Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plNō, tōż mōmy (lebo bydymy mieli ) pewnikym toplaka na podzim. Tak ci bōło zawdy, tōż tyż i latoś moge tak być. A możno i śniyg sie utrzimŏ? I kejech se tak medikowŏł ło śniygu spōmniŏł mi sie jedyn szpasowny gryfcok, kery sie Jōzek Przerwa Tetmajer mianowŏł (coby niy metlać ze Kazimierzym Przerwą Tetmajerym!), a kery bŏł ci napisŏł take gryfne sztrofki, i to niy ino skuli tego, coby modzioki kurzyli:
„Po równinie
Zawierucha
Mokrym śniegiem dmie;
Na kominie
Płomień bucha,
Trzaska obok mnie.
Do płomienia
Z lulką stoję,
Rzucam w kłębach dym;
I wspomnienia
Wszystkie moje
Lekko lecą z nim!”
Fto, jak uwidzi tyn piyrszy śniyg niy spōminŏ dzieckowych lŏt, kej czowiek sie niy poradziōł doczkać aże bydzie mōg sie we tym śniygu pociorać, dziołszki nim natrzić lebo zdziebko łōnym go za szkrawitel wciepnōńć?
Chocia do richticznyj zimy jesce mocka czasu musi ślecieć, to jakosik tak starymu czowiekowi mrōwce już poleku po plecyskach tyrajōm, kej boczy, co juzaś musi na sia bez ta łoszkliwo zima łoblyc, coby niy przeziōmbnōńć, niy chycić jakisik rymy, kucaniŏ i rojmatyki, kero tyż mŏ mōłda we zima nŏjbarzij czowiekowi dopolić, a możno jesce i cosik gorszyjszego. Niyskorzij to i lazaryt i flyjga, krōm dzieckowyj uciychy ze śniyga, kaźlōwek, sōnek lebo szlyndzuchōw. Niy jedyn za bajtla na takich kurblokach grace poharatŏł i giyry połōmŏł. Tak jak załōńskigo roka Antek łod Famulinyj. Bōł ci tyn mōj kamrat we lazarycie, bo prasknōł ci bōł na piyrszym śniygu; mieli go rznōńć. Przilazuje ku niymu – jak to terŏzki jes we zwyku – taki dochtōr „anestezjolog”, znaczy chop, kery do bez łeb i czowiek nynŏ przed tōm operacyjōm.
– A wiela to jes we wercie, ta cŏłkŏ narkōłza?
– Ino 1200 złociokōw.
– Tysiōnc dwiesta złociokōw? I to ino za to, coby mie sie tyn fylm urwŏł? Niy ma to ździebko za tela?
– Niy! Tyn wasz utargany fylm to majōm łōni panoczku za psinco, za „friko”. Bulisz ino pōn za to, coby juzaś tyn film sie wōm panoczku wyświytlōł! Nŏjgorzij to terŏzki mogōm mieć te, kere radzi sie tam szluknōm, i to niy mlyko lebo kiszka, a te... co Wy wiycie a jŏ miarkuja! Idzie taki łochlapus z rańca do „Breka” lebo do Pyjtra na... nō, Wiycie! bo mu sie już blank ta zola, tyn lynzyk do gybisu prziklyjbowŏł, a tu prask, drzist rziciōm ło sztreka, bo niy dŏł pozōr, iże już piyrszy śniyg śleciŏł. I co? Przeca ze tego jesce niy łotrzyźwiyje, niy bydzie mōnter, prŏwda? A, kej ci już tak wykopyrtnie, to szkyrt i we palicy bele co mu sie moge blyndnōńć. Na tyn przikłod „skumbrie w tōmacie”! Boczycie co to kejsik bōło? Takŏ szmektnŏ zagrycha, kerŏ sie ćkało we ajnfarcie po maluśkij ściepie (na jakosik śćwiartka). Skumbrie w tōmacie. To ci bōła tyż biksa niy do zedrziciŏ. I ino ta możno szło sie zawdy lajstnōńć, kej nasze szify, nasze „trałlery” pływali po cŏłkim świycie, bali i tam, kaj Ruskie dozwolyli. Łostŏł mi w dōma jesce taki jedyn aufklyjber, etiket ze takij biksy. I Wiycie co driny bōło? Anō, jakech to terŏzki zmiarkowoł podle roztomajtych zakōnōw, bōła to: „Konserwa rybna sterylizowana z oczyszczonych makreli, płoci, wzdręg, przyrządzona najczęściej w sosie pomidorowym z dodatkiem przypraw korzennych”. Mōndre to, prŏwda? A wiela ludzi ino to ćkało bez cŏłki tydziyń, kej łojciec niy przismyczōł do chałupy cŏłkigo geltaku, bo przodzij ze kamratami musioł chyrtōń przedichtować jak richticzny szmelcyrz lebo berkmōn.