Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nŏjwiyncyj mierzōncki ze zimōm mieli kejsik wszyjske ficywyrty. I niy ma sie co chichrać! Ja! To niy ma nic do szpasu! Ficywyrty! A niy gŏdōm sam ło tych, kerzy majōm swoji chałupy, ani ło tych kerzy tam poskłŏdali jakiesik spōłki, ino ło tych naszych, tych pegeemowskich ficywyrtach. Jŏ miarkuja, co łōni bakajōm, tyrajōm za ino pŏra złociokōw... nale.
Trza sam napocznóńć „ab ovo”, znaczy po naszymu – łod jajca, lebo łod Adama a Yjwy. A mie sie terŏzki spōminajōm dŏwne lata, jak to zawdy zwiykowanymu czowiekowi. Wiycie! Wtynczŏs zawdy przi fajrancie roku napoczynŏł suć śniyg. Gody, Zilwester, Nowy Rok... boczycie tyż, prŏwda? Ale fto by sie wteda tym trŏpiōł, iże śleciŏł śniyg? Przeca zarŏzki łōn bydzie toć i sie straci jak zawdy tyn piyrszy śniyg kŏżdego roka i niy trza go tam nikaj łodszałflować, bo i na co? Sōm sie straci i bydzie pokōj. A sam psinco. Pamiyntōm taki rok, co kej już napoczło suć, to suło kielanŏście dni. Tak po tych wszyjskich balangach, po Zilwestrach, po Nowym roku, łorŏz na sztrekach pokŏzało sie, co tego śniega nasuło na isto moc. I wteda co? Te ficywyrty wylejźli na drōgi, coby tam cosik łodszałflować. Erbli nowe szipy, nasuli łōnym bele kaj piŏsku i dali – a możno same to wypokopiyli? – ździebko soli, nale ino ździebko, coby te sztreki posuć, coby sie tam cosik dziŏło. Nale, śniega już tela nasuło, iże tak bez jedne przedpołednie to sie już go cŏłkigo niy dało kole chałpy łodszałflować. Niyftorzi to możno i kcieli, ale kej reszt niy, to i MY tyż niy!
Niyskorzij ludzie to wszyjsko udeptali, usztampfowali tak, co to sie aki srogi lōd zrobiōł na pŏranŏście cyntimyjtrōw. Tak na łostatek stycznia tyn śnieg ustŏł suć a wszyjskie szpōngi byli już tak festelnie udeptane, zasute i łoblodzōne, iże tego ci sie już niy dało ani łodszałflować, ani do porządku łodklupać. I tak ci to zerwało aże do łostatka lutego. Policajty i szucmany tyż ino strofy dŏwali prywaciŏrzōm kole jejich składōw lebo przi jejich prywatnych chałupach a te inksze ? A te inksze to mieli to wszyjsko w rzici, bo wiela idzie nachytać sztrofōw, kej sie erbnie za ta robota ino pŏra złociokōw. A kej sie tak deptało (pomaluśku, pomaluśku) bez ta naszŏ Krojcka, i niy ino, to bōło tak: pŏra myjtrōw lodu, pŏra myjtrōw gryfnie łodszałflowanego, pŏra myjtrōw ze toplakōm (kaj solōm posuli) i czowiek niy poradziōł zmiarkować kej drzistnie na rzić, kej sie szłapa ształchnie lebo jōm do łostatka połōmie?
Nale, napocznōłech ło tych ficywyrtach, kerzi sie wtynczŏs, przi zimie, nŏjbarzij nerwowali. Kej łōnym sie niy kciało łodszałflowywać śniega, to terŏzki mieli. Co mieli? Anō, gōwno mieli, a gynał to psie gōwno. Eźli dŏł ftosik pozōr, wiela sam u nŏs jes psōw? Możno mało fto, nale łōne sōm, i je łōnych mocka. A wiecie, kej to szło ujzdrzić? Anō wtynczŏs, kej tyn śniyg napocznōł tajeć. Bo bez lato, to sie te psie „kupy” jakosik tracōm. A to we trōłwie, a to ze sztreki je możno dobre ludzie pozbiyrajōm, a to juzaś klara je wysuszy i... jakosik tego niy ma za tela, niy kŏżdy dowo pozōr. Cheba co we take gōwno wlejzie. A po tym śniygu wszyjsko wylazło. Cŏłke cesty, cŏłke sztreki byli zasrane i wilgłe, bo te ździebko klary bez połednie to tego ci przecamć niy wysuszy, pra?
Jŏ musiŏł, i sztyjc musza, deptać do hasioka bez cŏłki chnet nasz plac. I musiŏłech dŏwać pierōnym pozōr, coby niy wdepnōńć w to, co te Wasze liblingi bez te dwa miesiōnce zimy łostawiyli po sia. I to jesce wszyjsko je psinco. Sōm widziōłech kejsik (jak bōła ta zima) jedna takŏ mamzela, kerŏ sie pierōnym jargała, bo tyż wlazła we take... nō, wiecie w co, pra? Jargała sie, jargała, nale na drugi dziyń wylazła przed nasz familok ze jeji daklym, taksym. Tyn dakel (jamnik, jak gorole gŏdajōm) – jak przinŏleżi – wywalōł wszyjsko, co miŏł przed chałpōm a ta baba deptŏ dalszij. Na to prziszła cie jedna takŏ starucno ōłma, ftorŏ kiołzdła sie na takij niyłodszałflowanyj kaźlōwce i praskła ci gynał we to, co tyn dakel tam ci nawalōł. Jak niy napocznie pierōnić za tōm kalymbōm ze tym jamnikym, jak niy napocznie farōnić na tych wszyjskich, kerzy niy dŏwajōm pozōr, co tyż to jejich psiŏki sam łōnaczōm. Ta krapyka łobejrzała sie tak do zadku i blank słōsznie, ze cŏłkōm łopowogōm rzykła:
– A trza bōło starŏ babo kukać kaj sie szłapy stŏwiŏ!!!
I niy szczelylibyście takij hadrze bez pychol? Niy ma ważne, co jeji psiŏk tam nasrŏł, ważne je to, co ta starecka mŏ dŏwać pozōr kaj szłapy stŏwiŏ, kej łōna blank po tych naszych cestach niy poradzi skuli tego lodu deptać; a musi, bo cosik do jŏdła tyż musi sie lajstnońć a niy zawdy poradzi uwidzieć kaj jakisik żadny przichlastek łod niyftoryj Ymy nasrŏ.
I przi tyj przileżitości spōmniŏł mi sie wic, kery dŏwno tymu nazŏd sam u nŏs na Pniokach łozprawiali.
Taki srogi pultōń (buldok, kejby fto niy spokopiōł) styrcy przed familokiym i szczekŏ, harusi jak sto dioskōw na jednego łowczarka miymieckigo, kery kukŏ ze szczwŏrtego sztoku:
– A slyjź sam na dōł! Cheba, co sie mie strachosz?
– Niy poradza, boch je zawarty. Tak bych zarŏzki ślŏz i pokŏzŏł ci to to je dobrŏ, „szlachytnŏ” rasa.
– Nō, tōż kej niy poradzisz wylyjź, to wyfuknij bez łokno – łodszczekuje mu tyn bokser.
– Coś ty łogup? Jŏ niy kca tak wyglōndać, mieć takŏ sznupa jak ty!
A kejsik, możno ze piyńćdziesiōnt lŏt tymu nazŏd sam u mie, we mojim bloku (piyńć siyni i do kupy siedymdziesiont familiji byli ino dwa psy. jednygo miŏł nasz ficywyrt stary Słoma a drugigo... już niy spōmna. I my za bajtli mogli sie gryfnie bawić we trŏwniolach kole siyniōw i żŏdyn sie niy tropiōł co we... wdepnie abo niy dej Pōnbōczku prasknie we take... co to Wy wiycie a jŏ miarkuja.
Ze tym psiŏkym i ze starym Słōmōm tyż mieli my za bajtla mocka uciychy. My miyszkali na trzecim sztoku a tyn istny na drugim. I zawdy my cichtowali kej stary ficywyrt wylejzie na balkōn ze fajfkōm (starŏ mu niy dozwolōła bakać, kurzić we chałpie). Kej ci łōn już wylŏz, to my wetowali sie ze bracikiym ło tytka szklokŏw lebo inkszych kopalniŏkōw fto łōnymu trefi nacharkać do tyj fajfki. A kej łōn niy kurzōł, to ze tego balkōna kukŏł tyn jejigo pies. I tyż boło ciecha, kej sie go udało we sznupa trefić, łōn sie harusiōł a stary Słōma niy poradziōł spomiarkować po jakymu? A kej już ło psach gŏdka, to jesce gorszyjsze sōm te wszyjske koty, kere te nasze starecki sam futrujom a te sie... „kocōm” choby nŏjynte. Mōj Tatulek musiŏł zawdy ze naszŏm Starkōm Klarōm deptać do pywnice, kej trza bōło faska ze kwaśnōm kapustōm wywaszować, wyszojrować. Nŏjprzodzij musiŏł hajcnōńć bryner ze karbitki (jesce we wszyjskich pywnicach foncli niy bōło), kuknōńć tak naobkoło, coby wszyjske koty citli ze gōnka, a na łostatek łodżynōńć te kocie... co Wy wiycie, i wtynczŏs dziepiyro Starka mōgli swoji robić.

_________________
Ojgyn z Pnioków