Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plTak gynał, to jŏ ci niy poradza spomiarkować: jeżech „kriegskind” – abo jak inksi gŏdajōm – dziecko wojny lebo niy? Tak po prŏwdzie to jŏ te moje ślypia łozewrził na tym nŏjgryfniyjszym ze światōw jakiesik trzi miesiōnczki niyskorzij, kej kamraty i wojŏki łod Adolfa podszrajbowali, dali swoji klały, iże ze drugŏm wojnōm je już na zicher szlus, chocia japŏńcōm na śtyry dni przed ślegniyńciym mojij Mamulki Hamerikōny dupli srogŏ, atōmbōmba.
Nō, to żech je już na świycie i to bez flyjgi hyjbamy. Starka mie ino praskła bez rzić, jŏch napocznōł swoje larmo, napocznōłech wrzesceć i... tak ci mi już do dzisiŏj łostało. Niy rzykna, cobych sie fest radowŏł skuli tego, iżech na tyn świat prziszŏł, nale jeżech tukej i podwiyl mie Pōnbōczek do sia niy przipyto, jesce ździebko niyftorym na łostuda zrychtuja.
Na isto, ta chałpa kajech sie na ta ziymsko ducka wetkōł, to je bździnka przed Pniokōma, chocia terŏzki to ci sie wszyjskim małowiela pometlało i na cŏłki drugi Chorzōw gŏdajōm tyż Pnioki.
Niyskorzij to na jakiesik dwa roki Łojciec ze Mamulkom wykludziyli sie do Opola, ale drabko nazŏd do Chorzowa, do jejich Łojcōw, Starzikōw i łōnych Staroszkōw wciōngli.
Bōłech chudy, dugi choby szlanga, nale pierōnowŏ faflała łod malyńkości i do dzisiŏj mie je procno przegŏdać bali i mojij Haźbiytce, cobych niy pedziŏł ło rechtorach i rechtōrkach. Kej mi bōło szejś rokōw wyrzynōła mie Mamulka (Rōłza łōnyj na krzcie dali) do łochrōnki, coby mieć pora godzin pokōj łod takigo gizda jak jŏ. Tam ci mie wziyna do sia pod flyjga jedna kamela (wiycie, starŏ frela) i zowitka, kerŏ miała take srogie serce nikiej sama bōła. Śniōm to bōł richtik piykny, wicny rok. Kej mie ino Łojciec knipsowŏł (a robiōł to pierōnym rŏd) miŏłech zawdy uchichranŏ fresa.
Terŏzki wōl niy wōl musiŏłbych naszkryflać kapka ło mojich Starzikach. Nŏjwicniyjsze ci je to, choby to wysztudirowŏł jakisik kocynder lebo wigyjc, iże łobie Starki i łoba Starziki umrzili we dziesiōntygo kosokowygo miesiōnca, znaczy siyrpnia. Na isto niy we tym samym roku, nale we dziyń mojigo gyburstaku. Miarkujecie taki cufal???
Maminyn łojciec Paulek Sukiennik bōł za staryj Polski łorŏz i kuźnikiym, i smelcyrzym, i pudlyrzym, a gŏdali łō niym, iże je taki „waser, gaz und szajsy szloser”. Srogi bōł chop i zabrany, i ku tymu diosecki wicman. Krōm tego, iże zbajstlowoł dwie cery (moja Mamulka Rōłza i ujnŏ Elza) bōł, prŏł jesce we tych wszyjskich ślōnskich powstaniach, a kole Anabergu praskło go we basisko, nale go jakisik weteryniŏrz pohewtowŏł.
Zasik Ōłma Klara (po łojcach mianowała sie Klein) bōła richtik maluśkŏ i lichuśkŏ, iże na nia trza bōło dwa razy bliknōńć, coby jōm chocia rōłz uwidzieć. Nale, jak Łōna gryfnie berała. I tak po prŏwdzie to Starka mie naumieli tyj piyknyj, naszij ślōnskij gŏdki. Kejby niy Ōłma Klara to jŏ bych na isto niy poradziōł spokopić naszyj gŏdki a to skuli tego, iże Łojciec kcieli, coby my ze bracikiym niy gŏdali ino „mōwili”, bo Faterek tak sie wypokopiyli, co kej nŏs niy poznajōm, co sie niy kapnōm inksi, iżechmy sōm Ślōnzŏki, to nōm lepszij sie bydzie we tyj nowyj Polsce darziło, bo przecamć juń przodzij zawdy kōżdy Ślōnzŏkowi dŏwŏł w rzić. Ślōnzok już ci taki bōł, iże co miŏł, to dŏł, a inksi poradziyli go do ino do imyntu wycyckać. Przeca to miarkujecie, pra?
Na łostatek styknie pedzieć, iże Sukienniki łod starygo piyrwyj to byli richtik Ślōnzŏki a Kleiny to byli Ślōnzoki pochechlane deczko z Miymcōma.
Takimi Ślōnzŏkōma cŏłkim pyskiym byli faterkowy Łojciec i Mamulka. Starzik to po swojich łojcach mianowŏł sie przodzi Kosmalla a za bajtla wołali go Jōzik. Ōłma zasik bōła po łojcach Lebiodzinŏ, keryj na krzcinach dali Ańdźka znaczy Ana. I richtik łod Zŏbrzŏ, bez Logiewniki, Bytōń aże do Chorzowa Lebiodōw bōło tela, wiela kwiŏtkŏw na beszōngach łod Murcek aże do Breslau. Do dzisiŏj jesce stare Chorzowiŏki boczōm stawy, rybniki, kere sie mianowali „kosmalowe stawy” i we kerych toplało sie mocka roztomajtych utopcōw i inkszych gizdōw, kere ludziskōm ciyngiym machlowali na łostuda.
Staroszki, te Kosmalowe byli przodzij siodłokōma, a kej ino małowiela (inksi gŏdajōm zatela) przidubli to i piekŏrzami byli i wielgi szynk sie sprawiyli. Tyn szynk to jŏ jesce bocza, chocia Starzika Jōłzla jużech niy znŏł, bo sie wartko straciōł zarŏzki po wojnie – jakech już pisŏł – we mōj gyburstak. Tyn szynk to sie poradza spōmnieć, bo go Starce Anie wziyni za Bieruta i dali łōnyj ino takŏ maluśkŏ lodownia. Jake lody Ōłma tam krynciyli we telij mesingowyj kanie, kerŏ fyrtała sie we takich srogich bergach ajzy. Pokiel Starce niy wziyni tego szynku to niyrōłz my ze bracikiym pichli pŏra cygaretōw, nō wiycie, coby ino sprawić sie takŏ kostprōba kurzyniŏ.
Starka Ana byli baba fest, takŏ ramōn-baba, kerŏ i faska piwa poradziōła wciepnōńć na rolwaga abo na fōra. Starzik Jōłzel zasik bōł cherlok, słaby nikiej cwist, a muskle to ci miŏł choby żyniaty kopruch. Nale, piyknie dudlōł na krzipkach, mōndharmōnice, na ciji i śpiywŏł, gor po dobryj halbce a ku tymu szykownie tańcowŏł.