Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nigdych niy poradziōł spokopić, po jakymu potrzyby zeksualne chopōw sōm blank inksze łod tego babskigo zeksualnygo przimusu. Wszyjske te pierdoły ło Marsie i Wynus... sōm pewnikym ło kant dupy łoztrzaś; nigdy tyż niy poradziōł ‘ech wymiarkować , po jakymu chopy poradzōm, sōm we gangu myśleć racijōnalnie, mōwnie...
We łōńskim tydniu poszŏłech ze mojōm starōm do prykola. Napoczlichmy sie pod sztepdekōm głŏskać i macać bele kaj. Bōłech ci już tak łozhajcowany, gorki jak sto pierōnōw. Myślŏłech, co i moja babeczka tyż mŏ już srogi gyfil, skuli tego, iże to, co robiylichmy miało ci prōmp zeksualnŏ grōntlaga. Jednakowōż razinku we tym augynbliku moja baba pedziała ci ku mie:
– Posuchej ino chopie, jŏ terŏzki blank niy mōm lustu, szkrabki na to, coby sie dupczyć, coby sie swadźbić. Jo kca ino cobyś mie wziōn we ramia... dobra?
Łodpedziŏłech ino:
– Cooo?
Na co usłyszŏłech, nŏ, jak myślicie, co? To przeca blank klar:
– Ty, chopie, blank ajnfach niy zdŏwosz se sprawy ze ymocijōnalnich, gyfilnych potrzybōw kobiyt!
Na łostatku dŏłech se pokōj, łosmolōłech... ustōmpiōłech... Niy mōgech tyj nocy podupczyć, niy miŏłech zeksu i po łoka mrziku usnōłech.
Na drugi dziyń poszŏłech ze mojōm starōm do jakigosik srogigo „Cyntrum Handlowego” na sprawōnki. Zaziyrŏłech ci tak na nia, kej pasowała trzi gryfne, szykowniste, ale stopierōńsko droge klajdy. Skuli tego, iże niy poradziyła uzdać, ftorŏ kecka łōnyj sie podobŏ, rzyknōłech, coby wziyna wszyjske trzi.
Niy uwiyrzōła włōśnym ucholōm i namōwiōnŏ, przekabacōnŏ bez moje pŏłne wyrozumiyniŏ slōwecka, dała do wymiarkowaniŏ, co do nowych klajdōw potrza łōnyj przecamć nowych szczewikōw, bali te we szaufynstrze sōm we wercie ino 600 złociokōw. Na to rzyknōłech, iże mŏ na isto prawie.
Zatym przelazowalichmy wele sztandu ze klyjnotōma, szmukōma. Łōna wartko podlazła ku srogimu aussztelōngowi i wrŏciyła sie ze dijamyntowōm koliyrōm. Kejbyście jōm mōgli uwidzieć. Bōła łōna wniybowziyntŏ, blank łocaubrowanŏ! Pewnikym myślała, co jŏ znŏgła prziszŏł ło gowa, zwarijowŏł, ale tak prŏwdōm bōło to łōnyj ganc egal. Tak sie miarkuja, tak sie miynia, coch łōnyj popsowŏł, popśniōł wszyjske szimle myślyniŏ filozoficznygo na ftorych sie do terŏzka spiyrała, kej juzaś pedziŏłech: „JA” i dociypnōłech: „szykownistŏ ta kolijŏ”!
Terŏzki bōła ci dziepiyro zeksualnie łozhajcowanŏ. Ludzie! Chopy! Jeji gymbulka łobjŏwiała, pokazŏwała tela uczuciōw, tela gyfilōw, iże na isto musielibyście to na włōśne łoczy uwidzieć. W tym tyż łoka mrziku pedziała tym jeji nŏjgryfniyjszym uśmiychym:
– Pōć, idymy zarŏzki ku kasie zapłacić.
Procno mi bōły wyprasknōńć śmiychym, kej pedziŏłech łōnyj:
– Niy! Moja ty roztomiyło! Niy, jŏ terŏzki blank niy mōm chańdzi tego wszyjskego ci sprawić...
Jeji fresa zbladła jak ściana, a jesce barzij wtedfa, kej dociepnōłech:
– Mōm ino srogachny lust, wielgŏ ochōta na to, cobyś mie wziyna we ramia.
Kej ze ściykłōści i niynŏwiści chnet ci już miała puknōńć jak krupniŏk, wbiōłech łostatni gwōźdź do tego:
– Ty, tak na isto, doprŏwdy niy zdowŏsz se sprawy ze finansowych możybności chopōw!!!
Cosik mi sie zdŏ, iże tak ōngyfer do 2017 roka niy byda miŏł śniōm zeksu, niy byda mōg podupczyć!

_________________
Ojgyn z Pnioków