Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nó, tóż mómy już czyrwiyń, miesiónc we kierym przilazuje samtukej ku nóm lato. A napoczynô sie tyn miesiónc łod gryfnistego fajeru, łod Dnia Dziecka, kiery to dziyń trefiół nóm razinku dzisiej. I Wiycie, moje We roztomiyłe, jô blank niy poradza spokopić jednego. Fajrowalichmy jesce za tyj łoszkliwyj „kómuny” 1 Môja i terôzki wszyjske markiyrujóm, iże takigo świynta niy bóło, bo to bezmać „kómunistyczne” świynto. A to psinco prôwda, bo te świynto fajrujóm na świycie już łod 1889r kiej sie jesce żôdnymu tak „kómuna” niy śnióła. A Dziyń Dziecka napoczli my we Polsce (ale i u Ruskich, we Chinach, Czechach i inkszych dziydzinach naszygo „socjalistycznego bloku”) fajrować we 1950 roku (łod 1952r jako świynto stałe). I żôdyn sie ani niy zajynknie, iże to „kómunistyczne” świynto, prôwda? Nale, tak to już u nôs jes: jedne nóm klapuje, sztimuje, inksze niy... ale zawdy jes grónt ku zwadzie, ku spiyrce i swadźbie. Nó, tóż możno nôjprzodzij szpas ło dzieckach.
Przilazuje rółzczasu wnuczka ku swojij ółmie i klupie na dźwiyrze.
Klup! Klup!
Na to ółma:
– A fto tam klupie?
– Wnuczka...
– Fto? „Spłuczka”? Jakô juzaś „spłuczka”?
– Wnuczka ółma, wnuczka!
– Aaa, nó tóż wlazuj... wnuczka...
Dziołszka wlazuje i tuplikuje swojij ółmie:
– Jutro sam tukej przijńdzie takô kómisyjô ślydczô. Bydóm wôs ółma łopytować. Wiycie, co môcie pedzieć?
– Niy! Blank niy!
– Môcie pedzieć, iże pizło wóm już łoziymdziesiónt lôt, môcie dwa dziecka, chop jes we robocie, a waszô krowa zdychô pod płotym. Bydziecie pamiyntać?
– Ja, ja... gynał byda pamiyntać.
Na drugi dziyń przikwanckała sie ta kómisyjô i klupie na dźwiyrze.
Klup! Klup!
– A fto tam klupie?
– Kómisyjô ślydczô...
– Jakô... „eksmisyjô”?
– Kómisyjô ślydczô, starecko, kómisyjô ślydczô!
– Aha... nó tóż wlazujcie!
– Wiela wóm pizło lôt starecko?
– Dwa...
– Wiela môcie starecko dziecek?
– Łoziymdziesiónt...
– A kaj jes waszô krowa?
– Anó, we robocie jes...
– A wasz chop, to kaj jes? – wrzescy zaufryjgowany już festelnie jedyn istny ze tyj kómisyji.
– Anó, zdychô pod płotym...
Nó, i juzaś na drugi dziyń przilazuje ku tyj stareczce jeji wnuczka i klupie fest na dźwiyrze...
Klup! Klup!
– Fto tam klupie?
– Wnuczka!
– Fto? „Spłuczka”? Jakô juzaś „spłuczka”?
– Wnuczka, ółma, wnuczka!
– Aha, wnuczka... nó tóż wlazuj wnuczka!
Dziołcha wlazuje i wartko sie pytô starecki:
– Nó i co? Bóła ta kómisyjô, ja, bóła?
– Anó, bóła ci ta kómisyjô...
– Nó, i co żeście jim ółma pedzieli?
– Anó, pedziałach, co móm swa lata, łoziymdziesiónt dziecek, naszô krowa jes we robocie a mój stary zdychô pod płotym...
Dziołcha łogupiała i ze jónkaniym gôdô polekuśku:
– C.. co... co, żeście starecko pedzieli?
A ta starecka tak se medikuje, iże możno tyj jeji wnuczce rozłajzi sie ło cwiter, kiery jij na gyburstag usztrikowała i gôdô:
– Co? Co gôdôsz? Tyn cwiterek ci sie niy zdô, niy podobô ci sie, ja?

_________________
Ojgyn z Pnioków