Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Jô, i moja starecka, zawdy my mieli radzi Zilwestra, kiej sie deptało kajsik na srogi zol lebo jechało do Pragi, Budapesztu, dôwniyjszego Leningradu, i kaj tam jesce, na pôra dni, na Zilwestrowe bale, na zilwestrowe rómraje i balangi.
Byli tyż i gryfne Zilwestry kajsik u kamratów we chałpie, kajsik u tych, kierzy mieli sroge chałupy, coby tam szło sie gryfnire potańcować i... deczko tyż ku tymu szluknóńć i niy zważować na to, coby inksze niyskorzij niy łoszeredziyli, niy łobgôdali. Jô to skorzij kôżdego Zilwestra musiôłech sie nasłepać gansinego fetu, coby bez côłkô noc szczimać wiyncyj niźli moje kamraty, kiere mi zawdy niyskorzij zôwiściyli taki „mocnyj gowy”. Nale, to już bóło blank dôwno i tyż możno już niy prôwda.
Zilwester tak kole szóstyj po połedniu. Na biglu już świyżo wybiglowanô biôłô hymda, ancug wyklupany już ze kulków na mole i ze równymi, blank łostrymi bigelfaltami, nowe zoki, gryfnô fliga do ancuga, szuły richtik wywiksowane i fest wyglancowane (to zawdy moja Elza robi). Terôzki ino do badywanny, łoszpluchtać sie gynał, gryfnie sie łoraziyrować, łogolić, łoblyc friszne batki i dowej rychtować sie na zilwestrowy bal.
Zatym gryfny zol, szlukli my już ze kamratami pôra lagów, bo przeca niy idzie tańcować bez nałoliwiyniô (inakszij to cowiekowi przi tańcowaniu kolańska zgrzipióm jak sto diosków). Fóncle sie ściymniyli, ino we winklu gryfnô chojna blyskała. Jôch już bół po piyrszym kónsku, kiery żech ze mojóm Haźbiytkóm zatańcowôł (zawdy tańcuja ino piyrszy kónsek dlô zwyku i łostatni, kiej mie moja babeczka musi pomaluśku do chałpy zakludzić) i terôzki kukóm tak naobkoło ze kieróm gryfnóm dziołchóm by sam zatańcować. Ja, ja, przed dwanostóm, to cowiek jesce gawcy ino na te gryfniyjsze, szykowniyjsze, bo po tym ci takim szaumwajnie (kiejsik to jesce szło sie lajstnóńć dobry ruski, gruziński lebo bali i francuski „szampan”), to już napoczynô być cowiekowi, znacy chopowi – jedno.
Jes, widza jóm, tak jakiesik dwadzieścia kilo modszô łod mojij Elzy, we takim szykownym klajdzie (côłkie cycki na wiyrchu a i szłapy ze tego szlica aże do półrzitków wylazujóm take, iże normalny chop moge ło gowa przijńść). Ida, ida corôzki gibcij, coby mie fto niy ścignół. Muzykanty grajóm cosik ze Ray’a Charlesa: „Georgia on My Mind” lebo „I can’t Stop Loving You”. Już żech jes kole nij, już jóm móm napytać do tańcowaniô (niy zważuja na chopa, kiery bół na Gołoty podany i tak jakosik krziwo na mie świdrzół), juz widza kiej śnióm napoczynóm tańcować, trzimóm za blank sage plecy tyj dziołchy i...
– Łobudź sie stary purcie. Co tak szłapami przebiyrôsz i chichrosz sie choby ipta pod fusiskiym – rzóndzi ci moja starô. – Szluknij sie „Amolu” lebo „Melisany Klosterfrau” bo zarôzki wkarujóm sam sómsiôdy, coby nóm powinszować Nowego Roku a na łostatek (ino niy łodszpóntuj tyj gorzôłecki, coś jóm skukôł na balkónie, cobych jô niy ujzdrzała) przeblyc sie we szlafancug, deptej do prykola.
„Nowy Rok, nie patrz w bok, tylko prosto w oczy nasze, pogodzim sie wzajem Wasze” – tak kiejsik za blank starego piyrwyj gôdali do sia bali i te co sie bez côłki rok wadziyli, kiere sie niy poradziyli skuplować, bo przeca Nowy Rok witali ino w dóma, we familiji a dziepiyro po Trzech Królach napoczynali tyn côłki „karnawał”, napoczynali fajrować, bawić sie, tańcować i wyrôbiać na côłki karpyntel. Przeca jesce niy tak dôwno miarkowali nasze starziki i staroszki, co jóngfera, kierô dotrwô przi dwióch świyckach i gawcyniu sie we zdrzadło aże do północki, ujzdrzi w niym za sia tego, kiery moge być na bezrok jeji chopym. Nale, tyż we Zilwestra ludzie spóminali côłki rok, medikowali jak to tyż bydzie na bezrok i... take tam inksze winszbildy.
Tyjka, szynkwas we „Breku”. Zicnół sie tam jedyn mój kamrat Walduś. Cheba bół już – jak to mô we zwyku – po śtyruch „żubrówkach”, bo miôł ci take kalne, fest zaszlómióne i maślanne ślypia. Cosik tam mróncôł pod fusiskiym a jô ino tela usłyszôł:
– Rod bych tak jesce rółz pojechôł do Paryża – gôdô ździebko ci już natintany Walduś. – Wiycie, tak bych sie poszpacyrowôł bez tyn plac Pigalle, bez te Pola Elizejskie, na Montmartre. Kuknół bych tyż gern do Moulin Rouge, Lido lebo do Crazy Horse....
Jô tak suchóm, i niy poradza zmiarkować eźli łón nôs za bozna niy robi, bo przeca ze tych jego Pnioków, to łón sie dalszij niy wykludziół niźli do tego Koszęcina.
– A bółeś Walduś już kiejsik we tym Paryżu? – pytóm sie tak opaternie.
– Niy, jôch tam jesce niy bół, nale rółz żech już KCIÔŁ BYĆ! – łodpedziôł Walduś i palica mu śleciala na blat i tak łostôł spać.
Juzaś inkszy kamrat, kiejech go tak na trzi dni przodzij Zilwestra trefół na naszyj Krojcce, poasiół mi sie, co latoś ino dwadziyścia śtyry razy bół u dochtora. Ino dwadzieścia śtyry razy!
– Wiysz Ojgyn – gôdô i trzimô mie za knefel z jakli – jô sóm ci niy poradza zmiarkować jak to jes, co jô bez tyn rok tak mało bół niymocny. Wiysz, tak ze dwa dni przed Wilijóm wylazuja na balkón, kukóm tak na tyn nasz krankynhałs i... wiysz Ojgyn! Nic mie niy boli.
– Nó, to przeca dobrze przed świyntóma, pra?
– Niy, niy – łozciepôł sie tyn kamrat (niy byda mianowôł, bo tak by tak wszyjskie u nôs na Pniokach miarkujóm ło kim gôdóm). – Przeca, kiej ci już cowiekowi piźnie siedymdziesiónt lôt i łocuci sie rano a łónego nic niy boli, to bezmać już blank wykopyrtnół, już na isto umrził, prôwda?
– Możno i ja – gôdóm tak opaternie, ale chichrać mi sie kce jak sto diosków.
– Nó, tóż dej pozór Ojgyn, kôża staryj narychtować świyże batki, podblyczka i nowe, niy posztopowane fuzekle i deptóm do tyj mojij dochtórki. Dugo mie badała, badała aże cosik znodła... móm dwa nowe gryfne plynckiyrze !!!

_________________
Ojgyn z Pnioków