Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Jedyn ze krajōw araberskich, islamskich. Drōgōm idzie blank zababulōnŏ, łokutanŏ dziołcha i idzie ujzdrzić u łōnyj ino jeji srogachne czŏrne łoczy. Zmiyrzŏ łōna ku szumnyj, caubrownyj rezidyncyji. Łorŏz mody karlus, kery przelazwowŏł wele nij lachnōł sie ku nij i bliknōł, ciepnōł łoczko. Dziołcha w te pyndzy pogzuła ku dźwiyrzōm srogij chałpy, wkarowała do takigo srogachnego kabinytu, pokazuje na łokno i wrzescy choby jōm fto ze skōry łobdziyrŏł:
– Tatulku! Tatulku, a tyn synek tam mie napasztowŏł!
Na cŏłke niyszczyńści tego karlusa łojciec napasztniyntyj freli bōł jynerŏłym. Wartko przizwŏł ku sia swojich wojŏkōw i łozkŏzŏł chycić tego modzioka. Po jakisik piyńciuch minutkach blady choby śmiyrtka synek łostŏł postawiōny przed fresōm grōźnygo i łozkokocōnygo łojca-jynerŏła.
– Ty zasrańcu, ty psie – wrzesknōł jynerŏł – jakeś sie łopowŏżōł spojzdrzić, kuknōńć na moja ceruszka?
– Abdul Kaliq! Pōdź sam ino! – wrezsknōł tyn jynerŏł.
Jak spode ziymi wyrosnōł srogachny, gniady na licach, brodziaty chop we mōndurze wachmajstra.
– Abdul Kaliq! – juzaś zawrzesknōł jynerŏł. – Weźniesz tego lōmpa, tego łacha, zakludzisz go na naszŏ skukanŏ farma na pustyni i wydupczysz go. Wachmajster zasalutjyrōwŏł, chyciōł synka za szkrawitel i pociōngnōł do autoka, do dżipa. Przikowŏł, przikrymplowŏł szpangami do zica i sztartnōł ku zapłociu miasta.
Po pŏruch minutkach rajzy karlus łodzyskŏł mōłwa i cichuśko dŏł wachmajstrowi do wymiarkowaniŏ:
– Abdul Kaliq, dōm ci 200 dularōw jak mie niy wydupczysz.
Abdul Kaliq nic, nul ryakcyji.
– Abdul Kaliq! – juzaś rzōńdzi tyn karlus. – Dōm ci 500 dularōw, ale niy wydupcz mie, co?
Dalszij nic.
– Abdul Kaliq! Dōm 1000 dularōw...
W tym łoka mrziku brodziaty wachmajster kuknōł ci na tego karlusa tak, iże łodekciało mu sie dalszij gŏdać. Dojechali do tyj farmy, tyn brodziaty wojŏk wywlōk synka ze autoka, wciōngnōł rajn, ciepnōł go na prykol i seblyk mu galoty. Zatym napocznōł sie sōm seblykać. Bōł już chnetki blank sagusiyńki, kej zaglingŏł telefōłn. Wrzesk we suchŏwce bōł ci tak srogi, iże bali i tyn karlus, kery leżŏł gymbōm we zegōwku usłyszŏł jynerŏła:
– Abdul Kaliq! A wrŏcej ty w te pyndy nazŏd!
Ibramim łoblyk sie, kŏzŏł łoblyc sie tymu niyszczysnymu karlusowi, przikowŏł go juzaś do zica we autoku i wartko pogzuli nazŏd do miasta. Wleźli rajn do rezidyncyji kaj jynerŏł blank szarłatny ze złōści wrzeszczŏł na dwiōch modych wojŏkŏw araberōw a zatym wrzesknōł ku Abdulowi Kaliqowi:
– Abdul Kaliq! Weźniesz terŏzki sam tych dwiōch, tego modego karlusa ku tymu i zarŏzki łōnych wszyjskich łozszczylŏsz!
Wachmajster wziōn cŏłko trōjka, wkarycōł łōnych do dżipa, przykrymplowŏł sztram do zicōw i sztartli. Bez cŏłkŏ drōga bōła złōwiyszczŏ cichōść. Niymota, milczyni przerwŏł tyn mody karlus:
– Abdul Kaliq! Ale pamiyntŏsz? Pamiyntŏsz, iżeś mie miŏł nŏjprzodzij wydupczyć?

_________________
Ojgyn z Pnioków