Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Wiycie! Bez cŏłke lato toch ci miŏł tuplowanŏ utropa. Rōłz, iże bōła latoś takŏ stopierōńsko hica jak we Africe, choby klara wisiała na szpagacie blank przi ziymi i grzŏła nikej halbecka, co jŏ gŏdōm halbecka?... cŏłki liter starzikowego bimbru, a ku tymu... ludzie! Fto to wypokpiōł?... Naobkoło we zegrōdkach łod rozwidnioka aże do pōłnocki szkwiyrcōm te moderne łod pŏruch lŏt... GRILLE. I Wiycie, moje Wy roztomiyłe, chnetki by mie pierōn szczelōł kejech usłyszŏł łod jednego mōndroka we telewizyji, iże na te nasze zegrōdkowe „grille” na isto nŏjlepszyjszŏ mŏ być „argyntińskŏ lynda”, „argyntińsko polyndwica”. A nasze pampōnie sztyjc wadzōm sie ło jakesik „dopłaty”... możno skuli tego, iże jakisik klugszajser reklamiyruje argyntińskŏ łowiynzina?
Nale, możno dzisiŏj niy byda za tela jamrowŏł i wajŏł, bo spōmnieli mi sie – niy poradza zmiarkować po jakymu? – dwa hameriōńske braciki: Orville i Wilbur Wright, kere sto dwanŏście lŏt tymu nazod przefurgli chnet kilomyter na maszinie, ftorŏ ździebko bōła ino do dzisiejszygo fligra podano. Łōne już skorzij napoczli markiyrować, iże furgajōm ale dziepiyro we tym 1903 roku pofurgli piyrszy rōłz na richtik. A terŏzki styknie ło szaroku, abo niyskoro we nocy, kuknōńć na niybo, coby ujzdrzić te na isto dupne fligry, kere ze naszych Pyrzowic sztartujōm abo tam landujōm, a ftore terŏzki mogōm bali i naobkoło świata furgać. A jŏ sie siedza przi tym kōmputrze na kerym pisza te wszyjske klachy do radijoka, i po plecyskach ino klara szykownie mie grzeje bez tyn reszt liści corŏzki barzij żōłtych i brōnŏtnych ze strōmōw, kerych jesce do łostatka niy wyrzli sam u nŏs we Chorzowie. Liście, listecki, wiela by sam szło terŏzki gryfnego napisać? Spōmniŏł mi sie ale taki ynglicki angyjber, Paul Johnson, kery bōł ci rōłz pedziŏł take słōwecka:
„Starzejąc się, stajemy się podobni do jesiennych liści. Nasza starość nie przynosi jednak estetycznej rekompensaty, jaką u schyłku życia otrzymuje liść – oznacza wyłącznie szarzenie, wymywanie wszelkich kolorów, a pojawiającym się na skórze plamom daleko do szaleństwa słonecznych barw – są ciemne, brzydkie i zwiastują zagrożenie.”
Na isto, i ludzie i strōmy sōm mode i drab grajziejōm, a mało fto gawcy, iże tak jak te listecki na strōmach zeżōłknōm i ślecōm, tak i my wartko sie ze tego, możno niy nŏjgryfniyjszego ze światōw stracymy, a jednako, i nŏs na smyntŏrzu, i listecki ze tych szykownych na wiesna drzywek, śniyg zasuje i tela bydōm inksi i łō nŏs i ło tych liściach pamiyntać. A gŏdōm ło tym skuli tego, iże łōńskigo tydnia pochowali ci u nŏs na kiyrchowie przi Jōzefce starŏ Zofija. Bōła ci Łōna dziewiyńćdziesiōnt łoziym lŏt starŏ i bezmać boczōła jeszcze kej te piyrsze fligry napoczli Pōnbōczka na tym niybie szterować. I na isto wteda niy fligry jeji po gowie łamziyli, ino sam te nasze ślōnskie żywobycie.
Wiela miała dziecek (znōm ino jedna cera), eźli miała wnuki, eźli niy, nale na zicher gawcyła ci kejsik łoczami dziecka, kej to Jeji łojce, starziki szli do powstaniŏ, a możno tyż i tak bōło, co jedyn ujek bōł przi powstańcach a drugi juzaś przi miymieckich wojŏkach, i szczylali do sia ze tych swojich gywerōw pod Anabergiym abo kaj indzij. Tak jak na isto sam u nŏs bōło. Niy znŏłech ci Jōm blank dobrze, ale niy ło to sie rozłajzi. Tela, co możno i werciyło sie Jōm znać, wlyjź na klachy dō Nij, posuchać co tyż mŏ do pedzyniŏ, co tyż ło tym naszym świycie medikuje. Myśla, iże dobrŏ bōła. A dobre ludzie sie pierōnym gibko tracōm, a śniymi nasze gryfne zwyki, naszŏ szykownŏ gŏdka, słowa i słōwecka, kerych sie już niy spōminŏ, ło kerych sie już niy boczy. I wszyjske my wiymy, iże take ludzie to szac, skarb. Kce sie tam do takch starek, staroszkōw pōjńść, zicnōńć na zofie, na maluśkich zegłōwkach, lebo na ryczce przi kachloku abo kuchniannym żeleźnioku, a suchać tego jejich beraniŏ, tego wszyjskigo, co sie bez cŏłke łōnych utrŏpiōne życie nasztaplowało, co te łoczy, kere już ani ślimtać niy poradzōm, widzieli bez te chnet sto lŏt. Coby tego niy przepōmnieć, niy zaciepać klamotami ze kerych tego już żŏdyn na wiyrch niy wywlece i do porzōndku niy skludzi. Kce sie, na isto, kciało by sie, tela ino, co na dziewiyńćdziesiōnt dziewiyńć procyntōw niy pōdymy do tych ludziōw, niy znŏjdymy ździebko dlō nich czasu i ciyrpliwości bo razinku jakosik nŏgłŏ robota, bo dziecka szterujōm, bo możno jakisik fajer we familiji; bo tak po prŏwdzie to sie blank niy kce dzisiŏj (idzie łostawić to na jutro, lebo prziszły tydziyń?), bo tak ciynżko ta dupa ze kanapyju sztreknōńć... niy coby blank zaboczyć, ino łostawić na niyskorzij, na juzaś, na świyntego nigdy!!!
I dziepiyro gloki, dzwōny ze Jōzefki lebo inkszego kościoła, kere zaglingajōm przi pogrzybie, dajōm skŏzać, co już na wszyjsko jes za niyskoro. Przeca to znŏcie, pra? A ino naszŏ zepsiało służba zdrowiŏ, tyn cŏłki ZUS i fto tam jesce, majōm jedna utropa mynij, a ino na wertiko łostanōm łostatnie rycepty na kere niy bōło już we portmanyju złociokōw, wyglancowany palcōma rŏłzynkranc, rōżaniec, łobrŏzek Przenŏjświyntszyj Paniynki abo świyntego Jōzefa ze łostatnij kolyndy. A te listka, kere ślatujōm po cichuśku, po lekuśku, choby nŏjlekszyjszŏ pierzina zasujōm tyn świyży grōb...
Listka ślatujōm corŏz barzij. Podzim. Niyskorzij zima i wiesna, rajcujymy choby nŏjynte ło latośnym welōnku, ale podwiyl co, styrcymy i nadymōmy sie choby purchōwka, my trzidziystołoźmiomilijōłnowŏ Polska we progu, we siyni tyj Uniji. Pijyndzy corŏzki mynij, gruby a werki ciyngiym zawiyrajōm, a te we Warszawie już ci sie fest roztopiyrzajōm, fto tyż tam ci sie za byamtra we tyj Brukseli chyci. Mŏ taki istny jakŏ szkoła, eźli niy mŏ, bele sie wryć do raje. Przeca terŏzki byle briftryjger moge być dyrechtorym, bele handlyrz ze naszyj Barskij przepiyrŏ ludziōm, co, i jak majōm myśleć. We nŏjbliższyjszym welōnku wybiyrać bydymy roztomajtych rułkorzy (guliktraucherōw) szwajserōw i takich jesce. Rachuje sie ino to, jak poradzi sie roztopiyrzać, jaki jes frechowny, jak poradzi pycholym wywrzesknōńć – już ło sia gŏdŏ, co śniego dupny „polityk”. Gołodupiec, kery sie musi do grotka prziflostrować i ćkać choby kormik swoja maciora. Nale, szlus ze politykom. Lepszejsze łod polityki jes zbiyranie grzibōw, bo chocia sie i jakŏ gadōwa nojńdzie, to idzie jōm i świekrze na wieczerzŏ ze jajcami uparszczyć a i tak mynij zaszkłōdzi nikiej polityka.

_________________
Ojgyn z Pnioków