Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plBōł se jedyn fanatiker wyndkowaniŏ. Rōłzczasu dowiedziŏł sie ło takim fest wydarzōnym, spanialistym placu, maluśkim tajchu, jeziōrku we lesie, kaj fisze, srogachne a wypasiōne same wskakujōm na hŏczyk. Blank ci niy poradziōł doczkać sie zapiōntku (weekendu). Poształnowŏł deczko, poszpekulowŏł we robocie, zwekslowŏł swoji roztomajte dyżury, nasztalowŏł weker, swŏj buksiŏk na szczwŏrtŏ ło rozwidnioku i po dugij rajzie znŏd te maluśke jeziōrko. Wartko połozstawiŏł swoji wyndki, swoje tyki, zaciepnōł je we woda i czekŏł... Jedna godzina, dwie, trzi... łorŏz szpōnt jednyj wyndki dyrgnōł... wyndkŏrz szarpnōł... i wyciōng ze wody nadziōne na hŏcyk łogrōmnucne... gōwno. Tyn istny zapierōnowŏł siŏrczyście i łorŏz merknōł, iże ftosik styrcy za niym. To bōł samtyjszy, miyjscowy chop.
Tyn wyndkŏrz ze srogōm jankuryjōm pedziŏł ku niymu:
– Nŏ, dzisz pŏn! Taki kyns drōgi jechŏłech, tela utropy i mordyrki, tela ci kōmbinowaniŏ, i co? Srogachne gōwno!
Na to tyn miyjscowy:
– A bo widzisz pŏn, ze tym jeziōrkym skuplowanŏ jes jedna gyszichta. Tōż wystawiōm sie łōni panoczku, iże przed piyrszōm wojnōm żōł sie samtukej sztramski karlus i szykownistŏ dziołcha. Przoli sie stopierōńsko. Ale tego karlusa wziyni ku wojŏkōm. Po dugszym czasie prziszła wiadōmość, co łōn padnōł na tyj wojnie. I forszteluj sie pōn, iże ta dziołcha prziszła sam, nad te jeziōrko, nad tyn tajch i ze srogigo jankoru sie w niym bulkła, utopiōła sie.
– Niysamōwite!
– Ale, to jeszcz mały pinkel, to jesce niy ma fajrant. Po wojnie pokŏzało sie, iże tyn karlus przeżōł, ino bōł letko poharatany, letko ranny. Kej sie ło wszyjskim dowiedziŏł, przijechŏł tyż sam, na tyn plac kaj łōni panoczku terŏzki zicli, i ze srogigo żŏlu, srogigo miyłōwaniŏ tyż ci sie sam tōnknōł.
– Nō, to richtik łokropiczno historyjŏ! – pedziŏł tyn wyndkŏrz. – Ale rzyknōm mi łōni, co to mŏ ze sia do kupy ze tym gōwnym?
– Anō, niy miarkuja! Pewnikym ftosik sam... nasrŏł!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
