Świętochłowice - Forum bez polityki

He, he, he ... łostołech sōm dōma. Moja starŏ wykludziōła sie na cŏłki tydziyń do jeji mamulki, a mojij świekry. Blank ci to jes dlō mie szpasownŏ i przijymnŏ łodmiana. Tak sie miarkuja, co do kupy ze mojim psiŏkym-chlebusym blank ci miyło strŏwiymy te dni.
Pyndziałek:
Gynał’ech zaplaniyrowŏł cŏłki dziyń, wszyjsko podle raje. Wiym, ło ftoryj byda wstŏwŏł, wiela czasu poświynca na łoszpluchtanie sie i śniŏdanie. Porachowŏłech, wiela tyż czasu zajimŏ mi warzynie, sprzōntanie, pomywanie, wykludzanie mojigo psiŏka na dwōr i sprawōnki. Jezderkusie! Jeżech gryfnie zadziwiōny, iże jednakowōż łostanie mi mocka frajnego czasu ino dlō mie.
Na wieczerzŏ fōndnōłech sie sōm i mojimu chlebusowi po srogachnym szteku. Coby stwōrzić miyłŏ launa, fajniście deknōłech stōł. Postawiōł żech blumwaza ze rōłzami driny i zapŏlōłech szykownistŏ świyczka. Mōj psiŏk na przidŏwek erbnōł pasztyt ze kaczycy, zatym gōwnŏ warza ugarnirōwanŏ gymizami a jesce na wety fajniste kyjsky. A jŏ sie polekuśku szlukōm szmektne wino i kurza ci ze uciychōm srogŏ cigara. Na isto dŏwnoch niy czuł sie tak szykownie.
Wtorek.
Wytuplikowŏłech mojimu psiokowi, iże kŏżdydziyń niy ma świynto, beztōż tyż niy moge sie spodziywać, co sztyjc bydzie ćkŏł przidŏwki i inksze jŏdło aże ze trzech roztomajtych sziselkōw, ftore jŏ musza niyskorzij pomywać. Przi naszym śniŏdaniu merknōłech, iże słepanie zŏftu ze frisznych apluzinōw mŏ tak po prŏwdzie jedyn srogi fyjler. Za kŏżdōm razōm trza niyskorzij festelnie myć tyn wichajster do presowaniŏ zŏftu. Jak idzie rozposać tyn problym? Anō, trza by narychtować zŏftu na dwa-trzi dni – wtynczŏs ta zŏftpresa bydzie szło myć abo szpluchtać dwa-trzi razy mynij. Ha, ha i łodkrycie Hameryki: winerki idzie ci przeca łodgrzŏć we zupie! Tym tuplym juzaś jes jesce jedyn garniec mynij do pomywaniŏ.
Jŏ, tak po prŏdzie, pewnikiym niy byda tyrŏł ze maszinōm do łodkurzaniŏ kŏżdydziyń, jak kciała moja starŏ. Rŏłz na dwa-trzi dni styknie. Musza ino na zicher pamiyntać, coby seblykać szczewiki przi wlazowaniu do antryja a tymu psiokowi wytrzić do sucha szłapy. Krōm tego – czuja sie na isto blank mōnter.
Strzoda.
Mōm wrażyni, iże gospodarzyni, prowadzyni dōmu zajimŏ jednakowōż wiyncyj czasu niźli mie sie zdało. Byda musiŏł zwekslować cŏłkŏ swoja strategiŏ. I tak: przismyczōłech ze szynku pŏrã narychtowanych tam warzy – tym tuplym niy tracã we kuchyni za tela czasu. Narychtowanie jŏdła nigdy przecamć niy moge zetwać dugszij niźli jedzynie. Kolyjny problym to posłanie prykola. Nŏjprzodzij trza sie śniego przed połedniym wygramulić, zatym przeluftować szlafcimer, a na łostatku rōwno pokłaść łobleczynie – zawrŏcanie gowy ze tym wszyjskim. Niy uważuja, coby kŏżdydniowe słanie prykola bōło kōniyczne, łosobliwie, co tak by tak na łodwieczerz musi sie w niym czowiek juzaś legnōńć. We cŏłkości zdŏ mi sie, iże jes to robota blank bez cweku. Zrzyknōłech sie do imyntu rychtowaniŏ łoddziylnygo jŏdła dlŏ mojigo psioka i lajstnōłech sie krałzy i biksy ze gotowōm warzōm. Pies ci sie skorzij deczko krziwiōł, nō ale... kiej jŏ moga sie łobyjńść sie bez tych ci wszyjskich dōmowych łobiŏdkōw, to łōn tyż niy moge za tela mekrować.
Szczwŏrtek.
Nō, tōż fajrant ze presowaniym zŏftu ze apluzinōw! Styknie! To ci blank niy do uwierzyniŏ, iże ze tym niywinowato wyglōndajōncym łowocym jes ci aże tela zgryzki i niyprzileżitości. Lajstna sie gotowy zŏft we flaszkach. Moje łodkrycie i iluminacjŏ dnioszka: udało mi sie przespać cŏłkŏ noc i bezmała wyszibnōńć sie ze prykola, i niy pobulić, niy skiełtać łoblyczy. Rano musiŏłech ino ździebko wyrajbować sztepdeka. Snadnōm rzeczōm jes ci to problym szprymy i takigo nałōnczŏs nynaniŏ – niy idzie sie za tela łobrŏcać i zwyrtać we tym prykolu. Deczko mie boli plyco ale gorkŏ brałza ździebko mie hilfła. Łodrzyknōłech sie tyż łod kŏżdydniowygo golyniŏ, bo to przeca ajnfachowŏ utrata mojigo czasu. Szafłōnech bez to wercite minutki, ftorych moja starŏ nigdy niy traci, nō bo przecamć łōna blank niy musi sie raziyrōwać (nō, możno ino musi robić ta modernŏ „depilacjŏ” rōłz bez miesiōnc).
Kolyjne łobjawiynie: niy ma cweku kŏżdy rōłz jŏdać ze snożnego talyrza. Fōrt ino te pomywanie napoczynŏ mi dziŏłać na nerwy i festelnie ałfryjgować. Pies tyż moge sie naćkać ze jednygo sziselka... yntlich to przeca ino gadzina.
Aha, pozōr! Mōm mniymani, co łodkurzać potrza nŏjwyżij rŏłz bez cŏłki tydziyń. Knōbloszka na łobiŏd i wieczerzŏ.
Piōntek.
Wiycie, zmiarkowŏłech, iże z rańca knōbloszka, winerki smakujōm blank dobrze, po połedniu jakosik gorzij, a na łodwieczerz blank niy sōm szmektne. Pies dostŏł suche jŏdło. Jes ci łōne gynał tak samo masne a szalka niy ma ufifranŏ. Juzaś jŏ napocznōł jŏdać zupa direkt ze gŏrka. Jes gynał takŏ samŏ szmektnŏ a niy trza marasić ani talyrza, ani kelni. Terŏzki już niy czuja sie tak, chobych bōł autōmatycznōm maszinōm do pomywaniŏ. Ustŏłech tyż sztyjc wyciyrać dyliny we kuchyni. Ta robota tak ci mie mierziyła, jak te cŏłke zawrŏcanie dupy ścielyniym prykola.
Ha, ha! Żegnejcie biksy!!! Niy byda przeca darmo marasiōł biksynefnera!
Sobota.
Po jakiego dioska na łodwieczerz seblykać łobleczynie, kiej z rańca juzaś trza sie łoblykać? Przi przileżitości idzie tyż łobyjńść sie bez sztepdeki i niy ma ze rańca utropy ze jeji skłŏdaniym. Nerwy mōm napniynte choby sznōry. Dzisiŏj na śniŏdanie zjym ino to, co niy wymŏgŏ żŏdnego łozpakowywaniŏ, krociŏ, łotwiyraniŏ, szmarowaniŏ, warzyniŏ ani kwyrlaniŏ. Wszyjskie te dziŏłania wiydōm mie ino do krymfōw. Plan na dzisiŏj: łobiŏd wećkōm prosto z tytki, przigibany nad ałsgusym. Żŏdnych talyrzy, bysztekōw, tisztuchōw i inkszych gupotōw. Deczko mie targajōm kielca. Pewnikiym ćkōm maliczko, niy za tela łowocōw, ale niy kce mi sie jich targać ze sklepu. Możno ci to napoczniyńcie szkorbutu? Łoba ze mojim psiŏkym sōmy łosłŏbiōne i zmierzłe. Ło szaroku wećkalichmy cosik ze psiŏkowyj sziselki ale żŏdnymu snŏs to niy smakowało. Tak po prŏwdzie to bych musiŏł sie łogolić, łoszpluchtać, uczŏsać, narychtować mojimu psiŏkowi cosik do jŏdła, wylyjźć śniym na szpacyr, pomyć szkorupy, statki, posprzōntać, pōjńść na sprawōnki ale... ganc ajfach niy poradza ze sia wykrzŏsać tela siyły. Mōm problyma ze utrzimaniym rōwnowŏgi, napocznŏ mi sztinkrować weźrok. Psiŏk blank ustŏł myrdać łogōnym.
Niydziela.
Sztuchane bez tyn rest tego wiycie, „insztynktu samozachowaczygo”, wywlykli my sie ze naszego prykola, ze naszych hadrōw i idymy do kupy ze tym mojim chlebusym-psiŏkym do restaurantu, kaj bez dwie godziny ćkōmy roztomajte maszkyty. Korzystōmy ze mocki talyrzy, bo przecamć niy muszymy jich terŏzki pomywać. Niyskorzij, tyż juzaś łoba, landujymy we hotylu. Izba jes ci gryfnie wysprzōntanŏ, snożnŏ i przitulnŏ. Yntlich znŏdech już knif na trŏpiducha tych łokropicznych dōmowych łobowiōnzkōw.
He, he ciykawe, eźli choć kedy prziszło to do palicy mojij staryj?

_________________
Ojgyn z Pnioków