Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Jŏ znod szykownistŏ gyszichta i inoch jōm na naszŏ szykownistŏ gŏdka przełożł. I tego sie byda dziyrżōł.
We chlywie byli dwa prosiyńcia. Napoczli łozprawiać. Piyrszy prosiŏk, modszy prosiŏk pytŏ sie drugigo:
– Te! A wiyrzisz ty we jakesik życie po Rzyźni, po szlachthauzie?
– A dyć, iże wiyrza! Cosik tam musi być. Mie sie zdŏ, iże łodkludzynie świnie do Rzyźni, do tego ajfachowego szlachthauzu, to dziepiyro napoczniyńcie jeji nowygo życiŏ. Miarkujesz? Nasze życie we tym chlywie je ino skuli tego, coby sie narychtować na to, co bydzie niyskorzij.
– Eeee tam, fleki i duperszwance. Żŏdyn nigdy niy widziŏł, coby wieprzoszek łodkludzōny do Rzyźni pokŏzŏł sie choć kedy rōłz jesce. To blank ajnfach, we Rzyźni, we szlachthauzie życie kormika, życie świniŏka mŏ fajrant. Musisz to ściyrpieć... pogōdź sie z tym.
– Niyprŏwda! We Rzyźni żywobycie dziepiyro sie napoczynŏ! Rzyźnia, tyn szlachthauz, to plac kaj troki, kaj koryta sōm zawdy pŏłne. We Rzyźni je zawdy snożnie, chyndogo, i blank niy tak, jak we chlywie, kaj srōmy pod sia. We Rzyźni kormiki niy muszōm sie presować tak jak samtukej we chlywie, bo we tyj Rzyźni je sporze, łokwitŏ placu dlŏ kŏżdyj świni. Ganc ajnfach, życie po Rzyźni, to spŏłniyni wszyjskich świniŏkowych pragniyniōw.
– Te, a rzyknij ty mi skany ty to wszyjsko wiysz? Gŏdŏsz ze takim miyniyniym, uważowaniym, chobyś sōm kejsik ta Rzyźnia widziŏł na włōśne ślypia. A przecamć żŏdnyj świni niy podarziło sie stamstōnd wrōcić sie nazŏd.
– Jŏ to wiym, jŏ to gynał miarkuja, boch to usłyszŏł łod Czŏrnego Świniŏrziska.
– Teee, a fto to taki?
– Czŏrne Świniŏrzisko je ci nojmōndrzyjszōm świniōm we cŏłkim naszym chlywie. Szykowniście prawi i znŏ łodpōwiydzi na wszyjske pytani.
– A niy ma to bez cufal te Świniŏrzisko, ftory nigdy niy bōł do kupy ze żŏdnōm maciorōm? Te świniŏrzisko, kere sztyjc wrażuje sie kej ino uwidzi modego prosiŏka do kupy ze modōm świnkōm, i gŏdŏ łōnym, co gzić sie do kupy je możebne ino dlŏ robiyniŏ modych prosiŏkōw.
– Ja, gynał! To te Świniorzisko! Prziznŏwōm, iże te Świniŏrzisko je ździebko inaksze... Nale to niy ma iste, bo Czŏrne Świniŏrzisko mŏ na isto srogachny reszpekt i zoca pojstrzōd wiynkszōści świniŏkōw i wieprzołkōw. Mocka śnich, coby pokŏzać swoja zoca, rygularni, fórt łoddŏwo tymu Świniŏrzisku gyhalt, zawartōść swojigo koryta.
– Niymożybne!
– A czamu sie tak dziwŏsz? Świnia ło takij pozycyji, ło takim sztelōngu we chlywie niy moge tak blank ajnfach żyć jak piyrszŏ lepszŏ świnia. Eźli to take złe, coby tymu Świniŏrzisku łoddŏwać niysrogŏ tajla swojigo kŏżdydniowygo futru? Przecamć niy samym korytym świnia żyje, prŏwda?
– Wetna sie, iże to tyż słōwecka, miyniynie Czŏrnego Świniŏrziska... Nale, cōż, jak uważujesz. Mōm blank inksze pytani. Skany Czŏrne Świniŏrzisko wiy to wszyjsko ło tyj Rzyźni, ło tym szlachthauzie? Przecamć te Świniŏrzisko tyż tam nigdy niy bōł?
– Łōne to usłyszało łod inkszego Czŏrnego Świniŏrziska, starszyjszego niźli te nasze Świniŏrzisko.
– A te starszyjsze Czŏrne Świniŏrzisko skany to wszyjsko wiedziało?
– Nō ja, niy mogymy sie łōnego spytać, bo te Świniŏrzisko już dŏwno poszłŏ do Rzyźni. Nale, jak pamiyntōm Czŏrne Świniŏrziska łod wiykōw przekazujōm ze pokolyniŏ na pokolynie cŏłkŏ wiydza ło tyj Rzyźni ze srogim przikŏzaniym coby nauczali jōm we cŏłkim chlywie.
– Ja, miarkuja, łōnych tyż już niy mogymy spytać. Eźli zatym, krōm tych łozprŏwek, łopowiyści sōm jakesik dowody na istniynie, na fōngowani tego „życia po Rzyźni”?
– Jakōż by inakszij. To, iże ty, jŏ i cŏłki tyn chlyw egzistjyrujymy. To przecamć musi mieć jakisik cwek, jakesik znŏczyni. Pomedikuj sōm, czym bōłoby nasze żywobyci, kejby jejigo cilym niy bōło narychtowanie sie do życiŏ we Rzyźni?
– Ty cheba gupoty gŏdŏsz. To przecamć niy ma żŏdyn dowód. Ze tego, iże ci istniyje chlyw, blank niy wynikŏ to, iże istniyje lecy jake życie po Rzyźni, ani tym barzij to, iże wyglŏndŏ łōne razinku tak, jak to łopisuje Czŏrne Świniŏrzisko. Możebne, co Rzyźnia to blank cosik inkszego. Niy poradza spokopić jak idzie wiyrzić we take belakwastry, kej sie niy mŏ żŏdnyj ku tymu grōndlagi, żŏdnyj podstawy?
– Ty blank nic niy kapujesz. Żŏdnych gróntlagów, żŏdnych dowodōw nōm niy trza. Czŏrne Świniŏrzisko gŏdŏ: „Dobrŏ Świnia wiyrzi na słŏwo. Świnia ftorŏ wŏntpi, pochybuje to blank ZŁO Świnia, Usmolōnŏ Świnia.” I wiysz co, im dugszij ze cia gŏdōm, tym barzij widza, co Czŏrne Świniŏrzisko mŏ prawie. Ty jeżeś tōm Złōm Świniōm. Tobie ino we palicy koryto i... maciory. Nale doczkej ino, jeszcze sie uwidzisz, jesce to szafniesz. Życie we chlywie zetwŏ blank krōtko. Łobejzdrzymy kej ciebie bydōm łodkludzać do Rzyźni. Jesce sie sōm spōmnisz ło tym Czŏrnym Świniŏrzisku!

_________________
Ojgyn z Pnioków