Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plŁojciec ze swojim synkiym handlujōm kartoflōma po roztomajtych zidlōngach. Jak zawdy wjyżdżajōm na plac i wrzescōm:
– Karofle! Kartofleee!
Ze drugigo sztoku wychylōła sie modo baba i rzōńdzi, iże winszowała by sie...
– A wiela wōm paniczko potrza?
– Anō, śtyry miechy!
– Synek! Deptej na wiyrch! – gŏdŏ łojciec.
Na wiyrchu baba sie pytŏ:
– A wiela byda musiała zabulić?
– Anō, jak dlŏ wŏs paniczko, to uczyni 200 złociokōw.
– Hmmm, niy mōm tela, ale sōm łōni panoczku już majoryntny, dorōsły, mie tyż nic niy brakuje, to możno jakisik nōmerek, jakesik wartke dupczyni?
– Anō, musiŏłbych pogŏdać ze fatrym.
– Nale, nale, wiedzōm łōni panoczku, sōmeście już majoryntny, to po jakego pierōna pytać łojca?
– Jŏ jednakowōż kciŏłbych sie fatra spytać...
– Nale po jakiymu, panoczku, po jakiymu?
– Bo wiedzōm łōni paniczko łōńskigo roka przedupczylichmy kajsik kole 8 tōn naszych kartofli!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
