Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plSuchŏłech kejsik (niy tak dŏwno) jednego wywołanego szauszpilera Bernarda Krawczyka i stopierōńsko mi sie zdała jedna Łōnego łozprŏwka, a tak prŏwdōm ryjda, mōnolog ło Jejigo babeczce. Jŏch to ździebko zwekslowŏł, deczko przipasowŏł do mojij Haźbiytki i tak to terŏzki rzykna.
Moja babeczka je już tyż – jak jŏ – małowiela zwiykowanŏ. I chocia jesce robi we takim priwatnym knapszafcie, to ale przilazuje do chałpy niyskoro na lodwieczerz festelnie zmŏchano, diosecko usiotanŏ. I zawdy wtynczŏs rychtuja wieczerzŏ, zatym nalywōm woda do badywanny i kej łōna je już po wszyjskim, idymy opaternie do izby, coby kuknōńć na telewizyjŏ abo ino deczko na zofie, na szezlōngu kapka dychnōńć.
Kejsik nale moja Haźbiytka spytała, poprosiōła mie, cobych jōm tak opaternie, libeźnie podrŏpŏł po plecyskach. Bōłech deczko zgniyły wtynczŏs i niy za tela łōnyj sie te moje drŏpanie zdało.
– Mōgbyś to jakosik tak ze gyfilym robić! – pedziała ździebko niyrada. – Abo niy łobrzinej pazurskōw do samyj skōry, bo mie ino szlichtujesz, głŏskŏsz, a jŏch kciala cobyś mie podropŏł... mie tak je niyskorzij dobrze.
Wōl niy wōl (a niy mōm rŏd mieć dugich pazurskōw) poszŏlech do miasta, coby sprawić sie takŏ drzewniannŏ, bambusowŏ dropaczka. Sōm take dinkse ino trza lecy kaj posznupać. Nawiydziōłech pŏra roztomajtych składōw, a przi tyj przileżitōści wysłepŏłech pŏra lagōw biyru i naszŏłech yntlich na łostatku takŏ kracbyrsta, drŏpacka. Nad gysztelami, nad fachami we tym składzie stŏło napisane:
„Eźli ckni ci sie, tynskno ci do uczucia bezgranicznygo szczyńściŏ?
Sprŏw se naszŏ nowŏ drŏpacka,
kerŏ łodszpanuje Cie łod gowy do piyntōw.”
Nō, tōż lajstnōłech sie ta kracbyrsta, prziszŏłech do dōm i niy poradziōłech sie doczkać na moja Elza.
Nō, i niyskoro na lodwieczerz, po wieczerzy moja starŏ siadła sie na zofie a jŏ napocznōł ci jōm opaternie i ze gyfilym drŏpać po jeji plecyskach...
– Ło ja, Ojgyn, ja... niy ustowej...
– Jesce, jesce... barzij do lewa... terŏzki dobrze nale siōngnij gymbij... ja, ja... jezderkusie... ja... deczko mocnij... jesce, jesce... niy ustŏwej Ojgyn. jesce, jesce trocha nizyj... mocnij.... wyżij... ja, ja... ino dak dalszij...
– Jak mie ci je terŏzki dobrze, jakŏ jŏch je terŏzki łodszpanowanŏ, łotychniōnŏ!
A, iże miyszkōmy we takim betōniŏku pewnikym sōmsiŏd to wszyjsko na wieczōr słyszŏł, bo ło szaroku łapnōł ci mie za knefel łod wesy i ze pōdziwym napocznōł:
– Nō, panie Ojgyn, tego bych sie po wŏs, we waszych latach niy spodziŏł.. niy, blank bych sie niy spodziŏł!
Nō, jak sie chopy za modu szporowało, to terŏzki na starōść jesce cosik sie do, do zrobić, prŏwda?
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
