Świętochłowice - Forum bez polityki

Kościół św. Józefa w Rybniku - Kłokocinie

Dzisiejsza dzielnica Rybnika była znana już w 1305 roku jako wioska położona na południowy wschód od centrum miasta, pomiędzy Boguszowicami, Rowniem, Folwarkami i Rojem. Wieś od początku była częścią parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Boguszowicach. Na początku XX wieku wydobycie węgla kamiennego rozpoczęły kopalnie w Boguszowicach i w Chwałowicach, a liczba mieszkańców rosła, szczególnie po II wojnie światowej. Mieszkańcy zaczęli domagać się własnego kościoła parafialnego, jednak na rozpoczęcie budowy nie uzyskano wówczas zgody władz komunistycznych, które nie zezwalały na tworzenie nowych kościołów pod pretekstem braku materiałów budowlanych. Jednocześnie Episkopat zarzucał władzy, iż nie dba o zabytkowe już kościoły parafialne, które niszczeją.

Dzięki działaniom ks. Edwarda Toboli, dziekana i zarazem proboszcza parafii macierzystej z Boguszowic oraz bpa Herberta Bednorza, w 1971 roku, po długich pertraktacjach, uzyskano zgodę przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej, gen. Jerzego Ziętka na przeniesienie zabytkowego drewnianego kościoła z Nieboczów do Kłokocina.





Świątynia pochodziła z 1380 roku, a po 1791 kościół powiększono dodając tylną nawę, przedsionek i małą wieżę. We wszystkich pracach związanych z rozbiórką, ponownym postawieniem oraz remontem obiektu uczestniczyli parafianie. Misję przeniesienia starego kościoła pod wezwaniem św. Józefa powierzono wikariuszowi parafii NSPN z Boguszowic, ks. Eugeniuszowi Menclowi. Pełnił on funkcję samodzielnego duszpasterza w latach 1972 – 1977, po czym został proboszczem nowo utworzonej parafii, którym był aż do roku 2002. Po nim opiekę nad wspólnotą objął ks. Andrzej Gruszka. 5 grudnia 1971 roku bp Herbert Bednorz dokonał poświęcenia kościoła. Na oficjalne uznanie nowej parafii mieszkańcy Kłokocina musieli jednak poczekać aż do 10 kwietnia 1977 roku.

W czerwcu 1985 roku uzyskano zgodę na budowę murowanego kościoła. Wszystkie formalności zakończono jednak dopiero 16 maja 1988 roku, a budowa nowego obiektu sakralnego trwała do 3 grudnia 1994 roku. Autorem projektu nowego kościoła jest architekt Adam Szendzielorz z Siemianowic, a wystrój tworzyli plastyk Ireneusz Walczak oraz Alfred Buchalik z Gotartowic. W dzieło budowy świątyni aktywnie włączyli się parafianie, zadowoleni z faktu, iż po wielu latach udało się uzyskać prawo do wybudowania własnego kościoła. Mieszkańcy Kłokocina są dumni z kościoła, który wspólnymi siłami wybudowali. 4 grudnia 1994 roku abp Damian Zimoń poświęcił nowy kościół pod wezwaniem św. Józefa Robotnika w Kłokocinie.





Dotychczasowa drewniana świątynia została rozebrana w 1995 roku i przeniesiona do Górnośląskiego Parku Etnograficznego w Chorzowie, gdzie poświęcono ją 28 września 1997 r.

http://www.parafia-klokocin.pl/historia,i11.html

Kościół Św. Józefa Oblubieńca NMP w Czerwionce - Leszczynach

Miejscowość Czerwionka od XIII wieku wchodziła w skład parafii św. Jerzego w Dębieńsku. Dopiero w 1907 roku zaczęto sprawować msze święte niedzielne dla wiernych w cechowni kopalni „Dębieńsko' w Czerwionce. Sytuacja ta trwała do 1915 roku, kiedy to celebrowanie niedzielnej Eucharystii przeniesiono do prawego skrzydła w nowo wybudowanej Szkole Podstawowej im. Chrystusa Króla w Czerwionce. Cały czas jednak mieszkańcy Czerwionki marzyli o budowie nowego kościoła. 1 lutego 1923 roku decyzją Kurii utworzono samodzielną parafię p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czerwionce. W tym celu adaptowano hotel robotniczy kopalni „Dębieńsko' na potrzeby kultu. Prace przy adaptacji hotelu robotniczego zakończono w 1926 roku. Powstały w ten sposób kościół istnieje po dzień dzisiejszy. Tak się prezentuje:



Czasy powojenne nie były przychylne dla budowy nowych świątyń i innych obiektów sakralnych. Mimo to wierni przystąpili do gromadzenia materiałów budowlanych. Ze względu na trudności, czynione przez ówczesne władze i zarząd kopalni, nagromadzony z wielkim trudem materiał został przekazany na budowę katedry Chrystusa Króla w Katowicach.

Mijały lata i kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czerwionce stawał się za mały dla rozwijającej się liczebnie parafii. Po raz kolejny w umysłach kapłanów i wiernych odżyła myśl o podjęciu budowy nowej świątyni. 18 grudnia 1986 roku Urząd Wojewódzki w Katowicach wydał postanowienie, zezwalające na lokalizację obiektów sakralnych na działce stanowiącej własność Skarbu Państwa, położonej przy ulicy Parkowej. Informację tę przekazał wiernym ks. F. Hanusek podczas rekolekcji parafialnych 19 marca w uroczystość św. Józefa Oblubieńca NMP.

Formalnego wykupienia placu pod budowę kościoła dokonano 27 lutego 1989 roku. W krótkim czasie powstał problem wyboru patrona dla nowej parafii - wybrano św. Józefa Oblubieńca NMP, ponieważ w dniu Jego święta ks. Feliks Hanusek przekazał wiernym radosną nowinę o możliwości budowy nowej świątyni.

Lata 1994 i 1995 to czas wznoszenia murów świątyni. W roku 1999 – wewnątrz kościoła zakończono prace przy prezbiterium świątyni. Głównym elementem dekoracyjnym jest olbrzymi krzyż, w którym znajduje się 7 obrazów związanych z życiem Św. Józefa. Przepiękny ołtarz, ambonka, tabernakulum, chrzcielnica, sedilia i świeczniki to połączenie białego marmuru i drewna dębowego. Posadzka wykonana z czerwonych płytek klinkierowych niezwykle komponuje całość wystroju.

W Roku Jubileuszowym – w niedzielę 19 marca 2000 r. – w Uroczystość Św. Józefa Oblubieńca – Ks. Arcybiskup Metropolita Górnośląski Damian Zimoń dokonał uroczystego poświęcenia tutejszego kościoła. A błogosławiąc tę świątynię spełniał oczekiwania i marzenia pokoleń, dając Czerwionce miejsce, o które wielu każdego dnia modliło się do Boga przez minione pokolenia.







https://www.sw-jozef.wiara.org.pl/historia.html

Kościół Św. Józefa w Tarnowskich Górach

W roku 1919 ówczesny proboszcz tarnogórski, ks. Ryszard Rassek wybudował przy wejściu na nowy cmentarz halę cmentarną, wzorowaną na jednym z kościołów cmentarnych na terenie Włoch. Przez długie lata hala służyła jedynie jako przejście na cmentarz. Dopiero w styczniu 1959 roku, kiedy istniała obawa, że komunistyczne władze odbiorą Kościołowi Katolickiemu budynki i przekażą je sektom, względnie przeznaczą na inne cele, otwarto kościółek św. Józefa Robotnika w dotychczasowej hali cmentarnej.

Pierwszym rządcą (rektorem) tej placówki został ks. dr Franciszek Jastrzębski, który funkcję tę pełnił do września 1959 roku. Następnie przez cały rok posługę w tym kościółku pełnili księża z tarnogórskiego kościoła parafialnego, odprawiając tu Eucharystię tylko w niedzielę.
W roku 1960 utworzono przy kościele placówkę duszpasterską (Stację Duszpasterską) dla mieszkańców kilku ulic wydzielonych z parafii ap. Piotra i Pawła. Rektorem placówki mianowano ks. Ludwika Październioka. Jego staraniem kościół zostaje odmalowany, ołtarz otrzymuje nowe tabernakulum, w kościele ustawiono nowe ławki. Upiększa także obejście kościoła. Za jego kadencji Msza Święta odprawiana jest już codziennie.

W roku 1971 przebudowano wyposażenie wnętrza kościoła, dostosowując je do wymogów odnowionej po Soborze liturgii. W duszpasterstwie położono nacisk na współudział ludzi świeckich w życiu placówki, czego wyrazem była pierwsza w diecezji katowickiej, a jedna z pierwszych w Polsce wybieralna na trzyletnie kadencje Rada Wiernych (Rada Duszpasterska). Zaprowadzono własne księgi finansowe. Zapoczątkowano własną katechizację dzieci i młodzieży.
W latach siedemdziesiątych placówka szybko rozrastała się liczebnie. Liczba wiernych wzrosła z 600 do 1500.
Pod koniec lat siedemdziesiątych placówka nawiązała kontakty partnerskie z parafiami innych krajów, zwłaszcza niemieckimi.
Z początkiem lat osiemdziesiątych placówka stała się ośrodkiem pomocy charytatywnej w rejonie, szczególnie w odniesieniu do represjonowanych politycznie, więzionych i internowanych. Przy parafii uruchomiono największą w diecezji katowickiej parafialną aptekę leków pochodzących z darów zachodnich. Apteka czynna była do początku lat dziewięćdziesiątych.

W roku 1981 erygowano prawnie parafię pw. św. Józefa Robotnika.

W roku 1992 została wraz z parafiami ziemi tarnogórskiej odłączona od diecezji katowickiej i włączona do nowoutworzonej diecezji gliwickiej.

W sierpniu 2004 roku rozpoczęto rozbudowę budynku kościelnego. Do istniejącej „hali” dobudowano dwie nawy boczne oraz absydę, w której znajduje się prezbiterium. Dzięki rozbudowie zyskano także poziom przyziemia, w którym znalazło się miejsce na kaplicę przedpogrzebową, salkę do spotkań katechetyczno-duszpasterskich, zakrystię ministrancką, kotłownię i zaplecze sanitarne. Kościół po rozbudowie został wyposażony w sprawne ogrzewanie i klimatyzację.

Aktualnie parafia liczy około 2100 wiernych, którzy stanowią 96 % ogółu mieszkańców na jej terenie.

Źródło: https://jtg.opw.pl/index.php/home

Kościół Św. Józefa w Dąbrowie Górniczej

Jak widać szukamy dzisiaj kościoła św. Józefa w Zagłębiu. Tam, w Dąbrowie Górniczej, znajduje się świątynia, która powstawała dość długo i w bardzo burzliwych czasach. Biskup Częstochowski, Ks. Teodor Kubina, dnia 06 lipca 1937 r. utworzył ekspozyturę z Parafii N.M.P. Anielskiej w Dąbrowie Górniczej. Po utworzeniu ekspozytury, urządzono kaplicę w domu prywatnym przy ul. Robotniczej 31 i w niej odprawiano nabożeństwa.

Budowę kościoła rozpoczęto w 1938 r. Podczas II Wojny Światowej zgromadzona cegła na budowę została zarekwirowana przez Niemców. Po wojnie na nowo zakupiono materiał i kończono rozpoczętą budowę kościoła, co trwało do 1948 roku. Budowla wzniesiona została według projektu Józefa Jaworskiego w stylu modernistycznym.
W 1952 roku została erygowana parafia.

http://www.parafiaswjozefa-dg.pl/index. ... ia-parafii

Kościół Św. Józefa w Jaworznie - Jeziorkach

Pozostaniemy w Diecezji Sosnowieckiej i przedstawimy kościół w Jeziorkach, dzielnicy Jaworzna.

Parafia w tym miejscu została ustanowiona 10 sierpnia 1994 r. Terytorialnie wydzielona została z parafii NSPJ w Jaworznie-Byczynie. Do momentu wybudowania obecnej świątyni kult sprawowano w drewnianej kaplicy. Obecny kościół wg projektu Józefa Marii Dutkiewicza został wybudowany w latach 1986-1996 i uroczyście poświęcony (konsekrowany) 5 listopada 2000 r.



Warto wspomnieć, że mieszkańcy Jeziorek długo czekali na własną parafię i kościół. Od chwili powstania Jeziorki ( Byczyńskie i Jaworznickie) należały do parafii św. Wojciecha w Jaworznie. Z początkiem XX w. budowę kościoła lub kaplicy zaczęli rozważać mieszkańcy Byczyny. W 1913 r. zebrano na ten cel 1000 koron austriackich. I wojna światowa przyczyniła się do dewaluacji waluty i zebrana kwota straciła wartość, wobec czego plany budowy kościoła porzucono. W przydrożnej kaplicy w Byczynie począwszy od 1928 r. odprawiano msze św. i prowadzono katechizację.

W maju 1929 r. podczas wizyty duszpasterskiej w Jaworznie Książę Metropolita odwiedził Byczynę i ustalił miejsce pod budowę kościoła. Świątynię miano pobudować u podnóża Góry Biskupiej. We wrześniu 1930 r. poświęcono kamień węgielny i nadano kościołowi tytuł Najświętszego Serca Pana Jezusa. Do budowy przystąpiono w rok później. W 1933 r. ustanowiono samodzielną parafię w Byczynie. Wcielono do niej Jeziorki Byczyńskie.

Mieszkańcy Jeziorek nadal dążyli do samodzielności parafialnej. Począwszy od 1948 r. w Jeziorkach pod nowym krzyżem w Wielką Sobotę święcono pokarmy. Był to krzyż betonowy, który postawiono w miejscu dawnego drewnianego krzyża, który stał tam jeszcze za czasów, gdy Jeziorki były terenem niezabudowanym. Od 1945 r. katecheza dzieci i młodzieży odbywała się w domach prywatnych.

Od jesieni 1979 r. w domu Józefy Patuchy przy ul. Morgowej odprawiano msze św. dla starszych i chorych. Proboszcz parafii byczyńskiej ks. Jan Głód podjął starania o uzyskanie działki pod budowę tymczasowej kaplicy, w przyszłości zaś kościoła. Ostatecznie zdecydowano, że będzie to działka przy ul. Kasztanowej. Działkę poświęcono, w jej centralnym punkcie stanął krzyż i ołtarz polowy. Rozpoczęto też budowę kaplicy. Jaworzno było miastem przemysłowym, kaplica powinna więc mieć patrona ludzi pracy. Ks. Głód jako patrona kaplicy, później kościoła, wskazał Józefa Rzemieślnika.

Wnętrze kaplicy:



Kiedy w 1983 r. przybył do Polski z drugą pielgrzymką Ojciec Święty, podczas mszy św. na krakowskich Błoniach poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni w Jeziorkach. 1 maja 1984 r. w dniu św. Józefa Rzemieślnika poświęcono kaplicę. W tym czasie złożono wniosek o pozwolenie na budowę kościoła. W trzy miesiące później otrzymano pozwolenie.
Budowę świątyni rozpoczęto wiosną 1985 r. Finansowano ją ze składek parafian.

Budynek kościoła w Jeziorkach do 1994 r. pozostawał w stanie surowym. W czerwcu 1994 r. staraniem proboszcza parafii w Byczynie ks. Eugeniusza Cebulskiego do budynku kościoła w Jeziorkach doprowadzono elektryczność, a w latach kolejnych dokończono budowę.

Kościół Św. Józefa w Taciszowie

W kalendarzu trzecia niedziela Adwentu, niedziela różowa, tzw. Gaudete. Za oknem niestety różowo nie jest, pogoda paskudna. Ale dotrzemy dziś do niewielkiej parafii św. Józefa w Taciszowie.

Kościół parafialny w Taciszowie na początku był kaplicą domu rekolekcyjnego. Po I wojnie światowej gliwickie parafie poszukiwały podmiejskiego ośrodka dla Katolickiego Stowarzyszenia Robotników, zajmującego się organizacją rekolekcji i dni skupienia dla rodzin robotniczych, bezpłatnych kursów dla bezrobotnych i kolonii dla dzieci. W 1930 roku parafia Wszystkich Świętych w Gliwicach przyszła z pomocą w zakupie domu w Taciszowie, który został zaadaptowany do tych celów. Kaplicę urządzono w dawnej stodole i otrzymała wezwanie św. Józefa Robotnika. 8 grudnia 1932 pobłogosławił ją ks. dziekan Jan Michalec z Rudna.

W 1934 roku erygowano tu lokalię, która objęła Taciszów i Kleszczów. 1 kwietnia 1942 kard. Adolf Bertram erygował kurację św. Józefa Robotnika i poświęcił kościół. Terytorium wydzielono z parafii w Rudnie i parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łabędach. W latach 1947 - 1951 administrowali tu kapucyni, a od sierpnia 1951 roku duszpasterstwo prowadzą kamilianie. W tutejszym klasztorze mieści się także nowicjat zakonu. Parafia należy do dekanatu Pławniowice.





Dzwonnica przy kaplicy

Kościół św. Józefa w Zawadzie Książęcej

Zawada Książęca to wieś w powiecie raciborskim, w gminie Nędza. Prawdopodobnie założona w 1310 roku jako osada na prawym brzegu Odry, przy drodze do pobierania myta.

W 1868 roku zakupiono i przewieziono do Zawady zabytkowy, drewniany kościółek pw. św. Jana Nepomucena z Ostroga. Kościół został wybudowany w latach 1648-1649 przez hrabiego Jerzego Oppersdorffa. W 1726 roku dobudowano do kościoła wieżę, dzieło cieśli Jana z Pstrążnej. Po ponownym postawieniu kościoła mieszkańcy Zawady rozpoczęli starania o sprowadzenie do miejscowości księdza. W 1871 roku nawet zgodzili się, aby w wiosce zamieszkał ksiądz starokatolicki. Samodzielną parafię w Zawadzie utworzono w 1890 roku. Księgi chrztów, ślubów, zgonów prowadzone są od 1872 roku.

Kościół drewniany



Jego wnętrze:



Od 1920 roku zrodziła się myśl o budowie nowego kościoła, ale planów nie zrealizowano. W 1945 roku, wskutek działań wojennych drewniany kościółek został poważnie uszkodzony. W 1953 roku zamknięto go, gdyż groził zawaleniem. Przez trzy lata nabożeństwa odbywały się w miejscowej karczmie. Od 20 lutego 1944 proboszczem parafii był ks. Ewald Pielka i to dzięki jego staraniom rozpoczęto budowę nowego kościoła. 19 maja 1954 roku poświęcono plac budowy, a 22 maja tegoż roku wykopano dół pod fundamenty prezbiterium. Głównym architektem kościoła był Błażej Schenk z Gliwic.

Budowla jest halowa z obejściem, zamknięta półkolistą absydą. Od frontu z boku nawy znajduje się czworoboczna, pięciokondygnacyjna wieża, zwieńczona hełmem baniasto-cebulastym z latarnią. Nad nawą znajduje się czworoboczna sygnaturka z latarnią i hełmem.



Głównym elementem wyposażenia jest ołtarz z rzeźbą św. Józefa w otoczeniu robotników. Zwraca uwagę także rzeźba św. Jana Nepomucena z dawnego kościoła, pochodząca z XVIII wieku oraz słynący łaskami obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Kościół poświęcił 18 listopada 1956 ks. dziekan Antoni Wodarz z Pawłowa. Pełnej konsekracji kościoła dokonał 7 czerwca 1959 biskup opolski Franciszek Jop. W 1972 roku ukończono budowę nowej plebanii.
19 czerwca 1992, wskutek uderzenia pioruna, spłonął zabytkowy kościółek z XVII wieku.



https://silesia.edu.pl/index.php/Parafi ... C%C4%99cej

Kościół Św. Józefa w Orzeszu - Zawiści

Parafia Zawiść położona jest w miejscu, gdzie stykają się ze sobą granice trzech diecezji: opolskiej, wrocławskiej i kaliskiej. Początkowo ludność była autochtoniczna, obecnie na skutek emigracji jest zróżnicowana. Parafia z około półtora tysiąca w latach siedemdziesiątych obecnie liczy 807 katolików zamieszkujących w ośmiu różnych wioskach i przysiółkach.

Nim wybudowano kościół w Zawiści, we wsi była drewniana dzwonnica. Znajdowała się ona w miejscu dzisiejszej ulicy Odrodzenia Polski 21. Kościół w Zawiści został zbudowany przez ks. Wilhelma Schamperę w roku 1927. Konsekracji dokonał sufragan wrocławski, ks. bp Wojciech Walenty 30 listopada 1927 roku.

Patronem kościoła jest św. Józef Robotnik. Kościół w stylu neobarokowym zaprojektował architekt Hanns Schlicht z Wrocławia. Koszt budowy wyniósł 62 tysiące RM (marek niemieckich). Kościół miał początkowo trzy dzwony, obecnie ma tylko jeden, ponieważ dwa z nich zostały w czasie wojny zabrane na cele wojenne. Chrzcielnicę, figurę Zmartwychwstałego oraz prawdopodobnie ołtarz, wykonał Zakład Artystyczno - Rzeźbiarski Masorz Franciszek z Rybnika. Figura Pana Jezusa Zmartwychwstałego była ukończona w lutym 1955 roku.





https://gminapokoj.pl/664/parafia-rzyms ... wisci.html

Kościół Św. Józefa w Bielsku - Białej

"W czerwcu 1971 roku do parafii pw. Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej zostaje skierowany ks. Stanisław Maślanka.
„…Tam, niedaleko powstaje duże, robotnicze osiedle. Stworzy tam Ksiądz punkt katechetyczny, bo teraz nie ma tam niczego…” – te słowa ma wypowiedzieć Kardynał Karol Wojtyła do ks. Stanisława Maślanki informując go o nowych zadaniach.
Ks. Stanisław chodzi między blokami po budującym się jeszcze osiedlu i szuka ludzi. W końcu trafia do prywatnego domu Anny i Frydolina Glądysów, gdzie wkrótce powstanie pierwszy punkt katechetyczny na osiedlu Złote Łany.
Potrzeby duszpasterskie na Złotych Łanach są ogromne. Rośnie liczba dzieci, powstają nowe bloki.

Józef Jarosz, Barbara Zolich, Joanna Jachnicka, Henryk Kociołek i wielu, wielu innych, aż 124 razy chodzili do władz krajowych, miejskich, wojewódzkich i partyjnych z prośbą o uzyskanie zezwolenia na budowę kościoła. Podczas najbardziej spektakularnej delegacji, 9 listopada 1978 roku Józef Jarosz wdarł się do gabinetu I sekretarza KC PZPR – Edwarda Gierka. Złożył tam petycję oraz 4237 podpisów mieszkańców Złotych Łanów ws. zezwolenia na budowę kościoła.

Po 124 delegacjach wiernych, po osobistych interwencjach i wielu pismach Kardynała Karola Wojtyły, a następnie Papieża Jana Pawła II do ośrodka duszpasterskiego na Złotych Łanach przychodzi upragniona decyzja Wojewody Bielskiego. W kwietniu przychodzi jeszcze „Informacja o terenie”.
Wygrywa Boża sprawa! Można budować kościół.

Rusza budowa. Wkrótce zostaje również oficjalnie erygowana parafia pw. Św. Józefa w Bielsku-Białej – os. Złote Łany (19 marca 1983 r.)"





https://parafia.zlotelany.pl/historia/

Kościół Św. Józefa w Krupskim Młynie

Już w 1962 r. czyniono pierwsze starania w sprawie budowy nowego kościoła, lecz duszpasterz w Krupskim Młynie zamieszkał dopiero w 1976 r. Wiosną 1980 r. Wojewoda Katowicki wydał zezwolenie na budowę kościoła. Parafia Krupski Młyn została erygowana dekretem Biskupa Opolskiego 13 czerwca 1980 r. Jej terytorium wydzielono z parafii Koty.
Plac pod budowę kościoła oraz krzyż zostały poświęcone przez bpa Antoniego Adamiuka 12 października 1980 r. Rok później, 12 października 1981 r., bp Jan Wieczorek wykonał pierwszy, symboliczny wykop pod fundamenty świątyni. Budowa kościoła trwała 6 lat. W tym czasie wzniesiono kościół, kaplicę z salkami katechetycznymi oraz plebanię. Autorami projektu są architekci: Jerzy Rak i Jan Skrzypek. Konsekracji kościoła oraz ołtarza dokonał 27 września 1987 r. biskup opolski Alfons Nossol.
W 1990 r. Komisja Episkopatu ds. Budowy Kościołów przyznała trzem obiektom sakralnym powstałym w Polsce w latach 1984-88 wyróżnienie za zalety użytkowe i estetyczne. a wśród nich znalazł się kościół pw. św. Józefa w Krupskim Młynie.

https://ekomuzea.pl/143-ekomuzea-koscio ... kim-mlynie