Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nó, tóż mómy już drugi tydziyń tego szykownistego, miyłosnego miesiónca... drugi tydziyń môja. Jôch już mocka sam łozprawiôł, gôwyńdziół bez te côłke trzinôście lôt na antynie Radia Piekary ło môju, ło przóniu, ło tych môjowych dziołchach, nó, ło wszysjkim, co jes ze tym miesióncym skuplowane. I chociach już deczko zwiykowany i barzij ku mie sztimujóm słówecka: gorkô gorzôła, zimne babeczki, wilgłe cygarety i... suche kucanie, to ale fórt i jednym ciyngiym mi sie we môju (i niy ino we môju) spóminajóm czasy, kiej dziołchy mieli mie festelnie rade. Terôzki niydôwno (bo przeca wiesna mielichmy już we marcu) tyż żech usłyszôł za mnóm jak dwie mode dziołchy rzykły:
– Ale ciacho!
Nale to pewnikiym skuli tego, co stary piernik, to tyż... ciacho. Bo tak prôwdóm, to nóm, starym purtóm, czy dobrze, czy źle... żôdnyj srogij różnicy niy robi. Terôzki ino mómy jedna utropa: wiymy na zicher, iże baby, to chopie niy zwekslujesz, niy zmiynisz. Mogesz ale baba zwekslować, zmiynić, tela ino, co to zółwizół nic niy... zmiyni.
Nó ale... Te nasze, samtyjsze ślónske dziołchy. Jezderkusie! Jak łóne ci sie ale poradzóm gryfnie... seblykać, prôwda? Ja, jô miarkuja, iżech już to gôdôł, ale fórt to byda dalszij rzóńdziół. Bo terôzki ci jes we mółdzie, iże wszyjskie frelki na sia majóm ino take prziłodziynie choby łod modszyj siestry. Galoty za knap, pympek na wiyrchu, a kiecki, spódnice to choby ino ze jednyj szlajfki byli ci usznajdowane. A iże bez côłkô zima idzie sie łopôlać we tych roztomajtych „solarijach”, tóż tyż kôżdô jes łopôlóno choby razinku prosto ze Afriki sjechała, abo skandziś. I cowiek, mô sie rozumieć chop, to ci jes już take stworzyni, takô gadzina, iże dziepiyro na stare lata corôzki wiyncyj sie za modymi i niy ino, modymi dziołchami łobziyrô. Możno to skuli tego, iże za stary już jes na grzych a za mody na śnik, bo i ślyp już niy taki, i such corôzki barzij sztinkruje a rośnie fórt ino... pragliwość. Przeca to chopy (richticzne chopy) znôcie, pra? I niy ma na isto sam co gôdać, wszyjsko ci we tym môju gupieje, przilazuje ło gowa. Cowiek łamzi choby tyrpniynty, zdô mu sie sztyjc, co śniego taki jesce... „Casanova” a to ino môj, tyn miesiónc we kierym nôjgorszyjszô ynta przaje wszyjskim naobkoło. Nale, trza tyż dôwać festelnie pozór. Trefiółech ci mojigo kamrata Bruna, kiery miôł na czole ojla srogô jak apluzina, tela, co barzij kalnô.
– Co ci to Bruno? – pytóm sie go opaternie. – Prasknół cie fto falytóm bez łeb, aboś możno kopyrtka na palica zrobiół?
– Eee tam, żôdyn mie niy piznół, żôdyn by sie cheba niy łopowożół, kiej ujzdrzi takigo srogigo chopa – łodrzyknół mi na to Bruno.
– Nale, przeca widza iżeś kajsik tym łebym musiôł prasknóńć, bo ze samości ci takô dupnô ojla niy wyfukła przecamć, prôwda?
– No, ze samości to niy, ino ze lichego weźroku i skuli tego, co mómy wiesna.
– Niy poradza spokopić, co mô ślepota ze wiesnóm do kupy – padóm ci do kamrata.
– Anó, to bóło ganc ajnfach. Ida sztrekóm kole Parku Ślónskigo we Chorzowie a sam ze naprociwka idzie dziołcha. Co jô gôdóm dziołcha? Claudia Schifer, ino... niy takô starô. Wosy czôrne, nogi duge aże do samyj ziymi, mô tyż wszyjsko co przinoleżi, i przed sia, i za sia, łogiby choby dwa maluśkie pecynki chleba, a te dychanie, to sie niy idzie ani we śniku forsztelować. Fest łopôlóno, wónióncô parfinami nikiej côłki zôgónek kwiôtków. Nó, gôdóm ci Ojgyn, farbisty łobrôzek na szłapach abo knipsniyntô we „plajboju”. Kiejech jóm ujzdrzôł, tóż tak ci mie chyciyło, iżech niy poradziół łod nij ślypiów łoderwać. Gawca ci sie, ażech sie blank do zadku łobzwyrtôł, i anich sie pozdôł, kiejech ci prasknół pycholym we zojla, we słup na anónzy.
Nó ja, tak ci to juń jes, kiej chop niy dôwo pozór na dródze. Nale, idzie to na isto dôwać pozór, kiej tela gryfnych, szykownych dziołchów szpacyruje po cestach, po drógach, bele kaj? Przeca, ino take chopy, co tak blank ciynko gôdajóm, niy poradzóm dojzdrzić sam tego, co wele nich przelazuje. I co tu wiela gôdać, môj to jes môj, i nikaj sie przed niym niy citnie, nikaj niy skukô, żôdyn tyż ćmawymi brylami tego niy prziklapnie. Żôdyn tyż niy poradzi tych wszyjskich babsko-chopskich môjowych kónszachtów, zôlycek, napasztowaniô, i cego tam jesce, zakôzać.

_________________
Ojgyn z Pnioków