Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ogyn.blog.onet.pl

Wiycie! Mōm... zarŏzki, co jŏ gŏdōm? Moja starŏ mŏ kota rasy koczka, rasy czŏrnyj, rasy ze tiyrhajmu, rasy blank maluśki miałcek. Psinco by mie to tak na isto łobłajziyło kejby niy to, iże je ci to maluśke, iże deptŏ ciyngiym za mnōm i miamrŏ – a to kce coby na klin, a to źrić kce, a to miamrŏ dlŏ samygo ino miamraniŏ, blank jak jeji pani. Gyneralnie moga pohajać, moga świtnōć cosik na dylinach coby kocik za tym tyrŏł... niych sie chowie zdrowo do czasu, kej rōłz zabocza zawrzić moji „terrarium” i zajimŏ sie niōm (tōm koczkōm) moja cichtowanŏ szlanga... rest, to już niy moja utropa.
Ale ino do czasu. Je ci to już ale moja utropa, kej moja starŏ kajś wyjyżdżŏ na wielaś tam. I na mie boroka ślatuje juzaś futrowanie, wykludzanie i sprzōntanie po tym cŏłkim bajzlu. Jako, iże jŏ zawdy to letko smola i robia wszyjsko we łostatni dziyń przed powrotym mojij baby.
Tyn kot je u nŏs łod niydŏwna i tyż łod niydŏwna je ci u nŏs nowy prziwyk – niyzawiyrania badycimra, bo przeca driny je noczyni mianowane ze polska „kuwetōm”, taki koflik do kerego kot robi gynał to, co jŏ we haźliku, znaczy sie wlazuje i moge se spokojnie i bez uwijaniŏ pomedikować. Mie bez cŏłke życie uczyli, coby zawiyrać za sia te pierōńske dźwiyrze do haźlika, tōż tyż moja starŏ ciyngiym wyrcała, iże tyn diosecki kot niy poradzi tam wlyjźć i medikować. Jŏ jużech je stary knaker i niy naumia sie łostawiać dźwiyrzy łozewrzitych, krōm tego miyszkōm sam dugszij niźli tyn kot. Sōmech ta chałpa stawiŏł, moje dźwiyrze, mōj aptryt... nō i raus mi!
Łod jakigoś czasu kot łajzi symnōm do haźlika. Jak niy ma dōma mojij staryj, to musi zaobycz stŏć na mie, wachować mie abo miŏuczeć, coby mi przipōmnieć, iże potrza mu tyn aptryt łozewrzić. Poniykedy kot skoko na klōmka, ale je jesce za mały i zwisŏ na nij bezszprymnie. Jednakowōż kej moja starŏ bydzie go tak fōrt futrować, to we wartkich abcugach bydzie za kŏżdym razym ta klōmka gōwnym fifrŏł – a wtynczŏs wiadōmo – moja brilynszlaga.
Wrŏcōm sie kejsik po szychcie do dōm, wlazuja do chałupy, kot wele dźwiyrzy miamrŏ i skwiyrcy, bo jakech wylazowŏł, toch zawar dźwiyrze do badycimra za sia. Nō, i do porzōndku kociku, mie sie tyż kce, mōm morzisko. Idymy do kupy – jŏ tōłaliytka, uwiyrōm łokiynko, cigaretka (bo starŏ bydzie dziepiyro za trzi dni nazŏd – bydzie czas wyluftować), kot swoji, jŏ filuja bez łokiynko, je fajnie. Kocik fuk na hajcōng, na fynsterbrecik i kukōmy sie tak łoba bez łokno. Nō fest caubrōwnie. Kot już dŏwno skōńczōł, jŏ terŏzki, sztōmel do aptrytu, spuszczōm woda, a tyn mały gizd jak niy fuknie i sruuu za tym sztōmlym ze fynsterbretu do szkorupy, do tego trōnu i rajn do haźlika. Zamelało niym ze dwa razy i kota... niy ma! Bali i miŏłknōńć niy zdōnżōł. Ło sto pierōnōw! To ci jes ōnmyjglich! Przecamć bali taki maluśki kocik je, do sto dioskōw, za srogi, coby przyjńść bez tyn zifōn. Ale słysza ino dup! Ło żysz, sto pierōnōw, to mi sie przeca niy mōgło zdŏwać – cosik ciynżkigo poszło we piōn. Jezderkusie! Wszyjske świynte i we trōjcy świyntyj jedziny Pōnbōczku, pokŏzali mi sie przed łoczami.
Kot poszwimowŏł direkt we topiyl prawygo dopływu krōlowyj polskich rzyk.
Tyrōm gibym na dōł do pywnicy, chocia możno musiŏłbych pyndalować na szlag do tiyrhajmu, podwiyl moja starŏ niy wrōci sie ze dinstrajzy – niy ma sprawy, znŏjnda jakigosik maluśkigo czŏrnego skurczybyka ze biŏłym binderkym... niy bōło jij pŏra dni, to sie możno blank niy kapnie.
Ale, co tam, nŏjprzodzij do pywnice – ślatuja po słodach, suchōm – cosik drŏpie we rurze, piōn, sztikel plaskatyj ruły – miŏłcy – je, żyje, skulnōł sie do miyjskij siyci. Bali jak i terŏzki zdechnie, to srŏł pies, przinŏjmni byda miŏł zezwłōki i rzykna staryj, że wykopyrtnōł ze prziczyn przirodzōnych abo... letko ino niyprzirodzōnych, bo przecamć mi moja starŏ niy uwiyrzi za krojcnego dupka, iże kot sōm ze sia wpŏd do haźlika. Ale, pokiel co, żyje, i dropie ta ruła.
Znŏdech taki wziyrnik, bez kery idzie zajzdrzić do tyj ruły i wołōm: kici! kici! Ni pierōna, niy przijńdzie, wołōm, wrzesca, a tyn gupi gizd miasto przijńść ku mie, to kurde kce pōjńść tak skany prziszŏł, znaczy sie do gōry w piōn. Jŏ go wołōm, a łon gupielok do gōry drŏpie. I udrŏpie kielanŏście cyntimyjtrōw i sruuu juzaś na dōł. Nō, porōmbało i mie, iże tu styrca i łōnego tyż porōmbało. Tak możno ze trzi godziny. Prosiōłech, błagŏłech, grōziōłech, wŏbiōłech ci go żarciym i ni cholery, uwziōn sie, i nic ino rułōm do gōry nazŏd do tego naszego haźlika... Za daleko, coby wrajzić graca, szperhŏk abo cobōńdź... jedzinŏ metoda – figt fire with fire – łogiyń smogej łogniym.
Zatkŏłech ta ruła przi wziyrniku bretlikōma, ftorych używōm na podpŏłka do kōminka, coby kot niy poszwimowŏł kaj indzij. Z ratki na wiyrch do mojigo haźlika – drzist i woda w dōł – bombs gone (ze ynglicka: zbōmbardōwać i pōjńść). I wartko do pywnicy. Drōgōm słysza jak sie przewŏlŏ wszyjsko po rułach – podziŏłało. Wkarowŏłech do pywnicy i kurde... kōniec świata. Niy ma mojich bretlikōw – nō, możno jedyn łostŏł... cŏłki prowizoriczny dajch diosi wziyni i... kota tyż już niy słychać. Jŏ, to chrōmola. Kurde na mole, kaj ta ruła terŏzki idzie – cosik mi blyskło, iże waserlajtōng we hulicy, chałpa moja możno i ze trzidziyści myjtrōw łod tyj hulicy – możno niy wszyjsko jesce stracōne i kajsik ta gadzina zasztopowała sie po drōdze.
Tyrōm na hulica, je gulik – mōm nŏdziyja, iże je łōn łod mojij chałpy. Ale za pierōna niy dźwigna tego dekla. Ciynżki jak trzi faski biyru i niy ma go za co chycić. Nazŏd do dōm i szperhok... możno tym sie dŏ podniyś. Za pierōna niy! Nŏjprzodzij zagibŏłech, a zatym połōmŏłech zielazło. Mōm! Autok styrcy na hulicy – mōm szleperlajna, możno sie udŏ ruknōńć. Hŏk, lajna, wstyczny – poszło, aże sie zakurzōło. Po jakŏ cholera robiōm te dekle na guliki take sroge? Capi jak kole szlachthauzu bez lato, ale ślazuja tam – ciymno jak w rzici, ruła jes, wyglōndŏ, co idzie ku mojij chałpie. Taszlampa. Kurde, mōm we aucie... bele jako, ceskowŏ... ale możno styknie. Wlazuja drugi rōłz rajn –capiynie mie już możno niy zabije – przibadŏłech sie po jakimsik łoka mrziku. Filuja, kukōm i je gizdōń... ino mu sie ślypia blyscōm. I juzaś ta samŏ lajera. Kici, kici, kici a tyn maluśku stopierōn śmiato mi na drugo zajta. Nō, by ci to pierōn szczelōł. Zarŏzki mie sam szlag trefi. Dugo tu niy wysiedza, niy wydziyrża... je zimno, capi, a na przidŏwek ftosik mi jesce swali ta klapa na łeb i wszyjske moje problymy bydōm mieli szlus... Niy kcesz po dobroci, to bydzie po złōści!
Do dōm, po celtsztof. Wypolstrowŏłech dno gulika tak, coby mi bez cufal niy śleciŏł głymbij. Zużyłech wszyjske bandy, flostry, coby tyn pierōn niy wpŏd do gōwnyj ruły tego waserlajtōnga. Filuja co i rōłz do ruły, ale słysza ino miŏłczyni i blank nic niy widza. Poszŏł gizd kajś w... nō, kajś... Jesce ino trōjkōnt, coby sie żŏdyn we tyn łozewrzity gulik niy wpieprzōł, bo na hulicy już fest ćmawo. Sōmsiŏd, kurde, wrazidlok taki... widziŏłech gnoja jak filowŏł bez łokno, kej prōbobowŏłech szperhokiym sztreknōńć dekel. Niy prziszŏł spōmōc a terŏzki ch... złōmany na kacycowych szłapach i ze myszōwatym łogōnym styrcy wele i dopytywo sie. Co mu mōm pedzieć? Iże kca przedichtować tyn waserlajtōng kotym? A patrz sie stracić bezkurcyjo... ciōng mi fōrt berdyjo!
Pedziŏłech mu yntlich, coby poszŏł do dōm i zaszpōntowŏł sie wszyjske dziury, bo na przodku naszygo zidlōngu bōła awarjŏ i cŏłkŏ belōwa wrŏcŏ sie i fest wybijŏ we chałupach – tyn gupielopk tak sie wystrachoł, poleciŏł i przed swojōm chałpōm ringuje sie ze deklym łod gulika. A niych mŏ za swoji!
Wrŏcōm do tego łochyntola kota – bo ta mynda durch tam siedzi i niy mŏ wōli wylyjźć. Mōm wszyjsko fertik... dōma jedna badywanna, drugŏ grocica, frōp i napuszczōm woda. Cygareta i czekōm przi guliku, bo a nuż ci mu sie łodmiyni i wyjńdzie po dobryj wōli. Kurde! Drugi sōmsiŏd prziszŏł – po piyńciuch minutach nastympny łotwiyro klapa... wiycie takŏ – jak to mōndroki gŏdajōm – tyoryjŏ samospełniajōncyj sie przepōwiydni fōnguje – kurde, ludzie choby barany. Ida do chałpy, łobie badywanny pŏłne... fojer! – spuszczōm woda ze waniynkōw i dokłŏdōm dwa spusty ze dwiōch szpilōngōw w dōma. Niy ma mocnych, to go musi wyżynōńć... abo utopić!
Tyrōm na hulica, woda wali na tyn celtsztof aże bucy, a tego lagramynckigo gizda dalij niy wylŏło ze tōm kōmpiylōm. Sto pierōnōw! Utargało sie wszyjsko w pierōny i popłynōło... bo wielaż to udziyrżi tyj wody. Celtsztof, bandy, flŏstry, sznōrki – w dupe i nożym – jak to ci sie kajsik zasztopuje, to byda miŏł na isto przedrzistane. Juzaś do chałpy po drugi szperhok, bo trza przeca zawrzić tyn pieprzōny dekel. Wlazuja do chałpy – a tyn skurwiyl, bezkurcyjŏ wŏlo sie we mojim szlafcimrze. Sto pierōnōw pikulikōw! Jak łōn sam wlŏz? Keryndy? Ano pewnikiym wziyrnikiym we pywnicy – łostawiōłech go łozewrzity. Jŏ styrca, marżna a tyn gnōj wŏlo sie we mojij pōściyli. Zatrzasna, zakatrupia gizda. Przemelōm go we flajszmaszinie na lyjberwuszt... i jesce ku tymu łōn ci wlazuje ze uciychy na mie. Przinŏjmnij je szpotlawy. Szłapa mŏ ształchniyntŏ.
Moje straty: zadrzistany badycimer, przelŏła sie woda ze badywanny, festnie zadrzistanŏ pywnica, bo łostawiōłech łotwarty wziyrnik i mocka wody poleciało na pywnica. Pościyl we szlafcimrze do wyciepniyńciŏ, celtsztof ze ryklamōm fyrmy poszŏłłłł... taszlampa sie kajsik we tym bajzlu zapodziŏła, szperhok połōmany... Afyra na cŏłkij hulicy jak sto dioskōw abo jak we Syjmie skuli tych naszych „wybrańcōw nŏrodu”.

_________________
Ojgyn z Pnioków