Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plDôwnoch niy pisôł ło cufalach, kiere sie mi przitrefiajóm wele mojij siyni. Ale terôzki musza spómnieć fal ze łóńskigo tydnia. Wylazowôłech – jak to móm we zwyku – na laga biyru do mojigo szynku na Grunwaldzkij i łorôz sztopnół mie kamrat, Janiurcynyj Pyjter, kieregoch już pierónym dôwno niy widziôł. Miôł ci łón take zaślimtane łod cygaretowego smóndu i zbrónotniałe łod niymocnych leberków ślypia a ku tymu jesce stopieróńsko zachrapociały głós:
– Te! Ojgyn! A żyjesz to jesce? – napasztnół mie na ece Krojcki.
– Anó, Pyjter, żyje tela, co to jes za życie chopa na pynzyji? – łodrzyknółech.
– Ja, ale dobrze wyglóndôsz... miarkuja, co ci sie darzi, abo chocia môsz rôd... biyr. – fandzoli jak zawdy Pyjter. – Widza, co môsz nowy gybis... a i u golaca bółeś, ja?
– No, sztimuje... ale pewnikiym niy to kciôłeś mi pedzieć... – łodrzyknółech mu juz deczko snerwowany; łón mie zawdy poradziół swojóm iptowatóm gôdkóm zaufryjgować. – Gôdej, co tam u cia słychować.
–Wiysz Ojgyn, jô jesce do terôzka niy poradza sie spamiyntać po takim jednym cufalu, kiery mi sie trefiół tak jakosik przi łostatku czyrwnia.
– Niy gôdej! A co takigo ci sie przitrefióło?
– Wiysz Ojgyn, móm psiôka. Poszôłech do Kauflandu, coby sprawić mu ze dwa-trzi pakyty tego modernego Pedigree Pal Junior... tyn pieróński gizdóń ino take maszkyty żre... jes już półtora roku stary.
– Nó, cosik mi ta łozprôwka wyglóndô na dugszô... wlezymy rajn do mojigo szynku, łobsztalujesz po ladze (czamu jô móm łochyntolowi fóndować?) i mogesz dalszij łozprawiać.
Wleźlichmy rajn, Pyjter łobsztalowôł po zajdlu piwa i ku tymu po sznapsie. Zicli my sie na lufcie, nó i suchóm, co tyż to bydzie fabulół tyn mój kamrat...
– Wiysz Ojgyn, stanółech ze tym sprawónkym we raji do kasy, kiej łorôz jakosik baba za mojimi plecóma pytô sie mie eźli jô móm psa... cóż tyż to za pytani?
– Nó, i... – markiyruja, iże mie to interesjyruje.
–Jô, wiysz Ojgyn, tak bez dugszigo medikowaniô łodrzyknółech, iże niy, inoch razinku napocznół wywołanô dijyta... dijyta Pedigree Pal, coby małowiela ściepnóńć ze basiska, czegoch ale miôł niy robić, bo wylandowôłech ci we lazarycie na OIOM-ie...
– Toś to wysztudiyrowôł Pyjter!
– To jesce nic Ojgyn. Pedziôłech tyj babie, iże tak po prôwdzie ściepnółech ze dwadzieścia kilo ze basiska, tela, coch sie chnetki łocuciół ze roztomajtymi jegłami i rułkóma powstyrkanymi bele kaj na tym OIOM-ie. Ale dijeta jes fajnistô i ino trza zawdy wylazować ze chałpy ze kabzami naladowanymi do pôłna tymi klómpkami Pedigree Pal i ćkać je, kiej cowiek napoczynô mieć głód. Bo to ci jes jôdło, ftore mô we sia wszyjske tajle, kierych potrza do zdrowygo życia... i byda ta dijyta dalszij używać.
– Chopie! Aleś to zagiździół! I co dalszij? – spytôłech i łobsztalowôłech terôzki jô po ladze biyru.
– Wiysz Ojgyn, wszyjske ludzie we tyj raji byli łocałbrowane mojóm łozprowkóm a łosobliwie srogi chop, kiery stôł za tóm wrazickóm babóm i mało mu basisko niy pukło łod śmiychu. A ta baba niy dała pokój i dalszij ci mie pytô:
– A to łóni wylandowali na tym OIOM-ie skuli tego, iżeście sie zagidziyli, zatruli tym jôdłym dlô psioków, ja?
– Niy, niy paniczko. To skuli tego, iżech siednół se na wele borsztajnu na hulicy i napocznółech sie lizać swoje jajca. Wtynczôs ci mie prasknół autok!
– Jezderkusie! Pyjter! Ale to nametlôł!
– Ja, ja Ojgyn... ale nôjgorzij bóło ze tym istnym za tóm babóm. Pó niygo musiała przijechać waleska (pogotowie retónkowe), bo blank ci sie niy poradziół ze śmiychu spamiyntać!