Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plSpōmnieli mi sie mode lata, kejech już tak prŏwdōm niy bōł fyrniokym, ale kejech miŏł jesce mocka przileżitōści i roztomajtych cufali ze dziołchōma, ze frelōma i take tam mecyje.
To bŏł na isto spopierōńsko stary klamot, starucny klōnker.
– Co to jes za klaperkista, jakisik landauer do dioska? – spytŏłech łoszydliwie.
– We jakijsik tajli to możno starucny ford bronco (kajsik ze 1966 lebo 67 roka). Krōm tego, to bōłgi blachy doszwajsowane byli tam, kaj już na isto łodpadli te originalni tajle. Fragmynty, sztikle we brōnŏtnyj farbie to jednako rōst i drek, flaps. Dorŏdzano mi, coby tego blank niy szpilōwać, niy szpluchtać. To ci by mōgło dokludzić do dalszyjszych korozyji, do róściyniŏ i łosłabiyniŏ cŏłkigo nadwoziŏ.
– Skany go mŏsz?
– Skalōł mi go jedyn fric za trzidziyści dwa dulary. – padŏ mōj kamrat.
– Za wiela?
– Za trzidiyści dwa dulary!
– Niysamōwite.
– Wlazuj rajn. Jest łozewrzity. Jŏ go nigdy nie zawiyrōm... Na jakiego dioska miŏłbych to robić?
Zŏwiasy dźwiyrzy łod zajty pasażyra skłŏdali sie we srogszym sztaflu ze rōstu niźli flapsu, marasu i musiŏłech użyćku deczko druku i gwŏłtu. Łozewrziłech je na za tela szyroko, cobych móg wślizgnōńć sie rajn, i łoboczōłech, że (Ymil, tyn mōj kamrat) robi na swojij zajcie gynał te same, doimyntnie chobychmy tąńcowali ze sia taniec „limbo”. Przi kanapyjach niy bōło żŏdnego bandu bezpiycznōści, zicherhajtsgurtu . Tak prŏwdōm niy bōło tyż ci kanapyjōw. Blank ajnfach band strzapatego celtsztofu zawiyszōnygo na metalowyj rōmie.
Ale motor po krōtkim zipaniu i poltrowaniu na łostatku zaskoczōł i napocznōł robić a ku tymu załykać sie i kucać. Wekselgytribe fōńgowało wolnij niźli naszŏ Poczta Polskŏ. (Ymil) wciepnōł curikgang i wszyjske do kupy mechaniczne tajle pod maskōm autoka zebrali sie do grōmady, porachowali sie eźli jes łōnych „kworum”, i napoczli dyszkutjyrōwać, co dalszij robić. Prawucko, bezsprzycznie wymŏgało to dugszyj dybaty, bo śleciało pŏrã pŏłnych sekundōw, podwiyl autok niy tyrpnōł, szarpnōł i sztartnōł do zadku. (Ymil) przekryńciōł lynkyra, a zatym juzaś wciepnōł piyrszy gang i nŏjprzodzij jakosik kōmisyjŏ do spraw jazdy do zadku zatwiyrdziōła protokol, skōńczōła łobrady i dała se pokōj, i dziepiyro wtynczōs ekipa, ftorŏ zajimała sie jazdōm do przodku podszriftowała lista łobycnōści i zicła przi tiszu. Forszlag łostŏł zgłoszōny, fest przedyszkutjyrōwany i poprzity, ślecieli kolyjne sekundy i na łostatku tyn auto sztartnōł do przodku, nŏjprzodzij po maluśku i ze targaniym, a niyskorzij nabiyrŏł wartkości i kulŏł sie statecznie ku wyjazdowyj bramie.
Autok jechŏł dalszij. Niywłŏśnie wartko ale łozsiywŏł naobkoło siebie wōniŏczka spŏlōnego łoleju tela, co na isto utramyntnie pociskŏł sie,cis do przodku.
W tym ci mōmyncie (Ymil) napocznōł procydura zmyńszaniŏ pryndkōści, co polegało na festelnym wdepniyńciu pyndali brymzy, a zatym na festelnym jejigo plōmpowaniu. Łobrōciōł lynkyra, wjechŏł na parkplac i zahaltowŏł na szlag. Przekryńciōł jesce klucyk i wyciōng go ze cindszlosu, ze stacyjki. Motor wyrczŏł jesce bez możno cŏłkŏ minutka a zatym zadyrgotŏł i zgas.
A mielichmy sie trefić ze dwiōma szykownymi, gryfnymi dziołchōma. I na tyn szimel podziŏła nōm sie przileżitōść... połōnacyniŏ sie, poswadźbiyniŏ.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
