Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nō, tōż mōmy już łod śtyruch dni nowy, 2015 roczek, i – jakech już gôdôł we łostatniô niydziela łōńskigo roka – mōmy juzaś jedyn pōnbōczkowy roczek forbaj, łōńske dwanôście miesiyncy zbyte. I Wiycie moje roztomiyłe suchôcze, taki obyczny, niywymyślaty czowiek jak jô, możno ino dwa razy bez côłki rok napoczynô łozpamiyntôwać, napoczynô spōminać wszyjsko to, co już bōło, co sie mu kejsik przitrefiōło, co łostało już na isto kajsik tam hań we zadku, i co sie ino po filipie kiebzi i metlô, kej we nocy niy poradzi – jak to na starość – gryfnie choby dzieciô spać. Tak tyż bōło bez łostatni tydziyń i symnōm, kejech sie już na isto kapnōł, iże juzaś jedyn roczek wiyncyj musza niyś na puklu a za pôra miesiyncy piźnie mi côłke siedymdziesiōnt lôt. Ze strzody na szczwôrtek mielichmy tego szykownistego Zilwestra, ale dlō mie to już niy bōła nocka, na kieroch niy poradziōł sie doczkać, niy bōła to nocka – jak za modych lôt – ze stopierōńskim fajrowaniym, po kieryj łostowôł ino srogachny kacynjamer. Bo wiycie przecamć gynał, iże dobrze flyjgowany kacynjamer moge zetwać i côłke dwa tydnie. Bo kuknijcie ino. Byli łōńske Gody ze Wilijōm, niyskorzij, bo we wtorek trzidziestego grudnia trefiōło we kalyndôrzu polskigo Eugeniusza, tego naszygo rodnego Ojgyna. Zatym juzaś przikulwitôł sie Zilwester ze tym Nowym Rokym a dzisiôj mô ci moja Haźbiytka gyburstak, a jô juzaś moga fest fajrować Ojgyna i tak ci aże do Trzech Krōli byda miôł na zicher... kaca. Pewnikym gynał miarkujecie, co nôjgorzij jes ze tym łostatnim, ze tym dioseckim kacynjamrym. I jak mi to napisôł bez internec jedyn mōj kamrat ze Świyntochlowic:
„Fto niy miôł kaca, niy wiy, co to jankor,
Kiej kufa drzewniannô, a na ślypiach charboł.
Kiej koty tōmpiōm raciami ło blachy,
A dziamble we szlagcojg walōm i dziurawiōm dachy.
Suchość we czowieku łod gymby do duszy,
I bolōm cie pazury, i kudły, i uszy.
Niy pogymzisz, niy legniesz... a nôjgorzij siedzieć,
Co kwilka ci sie chepnie przedwczorejszym śledziym.
Możno sōm i take, co kaca niy mieli...
Ale, cōż łōni w życiu czuli, cōż łōni widzieli?”
Nasz dôwniyjszy wikary ze „Jōzefki”, to by ci pewnikiym pedziôł, iże na kaca to nôjlepszij jes... blank niy słepać gorzôły. Nale, widziôł fto chopa ze Pniokōw, samtyjszego Ślōnzôka, kery by niy miôł rôd gorzôłecki? Jô niy znōm żôdnego takigo. Cheba, iże ino jedyn pniokowy baumajster Waldi, ftory już blank niy mô leberek a nyrki smycy we bojtlu plastikowym kole rzici. Ino, rzyknijcie mi, co to śniego za chop? To stare galoty a niy chop, prôwda?
We wszyjskich cajtongach bez côłki rok sztyjc i jednym ciyngym piszōm ci roztomajte klugszajsry, co idzie, co potrza zrobić, coby niy mieć – jak śpiywôł Wiesław Gołas – „tupotu białych mew”? I my, chopy samtyjsze, ze naszego gryfnego Ślōnzeczka gynał wiymy, miarkujymy co mōmy robić. Dać potrza tymu swojimu łorganizmusowi to, co tyż zebrôł tyn ankohol. Mie to tam nigdy nic niy zebiyrôł a dôwôł ino dobrô lałna, bōłech wizgyrny i miôłech zawdy łod tego ankoholu aże sto pierōnōw uciechy. I tu żech jes śniymi, ze tymi żurnalistōma zgodliwy – niy idzie wtynczôs pić mlyka (przeca nôs, chopōw już dôwno tymu nazôd łod cycka łodstawiyli). Cheba, iże ftoś wypokopi, iże mô to być richtik maślōnka abo jesce lepszij kiszka... nō, możno jesce kwaska ze kapusty. Możnô i jesce jakisik harynek abo dobre piwo ze jajcym? Na łostatek ōmszlak z modych cyckōw, ale ino łod dziołchōw, kiere ci majōm nôjwyżyj ino dwadziyścia lôt i... ku tymu blank modo wyglōndajōm. To wszysko inksze, to sōm berdyje i jakiesik medikamynty łod goroli; Ślōnzôk, nasz chop to wiy, to na isto miarkuje. Na kaca jes ino klin. Przeca nic tak niy flyjguje, ani Apap, ani jakôsik aszpiryna, ani alka prim czy jake ci tam jesce moderne pile, ino dobry, zimny sznaps i szopa piwa. Tu ale moge być i jakosik łostuda. Niyftore, to ci niyskorzij majōm takigo, Wiycie, kaca szpiralnygo. Niy wiycie, co to jes? To ci jes – jak mi to eklerowôł jedyn richticzny tintała – podle raje tak:
Eźli Wy môcie kaca chopy, a tyn wasz kac mô tyż jesce kaca, i niyskorzij tyn kac, tego waszygo kaca, tyż ci mô kaca, to to ci jes na isto kac szpiralny. A jô Wōm musza pedzieć forgot!, iże po dzisiyjszym gyburstaku mojij Elzy i po tym mojim namestagu, byda miôł możno tuplowanô... szpirala.
I sam ci mi sie terôzki spōmniôł fal ze mojigo łōńskigo gyburstaku. Tak jakosik we strzoda przed niydzielnim mojim gyburstakym poszôłech do kōnzōmu wele mie na winklu, napocznōłech sie tak gawcyć, zaziyrać po tych fachach, aże na łostatku rzykōm do tyj freli, kierô tam ci bedinowała:
– A bydōm łōni takô dobrô i dajōm mi ze trzi flaszecki jakigosik dobrego wina. Bo niy kca sie przed kamratami zgańbić lebo zbłôźnić!
– Anō,dōm wōm, panie Ojgyn, aże dōm. Ino rzyknijcie mi eźli wy bydziecie tyn wasz gyburstak szumnie fajrować, abo bydziecie kcieli, panie Ojgyn, zapōmnieć ło waszych... latach?
Nō, dzisz jōm, tu ci mi dopolōła i mie snerwowała. Zaboczyć ło mojich latach! A co to jô taki stary yjzel, abo co? Aaa... a możno ci łōna i miała prawie. Bo jesce niy tak dôwno tymu fajrowôłech Abrahama, i wteda kamraty mi tuplikowali, co we tym wiyku kej sie czowiek z rańca spamiyntô, i blank łocuci a nic ci go niy boli, to znaczy, iże już kipnōł.
I wtynczôs, przi tym Abrahamie sztimowali mi gynał słówecka, ftore jô terôzki rzykna po naszymu, po ślōnsku:
„Blank na poczōntku toch miôł rôd, festelnie mi sie widzieli wszyjskie baby: rube i tyki, stare i mode, blondyny, brōnôtne, czôrne...
Niyskorzij toch napocznōł ździebko mekrować, wynokwiać – barzij brōnôtne niźli blōndiny, a już nôjlepszij czôrne, szlangōwy ale niy kościte...
Jesce niyskorzij toch ci festelnie miôł rôd ino ćmawe światło we szinku, abo w dōma, cichô muzyka, ciynkie prodło, ciynkô garnitura, dwa lampusy dobrego wina, jakigosik wermutu abo co...
I Wiycie co, moje Wy roztomiyłe, takech sie wtynczôs medikowôł, iże mie sie blank ze latami gyszmak poprôwiô, „sublimuje” i iże jô sōm robiã sie corôzki barzij zuptylny, galantny i sztramski, a tak prôwdōm, to na isto napoczynała ci sie u mie ta côłko... impotyncjô, znaczy to, co nasze starziki mianowali tak ze miymiecka: blauwasser!”

_________________
Ojgyn z Pnioków