Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Jak wszyjskie miarkujecie jes ci we mŏju jedne świynto, ło kierym niy idzie przepōmnieć. Jes ci to tyn „Dziyń Matki”, Mamulki, Mamuśki, Mamecki, i jak tam jesce fto bydzie ci to mianowŏł. We tyn dziyń trza chocia rōłz haltnōńć, wybrymzować, lajstnōńć Łōnym jake blumy, tytka kōnfektōw i podeptać, tam kaj na nŏs na isto niy poradzōm sie doczkać, kaj zawdy jes plac przi stole, kaj zawdy nōm przajōm, choby my byli i nŏjsrogsze łochyntole. Wiycie, ftosik mōndry pedziŏł bōł, co nasza dōmowina, nasza rajn chałupa, nasz dōm to na isto niy sōm ino ściany, gipsdeki i dyliny. To sōm na isto posmŏrszczane jak roziny abo pieczki usiotane rynce naszyj Mamulki. Tam trza kusik na te posmŏrszczane łod roboty rynce dać i jesce piyknie, szykownie podziynkować za ta utropa, za te stŏranie bez cŏłki żywot. I niy godejcie mi, iże przi tym cŏłkim tyraniu za złociokōma moge być knap ze czasym, iże możno zaboczyć ło Tyj, kerŏ nŏs na tyn świat wykludziyła i na ludzi wyrychtowała. Bōł taki jedyn miymiecki filozof Erich Fromm, kery już dŏwno tymu nazŏd pisōł:
„Matka jest ciepłem, jest pokarmem, matka jest pełnym błogości stanem zadowolenia i bezpieczeństwa (...). Nic nie musisz zrobić aby być kochanym – miłość Matki nie jest obwarowana żadnym warunkiem (...). Nie trzeba jej zdobywać ...”
Gyszichty ło świyncie matki siōngajōm czasōw starożytnich, fajrowali je już we starożytnij Grecji (wiesiynne świynto Matki Nŏtury nałōnczŏs ftōrego skłŏdali era a hōldigōng, Rei, babeczce Kronosa, ftorŏ bōła mamulkōm wszechświata i wszyjskich inkszych bogōw). We srogij zocy mieli tyż te świynto we Rzymie i fajrowali świynto boginki Cybele, kiero tyż dlō nich bōła mamulkōm bogōw. I już wtynczŏs fajrowli te świynto we mŏju (miyndzy 15 a 18 mŏja). A juzaś we nowożytnich czasach, kole 1600r we Ynglandzie napocznōł sie cyrymōnijŏł fajrowaniŏ Maminyj Niydzieliczki. Bōło to we szczwŏrtŏ niydziela Srogigo Postu. U nŏs tak po prŏwdzie, to Dziyń Mamulki napoczli fajrować we 1923r we Krakowie. Ludzie! A niy zdŏ Wōm sie, iże prawie miŏł Juliusz Słowacki, kery kejsik tam pisŏł bōł tak:
„W ciemnościach stoi postać matczyna,
niby idąca ku tęczowej bramie.
Jej odwrōcona twarz patrzy przez ramię,
a w oczach widać, że patrzy na syna.”
Niyskorzij zista, szykowny kołocz i kafyj we zbōnku i sztrikowanyj hymdzie (fto to jesce ze naszych modziŏkōw to boczy?). A kiej sie już bydziecie fest sztiglować a rychtować, coby pōjńść ze blumami, ze woniōcymi majgloklami, ze modrym abo biŏłym flidrym i ze jakimiś kōnfektōma, bōmbōnierōma, tortami i czym tam jesce, spōmnijcie sie takie szykowne sztrofki Teofila Lenartowicza, kery spōminŏł ci na łostatek dziewiytnŏstego wiyka jedna Mamulka:
„Matulu moja, powiedzcie przecie
Coście widzieli na tamtym świecie?
– O! Moje dziecko, byłam ja w raju,
Gdzie drzewa rosną jak w naszym gaju,
Same jabłonie i wielkie grusze;
Na nich najczystsze umarłych dusze
Za dobry żywot, za świętą cnotę
Poprzemieniane w owoce złote
Na cienkich prątkach pod liśćmi wiszą,
W ciepłym się słońcu pięknie kołyszą;
Ale ich z drzewa zrywać nie trzeba
Bo zaraz lecą w górę do nieba.”
Nō, tŏż terŏzki na łostatku jesce rōłz przipōminōm Wōm wszyjskim, starym a modym, niy przepōmnijcie we wtorek ło tym nŏjważniyjszym fajerze, ło Dniu Mamulki. Wysztiglować mi sie, blumy w grace i tyrać w te pyndy tam, kaj na Wŏs, moje Wy roztomiyłe, fōrt i jednym ciyngym niy poradzōm sie doczkać!

_________________
Ojgyn z Pnioków