Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plŁo szaroku wsiŏdech na koło i pojechŏłech do gyszeftu we wsi. Przedymnōm bōła ino jedna klijyntka, ftorŏ kupowała jakesik jogurty, mlyko, sztil do mietły, góminianne handszuły i mocka jesce inkszych zachów. Wszyjsko to na heft, na borg, a ta modŏ przedowaczka sprzyntnie, gyszeftnie zapisowała to wszyjsko we jeji hefcie. Wylŏzech na dwōr, seblykech jakla i moja hymda. Łostŏłech ino we baumwolowyj podblyczce. Ta klijyntka zrobiōła już te swoje sprawōnki, tōż tyż wlŏzech juzaś rajn do tego skladu i lajstnōłech sie siedym biyrōw i cygarety dlŏ kamratōw. Za mnōm wylŏz ze gyszeftu jejigo spōłwłōściciyl i napoczōł wajać i jamrować na kapelōnkōw, kierym stopierōńso wyrcy i glingŏ pod reweryndōm. Tyn istny łobejzdrzŏł dziyń skorzij na łodwieczerz jakisik prōgram we TVN-ynie i stopierōńsko sie snerwowŏł tymi ōrgijōma we Watikanie. Łodrzyknōłech mu, iżech mōj telewizyjor wyciep na hasiok jakesik pŏrã lŏt tymu nazŏd. Słepŏłech se te piwo.
Przisiednōł sie ku mie jedyn istny, kiery miŏł Hanys na miano i napocznōł łozprawiać, iże łōn ze tych chopskich zachōw na „p” to ino plyci, bo jes ci łōn jakisik miyntki we tym swojim przirodzyniu skuli tego, co miŏł niydŏwno wylyw abo gyhirnszlag znacy udar. Nō, tōż jŏch mu dŏł jedne piwo, coby sie tyn wylyw łodrobiōł bez... wlyw. Łopedziŏłech tyż mu jedna gyszichta ze „Wielkiego lasu” Nienackigo na co tyn natchniōny pōn Hanys wyznŏł, iże swojigo piyrszego synecka zbajstlowŏł pod sośniczkōma. Jak gŏdŏł tyn istny, nałōnczŏs tego jejich wyrobianiŏ pod tymi sośniczkōma jejigo baba strachała sie sztyjc, iże łōnych ftosik przicapnie na tym dupczyniu, ale jōm uholkowŏł, iże „...to jest przecież nasze...”
Niyskorzij jejigo kamrat ło fresie Arkadego Fiedlera łozprawiŏł jak ci to jedyn ormowiec zakapowŏł go we 1-Mŏja, iże łōn, tyn istny nacharkŏł do kupy ze swojim kamratym na czerwiōnŏ fana i tak znŏd ci sie łōn we hereszcie. Jŏch mu sie juzaś łodpłŏciōł gyszichtōm, jak ci to zekretarka tego Arkadego Fiedlera dziynka niymu łozwinōła sie „oralnie”. Zatym juzaś pōn Hanys łopedziŏł ło Marice, Kriście i Gabi, kiere przedupczōł jesce za fyrnioka. Ale sie łożyniōł niyskorzij i ździebko zŏwiściōł łojcowi, ftorymu baba umrziła, kej pizło mu już łoziymdziesiōnt lŏt, a ftory niyskorzij zarachowywŏł wszyjske frele i jōngfery naobkoło we wsi.
Jakóż to? Frele? – spytŏłech opaternie.
Pōn Hanys niy bōł w sztandzie spōmnieć sie eźli byli łōne jōngferami abo i niy, i napocznōł dalszij łozprawiać roztomajte szwajneraje i łoszklistwa. Tego musza ale Wōm, moje Wy roztomiyłe łoszczyńdzić.
Jednakowōż wsiŏdech naprany jak belōwa na moje koło i takōm szpiralōm wrōciōłech piŏszczystōm sztrekōm do... kōmputra.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
