Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nó, tóż śleciała nóm półowa paździyrnika. A jô ciyngym wrôcóm pamiyńcióm ku latowym miesióncóm, chocia to niy skuli jakisik tam gryfnistych wywczasów, ino beztóż, coch corôzki starszyjszy i lekszij mi spóminać stare czasy, a procnij spamiyntać, coch wećkôł na śniôdanie. Miarkuja, co to już możno staróść. Bo, tak prôwdóm, starość napoczynô sie wtynczôs, kiej już chopie niy poradzisz łoszpluchtać swojich szłapów we ausgusie! Ku tymu jesce spómniôł mi sie taki jedyn ynglicki angyjber, Paul Johnson, kiery bół ci rółz pedziôł take słówecka:
„Starzejąc się, stajemy się podobni do jesiennych liści. Nasza starość nie przynosi jednak estetycznej rekompensaty, jaką u schyłku życia otrzymuje liść – oznacza wyłącznie szarzenie, wymywanie wszelkich kolorów, a pojawiającym się na skórze plamom daleko do szaleństwa słonecznych barw – są ciemne, brzydkie i zwiastują zagrożenie.”
Terôzki juzaś już łod rańca dziecka na szportplacu wele mojij szuli rómplujom, larmujóm i wyrôbiajóm. I chocia mie to już ździebko szteruje, jak kôżdygo starego purta, zawdy jes uciecha kuknóć sie na te fest szykowne i pośmiywne gizdy, pogawcyć na nich i spómnieć sie kiejech to sóm bajtlym bół i ze mojimi kamratami rechtorowi łod polskigo folowali my fajfka siarkóm ze sztrachecli.
A jakech skorzij pedziôł, spómniało mi sie latoś, jakech to dwanôście kôt tymu nazôd bół bez côłkie wteda lato festelnie niymocny. Prasknół mi wtynczôs do imyntu tyn mój dupek herc, ta moja plómpa, serce, kiere do tego mojigo szczwôrtygo już za rajóm hercszlagu i tak ci za tela szczimała. Jakosik tak na Boże Ciało we tym niyszczysnym 2002 wziyni mie piyrszy rółz po pôruch latach już na łostatni driker do lazarytu, do Bytónia. Tam ci mie roztomajte dochtory i dochtórki łoklupali, łobmacali, łobsuchali i na łostatek pedzieli, iże musza wartko, ale to na isto wartko pójńść do Ochojca do rżniyńcio. Mieli mi tam jakiesik „bay-passy” heftować, coby ta moja plómpa jesce bez pôra lôt klupała jak przinoleżi a jó mógbych jesce fest ta moja Haźbiytka dalszij ciyngiym szterować i za bozna robić. Pokiel żech tak musiôł doczkać aże przijńdzie na mie dran we tym lazarycie, gawcółech sie ze łokna na plac, na szpilplac przi mojij „Siedymnostce” i Wiycie? Wydôwało mi sie, iże już i we tamte lato, i latoś mynij dziecek ze łojcami, ze harcyrzami abo ze werku lebo gruby, na kolónije sie ze tego Chorzowa wykludziyło. Rółzcasu, jesce za tego igloka, srogigo Eda (Pónboczku świyć nad jejigo duszyckóm, chocia to bół festelny „kómunista) to chnet wszyjskie dziecka kajsik na świyży luft, we góry, potoplać sie we morzu – wyjyżdżali. A terôzki? A terôzki to te nasze najduchy wiedzóm, na isto miarkujóm, iże te feryje sóm ino beztóż, co niy muszóm z rańca dyrdać ze pukeltaszóm do jakisik hilfki. Szkryflóm „do hilfki” bo terôzki to tak do porzóndku, tak richtik, to żôdyn niy poradzi spokopić, jake to jesce (tfu!) „reformy” wysztudiyruje ta nowô frela, ta ministyrka łod „edukacyji”, kierô – chocia jij za tela we telewizyji niy idzie łoglóndać – ale ci do kupy ze tymi skorzyjszymi ministróma już tela nametlała, nawyrobiała, iże łod samygo Bismarka takigo bajzlu niy bóło.
Nó ale, niy ma co wynokwiać, bo przeca we paździyrniku to ci i Klara tak już niy grzeje choby gryfnô halbecka starzikowego bimbru lebo starcynnych cześni na szpyróniu, i skuli tego hica bez połednie je juń ło wiela myńszô. A mie sie ino sztyjc i jednym ciyngym lecy co belónce po palicy, i spóminóm – na tyn przikłôd – gryfne sztrofki Józefa Ryszki. Niy sóm ci łone po naszymu, ale pisôł je we dwadziestym dziewióntym roku, chop, kiery miyszkôł na terôźniyjszym placu Mickiewicza we Chorzowie, harcyrz ze XIII Drużyny im. Rogozińskiego, ftory na isto festelnie miôł rôd nasz Ślónzek:
„Gdy będziesz zwiedzał szmaty Polski całe
Skieruj też na Śląsk swoje kroki śmiałe,
Zwiedź Katowice, Chorzów przemysłowy,
Zwiedź i nie żałuj, a braknie ci słowy,
Do opisania cudów śląskiej ziemi.
Ten las kominów z smugami sinymi,
Katowice, Chorzów – te śląskie stolice
Wiecznie zadymione. Zwiedź i okolice.
Znajdziesz lasy, pola zielenią okryte,
I pachnące kwiaty dymami spowite.
Wszystko znajdziesz, człeku ty, wrażeń pragnący:
Krzyk hut, głębie kopalń i pracy głód rwący.
Obok bogactw, pychy – nędzę i niedolę.
Patrz i zwiedzaj sobie. Opisz, jeśliś zdoleń ...”

_________________
Ojgyn z Pnioków