Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Pomaluśku, pomaluśku ... nôjprzodzij jedyn ślyp, ale niy tak wartko, bo cosik blynduje jak sto diosków. Jerónie, ale sie te klapy ciynżkie zrobiyli... drugi ślyp ... niy idzie, prziklapło mi go lebo co? Jes, łotwarły sie te dioseckie gały...
Drrr, drrrr, drrrrrrr....
Ło sto pierónów, co za larmo, stało sie co, chałpa sie pôli, gipsdeka śleciała, ruskie pancry sie wkarycyli? Bin Ladyn króm Amerikónów i dó nôs prziszôł, coby jakosik bómba prasknóć abo fliger chabnóńć?
Drrrrr, drrrrr, drrrrrr...
Ida, ida.... przeca to niy dźwiyrze, ino tyn diosecki mobilniok glingô i tyrkoce, choby sie już miôł łozlecieć abo prasknóńć na deliny...
Drrrrr, drrrrrr, drrrrr....
Ale mie palica rómbie, tómpie mi we łebie, choby sto kóni rajtowało... a śpiywôł Wiesiek Gołas: „tupot biôłych mew...”. Co tam tupot, to ci przeca choby śtyry pancry jechali ze łozlajerowanymi ketami... a to, co zasik praskło? Chałpa sie na isto buli?... Eee tam, gorczek mi na deliny śleciôł i tela, ale co łón sam wele tego mojigo szeslónga robiół?
Drrrr, drrrrr, drrrr...
Kajżysz tyż sie tyn mój mobilniok podziôł? Pierónie, w tyj chałpie na isto nic niy idzie z rańca nojńść.
Drrr, drrrr... móm cie giździe, terôzki bydzie kwilka cichszij...
Halooo... tu jô Ojgyn. Stało sie co? Fojerwera przijechała, niy dej Pónbóczku, chałpa sie gore, pranie z góry pichli, werk do luftu praskli... niy werk, to Prezidynt przekajplowôł już do kupy ze AKS-ym.
– Chopie, Ojgyn co sie ze cia dzieje? Umareś, świtnółś w kalyndôrz, zawarli cie abo co jesce gorszyjszego?
– A dyć niy ryc giździe diosecki, niy poradzisz to cicho gôdać? Musisz to tak ci wrzesceć? A tak po prawdzie... to fto gôdô?
– No, jô Bruno,
– Możno i Bruno, ale rzyknij mi, co mómy za dziyń i wiela jes, bo cosik mi sie zdo, iże mi weker stanół... a tyn buksiok, coch go łod Elzy na gyburstak dostôł, toch już dôwno skalół, bo bół gówno wert.... ..... .....
– Niy, niy, ło tym gównie to niy do ciebie gôdóm. Nó, tóż co mómy za dziyń, gôdej wartko!
– Tak jakech myślôł, tyś jesce niy blank mónter po tym Zilwestrze, tyś... Ojgyn..
– Dobra, dobra, po jakim Zilwestrze? Aha, już miarkuja Bruno, byli my przecamć do kupy ze naszymi babami u Ernsta na Zilwestra. Nó, ale przeca tak źle to to tam niy bóło.
– Niy, niy, tak źle niy bóło (coby niy mógło być gorszij). Ino, jakeś wylazôwôł, Ojgyn, to mi sie cosik zdôwało, iżeś już miôł pôłno rzić...
– Jako pôłno rzić ? Co ty ajntlich gôdôsz, Bruno?
– Jakeś bół mónter, to po jakiymu łotwiyrôłeś dźwiyrze palicóm... a ło wyłażyniu tyż niy mógło być gôdki, boś prasknół ze słodów na pychol i ruk cuk bółeś ze blank łostatniego sztoku przi dźwiyrzach na plac.
– Nó, możno môsz i recht. Nale... niyskorzij toch już przecamć szôł blank sztram do chałpy, pra?
– Blank sztram to możno niy, boś zarôzki na dródze kiołzdnół i furgnółeś Ojgyn jak dugi pod autok.
– Jezderkusie, pod autok. I jô jesce dychóm? A możno to skuli tego mie tak gowa boli i mi sie w palicy ćmi?
– Niy, niy, môsz mazel, boś ciornół pod zahaltowany autok, ino mu żeś wpuczół, fest wgniót lewe dźwiyrze ze zadku. Ze tego moge być jesce jakosik łostuda, bo cie tyn istny ujzdrzôł jakeś wylazowôł spodle tego autoka.
– E tam, a bo to jô piyrszy rółz cosik kómu na zgorszynie zbajstlowôł? Ino, co bóło dalszij? Tela ino bocza, iżech trefiół Bercika łod Majzlinyj, łón ci miôł gryfnô ale napoczniyntô halbecka we mantlu, to tyż żech mu jóm spómóg wyduldać, coby sie sóm z tym niy trôpiół.
– Toch słyszôł... a słyszôłech tyż, iżeś Ojgyn bez côłkô Wolka, Rynek, Katowickô i côłkô Trzecigo Môja dyrdôłeś pojstrzodku drógi ...
– Co ty fandzolisz? Jak bez postrzodek drógi, policajt mie żôdyn niy łapnół, autok niy tyrpnół...
– Bez pojstrzodek drógi, boś paryzol wrajziół do glajzy i gôdôłeś, iże podwiyl sóm te glajzy, to do chałpy na isto jesce trefisz. Autok żôdyn cie niy tyrpnół, bo szofery tyż byli po Zilwestrze naprane, a kôżdy juzaś łożyrok, to mô bezmać aże dwióch Aniołów Stróżów. A ze tymi dwióma policajtami i jednym szucmanym toście śpiywali na côłki karpyntel: „ ... przibieżeli do Betlyjym pastyrze i zagrali Dzieciónteczku na lyrze...”
– Nó, nó... i to by bóło na tela, bo jakech sie dokulôł do „Barbórki” to niyskorzij już rółz-dwa z górki i bez kiyrchow, kole łochrónki, bez planty i w dóma. To już blank ajnfach.
– Nó, niy idzie pedzieć, co to jes ganc ajnfach... ale niy dlô cia, ty to wszyjsko poradzisz nametlać Ojgyn. Już na smyntorzu spichnółeś sie ze kopidołym łod barbórkowego Farorza, kiery łod Wilije niy poradziół przijńść do sia, bo durch słepôł, świyciół świycki i gôdôł, iże go we chałpie sztyjc starô stracho i ciyngiym mu biôło gadzina posywo, bo myszińce to i we szolce ze tyjym poradzi znojńść.
– Kopidoł, kopidołym, nôjwyżyj można jakosik cyjntla i to wszyjsko. Przeca jô sie tyż musiôł do dóm uwijać, pra?
– Na isto toś musiôł, bo twoja Elza już łod połednia styrcała ze nudelkulóm przi dźwiyrzach.
– Jak to łod połednia, co ty klycisz? Przeca jô nigdy tak dugo niy deptóm do dóm. Przidarziło sie co, ło cym tyż jô jesce niy wiym?
– A przidarziło. Jakeście już ze kopidołym wysłepali niy cyjntla a halbka, to ci sie ci go żôl zrobiyło, seblykeś mantel i dôłeś kopidołowi, coby niy przeziómbnół. Łón ci sie aże poślimtôł ze tyj uciechy i... zarôzki – jak to gizd Poznaniôk – poleciôł po szwagra, ze kierym żeście jesce jedna halbka łobalyli, a tyś jak gupi za nia zabulół.
– Ja, ja, spóminóm sie to. I zarôzki niyskorzij w te drabki, wartko pofyrtôłech do dóm, bo przeca ziómb bół, piździawica jak sto dziobłów.
– Wartkoś to możno żeś tyrôł, ino iże przi piyrszyj siyni stôł Antek, kiery psa łod sómsiada szôł przeluftować iś go napytôł do Pyjtra na Krojcka na piwo, bo cie bezmać suszóło, choby ci fto we gymbie koksiok łozfaklowôł.
– Nó ale, to już cheba bół szlus. Przeca tela to ani kormik niy szczimie, pra? Przeca łod Pyjtra (niy ze Krojcki ino ze ulice Pawła), to ino trzi chałpy i jużech dóma.
– Możno i ja, ale jô ło tym już nic niy wiym, boch drugigo szôł łod połednia do roboty a twoja Elza mi gôdała, iże niy poradzi sie jesce na cia doczkać.
– Pierónie, ustóń. Chocia ... chocia... mogesz mieć recht. Cosik jesce musiało być, bo móm ci łoba ślypia (terôzki widza) podzelowane, i kalnioki na szłapach. Co mi sie tam jesce przidarziło, niy wiym.
– Jô tyż niy wiym Ojgyn, bo kamraty łozprawiajóm trzi gyszichty ło tym.
– Jerónie, ustóń mie nerwować ino gôdej, co wiysz, tak jak we suchatelnicy u józefkowego Farorza.
– Nó, tóż Ojgyn, jedni gôdajóm, iżeś przikulwitôł sie do dóm ze twojim sómsiadym Ecikiym i przi samych dźwiyrzach do siyni sóm żeś sia, abo Ecik tobie, bajnsztela podstawiół i bechnółeś pycholym ło tyn wasz zielezny gylynder w siyni... ale te śtyry słody, toś cheba w lufcie przefurgnół. Inksze zasik gôdajóm, coś trefiół na tego łoszkliwca briftryjgra, kieregoś zawdy ałfryjgowôł i żeście sie festelnie ringowali. A iże łón bół mónter (bo przeca za swe niy słepie, ino jak mu fto postawi laga), tóż ci tyż ździebko nadrzistôł. Juzaś ta wrazitkô sómsiôdka ze szczwôrtego sztoku gôdała, iżeś ino tela, coś wlôz do chałupy, cosik praskło, tyś ino jónknół i... niyskorzij już bóło blank cicho u wôs. I jô wiyrza tyj sómsiôdce, boch widziôł twoja Elza festelnie napôlónô i znerwowanô.
– Pieróna kandego, he, he, he, muszymy już robić szlus, bo zabulisz za ta kómórka choby za łobiyli.
– Niy trop sie Ojgyn ło ta kómórka, bo łóna je twoja. Przecaś jóm wczorej łostawiół u mie, jakieś prziszôł na szkata. Tela, iżeś już niy poradziół grać, boś bół na takim dioseckim fleku, wczorejszy. Skuli tego my ino łobalyli ta kanka warzónki na miodzie, kierô mi jesce łostała łod Wilije.
– Bruno, smiyłuj sie i rzyknij mi entlich, kierego dzisiôj jes i... wiela jes?
– To ty niy chytôsz? Przeca jutro jes Trzech Króli a terôzki klara świyci na fol, bo pizło dziepiyro dwanôście we połednie.
Tegoch sie niy spodziôł. Wejzdrzijcie sie ino, jak to cowiek po Zilwestrze poradzi côłki tydziyń stracić i jesce ku tymu na dekiel mu piere, choby to niy bół „... tupot biôłych mew...” a śtyry kónie łod Ceglarskigo we palicy rajtowali.

_________________
Ojgyn z Pnioków