Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plPŏra zwiykowanych starzikōw na swoje rubinowe gody, na fajer śtyrdziystuch lŏt łod żyniacki, wykludziyli sie do jejich umiyłōwanygo kafyju. Zicli sie przi tiszu i napoczli łozprawiać.
– A boczysz, mōj ty roztomiyły, jakeś to mie samtukej zaprosiōł bez śtyrdziyści lŏt tymu nazŏd... bōło ci tak całbrownie.
– A ty, moja ty roztomiyło, boczysz, jak ci to bōło spanialiście , kejchmy już wyleźli ze tego kafyju i pociōngli my sie polekuśku ku plantōm? Kej mijalichmy łogrodzyni, łorŏz wziyna ci mie pierōnowŏ szkrabka, srogŏ chańdź na zeks...
Tyś mi sie fest łoprziła ło grōdka, ło tyn pot a jŏch cie... przedupczōł, jak na modego przistŏło...
– Ja, ja, gynał to pamiyntōm... pamiyntōm... a możno mōglibychmy to terŏzki juzaś zrobić? Jŏ jece poradza, a ty?
– Jŏ tyż, jŏ tyż, pōdźmy wartko, bo już napoczynōm sie podniycać, już ci mie kcica i gyfil biere!
Po tych słōweckach praje wypolyli ze tego kafyju, chopy poparzōne.
Cŏłkŏ ta jejich łozprŏwka słyszŏł ale bez cufal mody karlus, ftory siedziŏł wele. Pomyślŏł se, iże interesantne bydzie łoboczyć eźli richtik ta pŏra starzikōw łopowŏżi sie na zeks we parku. Poszŏł za niymi i cōż tyż to uwidziŏł:
Starecka zadziyrgnōła kiecka, seblykła batki, a tyn starzik bali niy trŏpiōł sie ze seblykaniym galot, ino łozepnōł prziporek, łopar starka ło pot i łostro zabrŏł sie do roboty. Na to, co sie przitrefiyło niyskorzi, tyn mody karlus miŏł ino jedne miano: dupczynie stolyciŏ. Tego bali niy widziŏł na żŏdnym fylmie, na jakimsik pornusie. Żŏdyn tyż jejigo kamrat, znŏjōmy niy łozprawiŏł ło czymisk takim, a i blank niy znŏł tego ze włōśnygo doświadczyniŏ.
Starzik rznōł starecka ze fenōmynalnym, olympijskim tympie, tympie ftorego żŏdyn by cheba niy strzimŏł. Bōłby to na zicher wartki szprint, kejby niy to, iże starzik robiōł to chnetki cŏłkŏ godzina, i ani na łoka mrzik niy ustŏwŏł, i ani deczko niy zwŏlmiŏł tego tympa. Dupa mu fyrtała choby krzidła kolibra. Dziepiyro po jakijsik godzinie łoba byli festelnie usiotane. Starzik i starka łoklapli na ziym i ciynżko dychali bez kolyjnŏ godzina.
Ciykawe jaki je łōnego knif, jakŏ tajymnica? Kejbych tak jŏ poradziōł, to niy miŏłbych nŏjmyńszyj zgłōby, żŏdnyj turbacyji ze babami. Musza spomiarkować ta jejigo tajymnica – pomyślŏł tyn karlus. Zebrŏł sie na łopowŏga i podlŏz ku tyj usiotanyj pŏrze.
– Wyboczōm mi łōni – napocznōł tyn karlus – ale musza na isto spomiarkować wasz, panoczku knif, spokopić waszŏ tajymnica. Eźli poradzōm łōni tak łostro uprŏwiać tyn zeks we waszym wiyku, to śtyrdziyści lŏt tymu nazŏd musieliście być Panoczku niysamōwity, direkt niymożybny!
– Synek! Śtyrdziyści lŏt tymu nazŏd to tyn pot niy bōł pod... sztrōmym!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
