Świętochłowice - Forum bez polityki

Druga Niedziela Adwentu

Dzisiaj w adwentowym wieńcu palą się już dwie świece.



Ta, zapalana w drugą niedzielę adwentu, stanowi symbol wiary patriarchów Narodu Izraelskiego, jako wdzięczność za dar Ziemi Obiecanej.

Tematem tej niedzieli i całego tygodnia jest przygotowanie Oblubienicy i jej miasta, czyli Jerozolimy, na przybycie Oblubieńca, Zbawiciela, w dzień Bożego Narodzenia.

Najwyższy czas pomyśleć w tym tygodniu o przyozdobieniu domu, o ozdobach na choinkę, o konstrukcji szopki i jej postaciach.

No to sprzątamy

Agnolo Bronzino "Pokłon pasterzy"

Agnolo Bronzino ur. 17 listopada 1503 roku w Monticelli koło Florencji to włoski malarz, rysownik i poeta.

Prezentowany obraz tego włoskiego manierysty pokazuje, że skupienie uwagi na tym, co w tej chwili najważniejsze, wprowadza harmonię. Jest pełne łagodności, równowagi i spokoju. Dzieło namalowane w latach 1539-40 znajduje się obecnie w Szépművészeti Múzeum w Budapeszcie.

Antonio Allegri da Correggio "Adoracja Dzieciątka przez Pasterzy (noc)"

Correggio, właśc. Antonio Allegri, ur. w 1494 roku w Correggio k. Parmy. Ten włoski malarz, rysownik i freskant okresu dojrzałego renesansu był przedstawiciel cinquecenta, czyli włoskiego Renesansu.
Kształcił się w pracowni mało znanego malarza z Ferrary. Na jego twórczość wpłynęły dzieła Andrei Mantegni i Leonarda da Vinci. W Rzymie studiował freski sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej, które zainspirowały go w pracy nad malowidłami w klasztorze San Paolo w Parmie.

Obraz Adoracja Dzieciątka przez Pasterzy został zamówiony 24 października 1522 r. przez Alberto Pratonieri do kaplicy rodzinnej pw. Narodzenia Pańskiego w bazylice San Prospero w Reggio nell'Emilia. Dzieło zostało ukończone do 1530 r., kiedy nastąpiła inauguracja kaplicy.
Obraz należy do najsłynniejszych i najczęściej kopiowanych dzieł Correggia; w swojej pierwotnej lokalizacji znajdowała się przez ponad stulecie i mogła być w ten sposób podziwiana przez Vasariego, Giovanniego Paolo Lomazzi, Isacchiego, Francesca Scannelliego i Charles'a de Brosses; w 1640 r. malowidło zakupił Franciszek I d'Este i trafiło ono do zbiorów książęcych w Modenie.



Obecnie znajduje się w Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie.

Charles Le Brun "Pokłon Pasterzy"

Francuski malarz, architekt i dekorator okresu baroku, współtwórca stylu Ludwika XIV. Charles Le Brun (Lebrun) urodził się ok. 24 lutego 1619 w Paryżu.
Był synem rzeźbiarza Nicolasa Le Bruna. Od 1632 uczył się u François Perriera, dwa lata później u Simona Voueta. W 1637 wyjechał do Fontainebleau. W 1638 uzyskał tytuł malarza nadwornego. W latach 1642-45 przebywał w Rzymie. W 1646 wrócił do Paryża. W 1648 uczestniczył w założeniu Akademii Królewskiej, której został profesorem, a od 1668 rektorem. W roku 1664, dzięki poparciu Jean-Baptiste Colberta, ministra Ludwika XIV, został mianowany pierwszym malarzem królewskim, a w 1663 generalnym kustoszem królewskich zbiorów sztuki.

Pokłon pasterzy został namalowany w 1689 roku i możemy oglądać go oczywiście w Luwrze. Charles Le Brun namalował ten obraz z rozmachem. Wielość postaci i planów oraz ruch sprawiają wrażenie, że tu się po prostu dzieje. Niemniej nieład jest tu pozorny, a spojrzenia postaci biegnące w różne strony nie zaburzają wrażenia, że wszyscy znaleźli się tu z jednego powodu i zmierzają w tym samym kierunku.

Jean-Baptiste Marie Pierre "Narodzenie Pańskie"

Jean-Baptiste Marie Pierre urodzony 6 marca 1714 w Paryżu, był francuskim malarzem, rysownikiem i administratorem. W stylu tego artysty dostrzega się dużą elastyczność w zakresie gatunku. Jego dzieła można zakwalifikować do stylu rokoko, ale także do romantyzmu i neoklasycyzmu. Łączą one często zarówno powagę jak i lekkość. Te cechy ma niewątpliwie wybrany na dzisiejszy dzień Adwentu obraz.



Twórczość Pierre'a obejmowała sceny religijne, mitologię, alegorie i sceny wiejskie. Jako malarz nadworny księcia Orleanu i pierwszy malarz króla, Pierre był bardzo aktywny jako malarz scen historycznych na dużą skalę. Od czasu do czasu projektował także wazony i ramki do zdjęć oraz był autorem wielu grafik.

Guido Reni "Pokłon Pasterzy"

Guido Reni, włoski malarz i grafik okresu wczesnego baroku, urodził się 4 listopada 1575 roku w Bolonii.
Talent Guida został szybko zauważony. Historyk Carlo Malvasia przytacza anegdotę z tym związaną. Otóż któregoś dnia Annibale Carracci miał zwrócić się do swojego brata Ludovica: Nie ucz go za dużo, zobaczysz, jeszcze któregoś dnia będzie wiedział więcej od nas. Nie widzisz, że chce ciągle poznawać rzeczy nowe. Pamiętaj, Lodovico, ten któregoś dnia puści cię z torbami.

Prezentowany dzisiaj Pokłon Pasterzy artysta namalował pod koniec życia ok. roku 1630.

Sandro Botticelli "Pokłon Trzech Króli"

Wracamy dzisiaj na chwilę do Renesansu, kiedy to malował swoje obrazy włoski malarz szkoły florenckiej Sandro Botticelli. Właściwie nazywał się Alessandro di Mariano Filipepi, a urodził się 1 marca 1445 roku we Florencji.

Większość życia spędził w rodzinnej Florencji, odbywając nieliczne podróże, m.in. do Rzymu, Pizy oraz prawdopodobnie do Mugello. Bardzo szybko znalazł mecenasów, rodzinę spokrewnioną z Medyceuszami. W tym domu malował aż do śmierci. W późniejszym okresie malarz uległ ascetycznej ideologii głoszonej przez Savonarolę, która istotnie wpłynęła na styl jego malarstwa.

Prezentowany Pokłon Trzech Króli to obraz wykonany latach 1476–1477 dla kościoła Santa Maria Novella. Przedstawia on wiele osób współczesnych artyście, np. Cosimo Medici starszy to postać klęcząca przed Madonną, natomiast Wawrzyniec Wspaniały z lewej strony to młodzieniec dumnie oparty na mieczu. Sam Botticelli uwiecznił się w prawej strony jako młody człowiek w żółtej szacie, o złocistych włosach.

Robert Campin "Boże Narodzenie"

Robert Campin żył w latach 1380 - 1444. Był znany także jako Mistrz z Flémalle, jeden z pierwszych przedstawicieli nurtu realistycznego w sztuce późnego gotyku w Niderlandach.

Obraz Boże Narodzenie to jeden z ważniejszych przykładów malarstwa tablicowego. Dzieło namalowane techniką olejną na desce jest świadectwem potwierdzającym znajomość artysty rozmaitych dzieł literackich. Główny temat nawiązuje do tradycyjnej biblijnej ikonografii Bożego Narodzenia, wzbogaconej wątkami ze Złotej legendy Jakuba de Voragine oraz Objawień świętej Brygidy Szwedzkiej. Według Złotej Legendy Józef miał sprowadzić do Betlejem dwie akuszerki w trosce o szczęśliwe narodziny Zbawiciela. Według wizji Świętej Brygidy Józef miał szukać świecy, by oświetlić pogrążoną w otchłani szopę, jednakże wcześniej ukazała się wokół Chrystusa świetlna gloria. Maria według św. Brygidy była pozbawiona bólu przy porodzie, co ukazało boski wymiar matki Zbawiciela. Boskość podkreśla również klęcząca poza i białe szaty.




Nowością w przedstawieniu Bożego Narodzenia, którą wprowadził Campin, jest wpisanie wątku w rozległą, realistycznie ukazaną scenerię krajobrazową, która stała się jednym z głównych cech późnogotyckiego malarstwa niderlandzkiego.

Trzecia Niedziela Adwentu

W adwentowym wieńcu zapalona trzecia świeca.



Świeca ta odnosi się do radości króla Dawida, który celebruje przymierze z Bogiem.

Wszyscy jesteśmy dziećmi w tę niedzielę, nazywaną w Kościele katolickim – Gaudete, gdyż nie możemy powstrzymać naszej niecierpliwości wyczekując przyjścia Zbawiciela. Radość przynagla nas do świętowania, a pokutniczy fiolet Adwentu zmienia się na kolor różowy. Zaś hasłem rozpoczynającego się trzeciego tygodnia jest prostowanie ścieżek na przyjście Pana.

Albert Louis Aublet "Madonna Arabska"

W tę różową niedzielę Gaudete zobaczymy obraz niesamowicie piękny i wyjątkowy.
Tak piszą o nim na stronie https://pl.aleteia.org/2017/12/22/najpi ... widzialem/

"Obraz „Madonny Arabskiej” powala na kolana. Nie majestatem, ale pięknem i miłością, jakie biją z Maryi spoglądającej na śpiącego Jezusa.
„Madonna Arabska” to dzieło francuskiego malarza Alberta Louisa Aubleta i znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Płocku.
Obraz jest znany pod dwoma tytułami: „Madonna Arabska” albo „Sen Dzieciątka na pustyni”. Został namalowany u schyłku XIX w., w 1898 r.

Maryja ubrana jest w szaty, w jakich często widywano kobiety w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie u schyłku Belle Epoque. Nosi ciemną, długą, luźną szatę. Jej głowę okrywa błękitny turban.

Przyklęka nad leżącym na wznak na ziemi Dzieciątkiem Jezus, osłaniając Go przed palącym słońcem pustyni. Chłopczyk śpi owinięty w prześcieradło, z rozłożonymi rękami, przez co ułożenie Jego delikatnego ciałka przypomina krzyż.



Jednak czymś, co zachwyca w tym obrazie najbardziej, jest spojrzenie Maryi. Na Jej olśniewająco pięknej twarzy widać coś, co zrozumie każdy rodzic spoglądający czasem na swoje śpiące dziecko – to czysty zachwyt, który ma swoje źródło w miłości. Mały Jezus nie musi niczego robić, by na tę miłość zasłużyć. Jednocześnie Maryja, jak i Jezus są na obrazie Aubleta tak bardzo naturalni, nie ma tam cienia patosu czy sztuczności…

Jeśli dostrzeżemy na twarzy Maryi tę głębię, z jaką kocha swoje Dziecko, i uświadomimy sobie, że pod krzyżem Maryja stała się także naszą matką, to nie pozostaje nam nic innego, jak tylko z ogromną radością spróbować odwzajemnić Jej spojrzenie."