Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Wiycie, moje Wy roztomiyłe, to jes gyszichta ino dlǒ tych, ftorym sie mierznie we robocie... ja, ino dlǒ tych...
Bōłech ludzie festelnie szczysny. Bōłech tak szczysny, bezutropny i kōntyntny, jak ino poradziōł bych sie to forsztelować. Ze mojōm libstōm trefiǒłech sie już bez cǒłki rok i na łostatku yntlich uzdalichmy, co bydzie żyniaczka. Moje łojce byli tyż na isto festelnie łocałbrowane i pōmǒgali nōm we wszyjskich naszych rychtowaniach; przociele radowali sie wrōłz symnōm, a moja libsta... bōła ci jak spǒłniynie mojich nǒjśmiylszych winszbildōw. Ino jedna, jedzinǒ zacha blank niy dǒwała mi pokōj, nōnkała, doskwiyrała mi i spyndzała śnik ze mojich podwiyczkōw. Jeji modszǒ szwestra.
Ta moja prziszłǒ szwagrōwka bōła wele dwadzieścia lǒt starǒ, łoblykała sie jak jakǒ fidryna, łoblykała szpanersko knap kieculki mini i krōciuśke jakelki, ftore pokazowali wszyjske łobłōnczaste tajle jeji modego i szykownistego ciała, jeji cyculki i wszyjsko to, co dziołchy poradzōm pokazǒwać. Niy rōłz i niy dwa, po wiylōkroć, kiej siedziǒłech we kolyboku, we fatersztulu, nikej bez cufal zgibała sie po cosik tak, iże bali jakech i niy kikowǒł, niy prziglōndǒłech sie łōnyj, miǒłech ci na isto przijymny widok. To na isto niy mōg być cufal. Przecamć nigdy tyż niy zachowywała sie tak, kej poblisku bōł ftosik jesce.
Kieregoś dnioszka szwestra mojij libsty zaglingała ku mie i poprosiōła, cobych po drōdze do dōm wstōmpiōł, wlǒz dō nich łobejzdrzić ślubne zaproszynia. Kej przikludziōłech sie do jejich chałpy moja prziszłǒ szwagrōwka bōła blank samǒ. Podlazła ci ku mie tak blisko, iżech poczuł słodkǒ wōniǒczka jeji parfinōw i wyszeptłała z cichuśka, iże pragła mie, miała srogachnǒ chańdź ci na mie... i iże czuje, co niy poradzi tego uczuciǒ zahaltować, niy poradzi strzimać sie i spamiyntać... I, tak prǒwdōm, bali niy kce sie spamiyntać. Pedziała, co kce być symnōm ino tyn jedyn jedziny rōłz, podwiyl sie niy łożynia ze jeji szwestrōm i przisiōngna łōnyj miyłōść i wiyrnōść podwiyl śmiyrć nǒs niy łozłōnczy. Bōłech we sztichu i niy poradziōłech wypedzieć ani słōwecka. Łōna pedziała ino:
– Ida do mojigo szlafcimra... jak kcesz to bier mie chopie! Bier, a wartko!
Stǒłech jak skamiyniǒły, skǒłczały i kukǒłech jak wlazowała po słodach i wǒbiōnco ruszała łogibami. Stǒłech tak bez jakisik łoka mrzik, ale łobyrtnōłech sie i poszǒłech ku dźwiyrzōm pomiyszkaniǒ. Łozewrziłech je i wylǒzech ze tyj chałpy direkt we richtōngu mojigo autoka, kiery stǒł przed chałupōm. Mōj prziszły szwigerfater stǒł ci kole mojigo autoka. Podlǒz ku mie i ze płaczkami we ślypiach uściskǒł ci mie i pedziǒł:
– Wiysz! Sōmy my tak szczysne , iżeś przeszǒł naszǒ prōba. Niy mōglichmy upragnōńć tego, iże bydymy mieli takigo dobrego i ślachytnego chopa dlǒ naszyj cerzicki...Witej chopie we naszyj familiji!
Nō a mōrał ze tyj szmektnyj gyszichty?
Anō zawdy chopie trzimej kōndōny we... autoku!

_________________
Ojgyn z Pnioków