Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plMiôłech już dzisiôj blank nic niy szkryflać, alech sie niymożebnie rozkokociół! Ja, rozgzukołech sie i tela!!
Taki ci listecek prziszôł niydôwno ku mie.
„Musza ździebko łotuchnóńć. Wyboczcież mi fyjlery i powszychny mónd, ale móm to w rzici. Niech to wszyjsko pierón szczeli, diosecki dr Oetker. Nó, i cóż ci mie to tyż potytlało, coby sie kupić puding ze tyj iptowatyj fyrmy? Bóło gryfnie, gymitlich. Siedziôłech se szykownie dóma, czytôłech ci to i tamto, aże łoroz chycióła ci mie szkrabka na puding. A bydzie już możno kajsik bez piyńć lôt jakech tego giździorstwa niy ćkoł. Nó i wziónech sie i wartkoch łoblyk, i jesce gibcij pogzułech do mojigo sklepu.
– Bydóm paniczko takô dobrô i dajóm mi łóni bojtel pudingu!
– A jaki mô to być tyn puding?
– A jes mi to wszyjsko jedno, jes mi ganc egal, bele bół!
– Proszã piyknie!
– Dziynki!
Nó, i wartko nazôd do dóm.
Na tyj tytce napisali, coby skorzij zawarzić mlyko a zatym wsuć to, co we tyj tytce jes, i take tam jesce bla, bla, bla ...
Zrobiółech gynał jak mi kôzali. I co? Anó psinco! Wyloz mi ze tego jakisik tam kakał! Rzôdki jak laksyra. Przecamć tego sie niy dô jeść. Jak ci te gizdy, te ci diosecke chachary mogóm take cosik mianować pudingym i jesce ku tymu kwolić sie nôjnowszyjszóm recypturóm?
Móm na isto tego wszyjskigo dości. Dosik tyj côłkij dymokracji, kapitalizmusu i cołkij tyj zdechliny, kiere ci sie sam u nôs łozplynióła po tym ’89 roku! Jô kca takich pudingów, jake byli sam ci u nôs we tyj łoszkliwyj kómunie! We żadnych, we takich niyszykownych łopakówaniach, ale gynstych i ze takimi ci jesce doskwiyrnymi klómpkami!
Moja jedna znôjómô sómsiôdka słepała kisiyl! Ludkowie roztomiyli jak idzie słepać żilyj? Eźli już te nasze dziecka niy bydóm pamiyntać, że żilyj przinôleżi wyjôdać łyżeckóm do ftoryj sie wszyjsko klyjmuje i na łostatku trza jesce ci ta łeżka gynał łoblizać?
Do sto pierónów sakramynckich! A fto mi zebrôł szklanne litrówe flaszki ze „Coca-Colóm”? Kómu łóne zawôdzali? I mlyko we litrowych flaszkach, i zana we myńszych, ftore kiśli i sklagali sie, bo byli richticzne, prôwdziwe! A terôzki po côłkim tydniu stónia na hajcóngu dalszij jes ci te mlyko friszne – co to na isto jes razinku za mlyko? A dziecka myślóm, iże to możno mlyczarnia dowo mlyko a kalymba jes lilowô jak na ryklamach szekulady.
A te flaszki to ci mieli fajniste kapselki; kugliki do szczylaniô szlojderkóma w dupa sie śnich bajstlowało!... A gómin to sie wycióngało ze tatulkowych hółzyntryjgrów. Gómin juzaś na sroge szlojdry, to sie zawdy pichło mamulce flampuchy łod krałzów. Kaj terôzki idzie znôjść take tregry? Abo kaj krałzy do zaprawianiô ze flampuchami i szpangami?
Po jakiymu terôzki bali i wafle „prince polo” sóm driny we tych szykownistych łopakówaniach i zachowujóm świyżóść bez piyńćset lôt? A jô tak po prôwdzie kca ino waflów we strzybełkach! I niy ino „prince polo” ale i „Mulatków”!
Jaki to istny dziôd spaskudziół sie zachódnióm technologijóm, dziynka ftoryj wszyjskie bómbóny łozpływajóm sie we gymbie a niy tak jak dôwnij bóło ze kanoldami, kiere sklyjmowali zymbiska... nôjbarzij tych, ftore mieli gybisy. Nó, pytóm cie fto?
Jô smola mieć do wyboru kielanôście zortów lodów i niy poradzić sie uzdać, na kiere móm pypcia i sroge smacysko! Kiejsik byli lody na patyku „Bambino” we szekuladzie (i to bez zima) i wszyjskie byli szczysne choby jim fto nowy fliger sprawiół. A kiej ciepli do składu lody „Casatte”, to ustawióła sie raja na poła kilomyjtra.
A boczycie chopy biyr, piwo we kufach, za kierymi sie stôło we raji aże ftosik inkszy, fto bół piyrszyjszy, wysłepôł. Na pieróna mi terôzki jakiesik Grolsche, Heinekeny, Guineessy, Tuborgi cy Carlsbergi. Jô kca nasze, dôwniyjsze Tyske abo Żywiec. Ino warzóne jak za starego piyrwyj a niy szterylne jak hyjbama. I niy we biksach a we naszych dôwnych flaszkach patyntówkach.
A boczy jesce ftoś jak smakuje richtocznô żymła? Niy, do dioska, niy takô jak we tych waszych usmolónych sklepach, naplómpowane luftym ale kruchuśke gówna. Richticzne, prôwdziwe żymły sóm twôrdawe, echt we smaku, a jesce nôjlepszij szmyrniynte richticznym masłym, kiere wyjmniynte ze kilszranku, jes niymożebne do łozszmarowaniô! Ło margarinie za kómuny szło ino pomarzić, a jak ci już bóła, to tako giździorsko, cheba „Palma” sie mianowała. Bół ci jesce „ceres” (fto to boczy?), ale jesce barzij łoszkliwy. Sroge pieprzóne kóncyrny tyz ci jesce wyciepli do imyntu ze rynku moja roztomiyłô oranżada we zeltrówkach, kieróm to brałzóm za śpikola gasiółech brand, a flapica miôłech bez śtyry-piyńć godzinów blank szarłatnô. I jeji modszô szwestra, brałza we pulwrze, kieryj żôdyn niy łozpuszczôł we wodzie, bo posugowała do wyjôdaniô jij direkt ze łobślimtanyj tytki łoblizanym palcyskiym.
Suchejcie! Bali i moje umiyłówane oplerki mi kajsik habli, zachachmyńciyli. Dzisiôj już niy poradzóm zrobić takich szmektnych jak piyrwyj. Terôzki jedyn masôrz we telewizyji tuplikowôł, co poradzi ze kila miynsa wykryńcić dwa kilo wusztu. Miarkujecie to!
We telewizyji byli ino dwa kanale a na kôżdym blank psinco do łoglóndaniô. Terôzki mómy chnet sto kanali, ale tyż na nich nic niy ma interesantnego. Mogymy ćkać choby nôjynte apluziny, banany i mandariny, a kiejsik chopie jakeś ze czymsik takim prziszôł do szuli, to cie wszyjskie chopcy naobkoło „szefym” mianowali.
„Fast foodów” tyż jesce wtynczôs niy bóło i kôżdy żywiół sie we takich blank żadnych drzewniannych budach, i ćkalichmy ze aluminiannych talyrzy. I jakosik żôdyn sraczki bez to niy dostôł. A habozi, śmiyci łokoło tyż niy bóło, bo niy bóło tych wszyjskich usmolónych epów i nylónbojtli. A jakechmy tak na zicher kcieli Hameryki, to kustowali my sie zapiykankóm ze kyjzóm i szampiniokami, i jesce „hot-dogami” nabijanymi na ocelowe szpiknadle. Żymła, ruby oplerek, mosztrich. Nic wiyncyj nóm do szczyńściô niy bóło potrza ...
Nó, tóż śmiatej zasranô Ameryko! Ciś, kaj cie dziobli powiedóm!
A takigoch miół stopieróński pypeć na... puding!
Pozdrowióm gryfnie...”
Fto tak na isto i po prôwdzie mi tyn brif napisôł niy byda sam terôzki tuplikowôł ale pewnikiym i u Wôs cosik takigo szłoby kajsik przeczytać, prôwda godóm?