Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nō, tōż mōmy gynał pojstrzodek tego latośnego trzidniōwygo fajeru, Godōw abo – jak to we Polsce gŏdajōm – Świōnt Bożygo Narodzyniŏ.
I jakosik drab, gibko te Gody nōm ślatujōm, co jō gŏdōm – ślatujōm... już chnet ślecieli, jutro już bydzie wszyjsko forbaj, zbyte. Niy kŏżdyrok trefiōm trzi frajne dnioszki za rajōm. A jŏ na isto niy byda sam terōzki fandzolōł ło godnym jŏdle, bo pewnikiym jesceście niy strŏwiyli wilijnyj wieczerzy, i coby już blank niy gŏdać, ło wczorejszym cŏłkodniōwym ćkaniu, ino połozprawiōm deczko ło zwykach przi Godach we inkszych krajach, kaj tyż fajrujōm te Pōnbōczkowe Narodzyni, tyż festelnie sie radujōm, co już te Dzieciōnteczko na tyn nasz niy nŏjgryfniyjszy światek sie przikludziyło. Nŏjprzodzij mōżno sam wciepna take piykne sztrofki jednygo naszygo internecowego kamrata, kerego ci mianujōm Fojerman, a keregoch sam już kejsik pokŏzŏł. Sōm to sztrofki ło brzimie, ło „modrzywiu”, ło gryfnyj chojnie ze keryj na zima ślatujōm chabinki, sztachle:
„Człowieku usiotany,
siednij se tu przi mie,
z jegeł sebleczonym,
starym, biydnym brzimie.
Jak dycko przed zimōm
jegły mi opadły,
i choby pierzina
na trowa sie siadły.
Korzyni łochrōniōm,
jak zima przeminie,
brzim zaś bydzie wōniŏł
zielony, w dolinie.”
A jō kciŏł sam jesce ździebko poberać ło inkszyj jesce ziylyninie, ło takich krzach – ło ptasim mlyku (niy, niy ło tym „ptasim mlyku”, kere idzie sie lajstnōńć u tych: „Wedli” „Waweli” lebo „Hankōw”). Jō gōdōm ło jymiole na kerŏ Miymce gŏdajōm „Mistel”, mōndroki „Viscum album”, a nasze samtyjsze Ślōnzŏki: „ptasi mlyko”. Jes ci to dziwoczne ziylsko. Idzie je zawdy znŏjńść na roztomajtych strōmach, na topolu, kery rozciepuje te wszyjskie łoszkliwe majkefry, ciciole, na jasiōnach, na byrkach, byrnach i pōnkach, jesce tyż na sośnicach i jedlach. Dziwoczne to ci sōm krzŏki, kleterflance. Strōmy na kerych rosnōm te krze, ściepujōm na zima listecka, a te ptasi mlyko je bez cŏłkŏ zima zielōne. Jak to je możebne, co strōm do kerego sie te krze prziflancowali zawdy ściepujōm liściŏ, a ptasi mlyko niy? A kej je tak jesce ci łod tego strōma łoberznōńć, to blank niy brōnŏtniejōm, ino napoczynajōm sie tak goldowo, złociście glancować. Ta jymioła, te ptasi mlyko zbiyrŏ sie pōrã dni skorzij Bożygo Narodzyniŏ i wiyszō po chałupach, coby bōły zawdy, bez cŏłki rok szczysne, coby zawdy we familiji bōło sfornie i drużnie, i coby wszyjske sie tam gryfnie przŏli. A modzioki mōgli sie bez łostudy zawdy pod tymi krzami, pod tym ptasim mlykiym kusikować wiela by ino kcieli. Mōgbych sam jesce wiela ło tym łozprawiać, ale niy stykło by mi czasu, ani placu aże do Nowego Roka. Rzykna ino tela, co za pierōnym starego piyrwyj jesce kej po świecie tyrali take ci – jak to terŏzki mōndroki gŏdajōm – Kelty (Celtowie), a jejich kapelōnki, „druidy” fajrowali pod ajchami. Niyskorzij przikludziyli ci tam dwa biŏłe byki, goldowym kosokiym rżnyli, szczigali ta jymioła i na łostatek zagorgolyli te łoba biŏłe byki, kere ci tam łostowali na łofiara dlŏ jejich bogōw.

_________________
Ojgyn z Pnioków