Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plNó, tóż terôzki możno blank ze inkszyj faski (jak gôdôł PónJezusek we Kanie Galilyjskij)!
Kiejsik bez noc jechali we jednym cugowym kupyju, cudze dlô sia: blank niy stary chop i szwarnô babeczka. Zapoznali sie, pôra minutek połozprawiali i widać bóło, iże tyn sztramski chop festnie spodobôł sie tyj babeczce. Babeczka deczko pomedikowała i na łostatku dała chopowi do wymiarkowaniô, iże bydzie mu łozprawiać jedna szykownistô gyszichta, coby jim sie ta rajza niy cióngła jak dziôd po słodach. Chop dôł zwólô na to, siednół sie wygodliwie a ta grydnô babeczka napoczła łozprawiać:
„Rółzczasu jedyn król, kiery wybiyrôł sie na srogachnô wojna, pedziôł do swojigo sużóncygo:
– Jeżeś chopie jedzinym czowiekym, ftorymu moga naporynczyć łopiyka nad mojóm umiyłowanóm cerziczkóm. Môsz sie łó nia trôpić, stôć łó nia i ku tymu môsz spôłniać wszelijake jeji zachciôłki i winszbildy, bo ino łóna łostała mi na tym niy nôjgryfniyjszym ze światów. Pamiyntej tyż chopie, iże kiej moja cerziczka niy bydzie rada ze twojij łopiyki – zabulisz za to swojóm gowóm.
Nastôła noc. Królewnô zawołała sużóncygo do swojigo szlafcimra, do swojij izby. Tyn pogzuł w te dyrdy a królewnô, kierô leżała na zofie blank sagô rzykô:
– Jes mi festelnie zimno! Zrób cosik!
Suga znôd we szranku srogachnô pierzina i deknół jóm królewnô.
Na drugô noc juzaś ta samô lajera, z tym jednakowóż, iże sużóncy niy poradziół już nojść ani pierziny, ani żôdnyj deki, nic, czym by móg deknóńć blank sagô królewnô. We srogij deszperacyji serwôł, utargôł sztory , szykowniste forhangi ze łokiyn i niymi deknół ci ta królewnô.
We trzecij nocy sużóncy niy znôd ani sztorów, ani tepichów, blank niczego, czym szłoby deknóńć marznónce ciało sagij królewny. Seblyk sie tóż tyż sóm i swojim prziłodziywkym łokutôł ta sagô dziołcha.
Na drugi dziyń król wróciół sie nazôd ze tego wojynnego szlachtu i piyrsze, co zrobiół, to napocznół pytać swojigo sużóncygo:
– Nó, chopie, łozprawiej mi jakóż to spôłniôłeś swoji łobowiónzki?
– Mój pónie, spôłniôłech kôżdô zachciôłka, kôżdy winszbild waszyj cerziczki!
Terôzki król zawołôł swoja cera i jóm sie pytô ło te same:
– A ty, moja roztomiyło, co mi rzykniesz ło tym sużóncym?
– Tatulku! Tatulku... to blank niy ma prôwda! Łón ani jednyj mojij zachciôłki, ani jednego jedzinego winszbildu niy spôłniół!
– Nó, tóż rychtuj sie chopie na jutro! – pedziôł król. – Jutro ło szaroku uchlastnóm ci twoja gowa.
Załómany, zdeszperówany sużóncy poszôł do królewskigo móndroka, wajzera. Łopedziôł mu ta côłko historyjô i błôgôł, szkómlôł ło wytuplikowanie tego, po jakiymu ta królewnô tak a niy inakszij łodpedziała swojimu łojcu.
Tyn królewski wajzer, nadwórny móndrok przikludziół sużóncygo ku łoknu, pokôzôł mu sztrółszobel, kopiniec siana i pedziôł:
– Widzisz tam tyn szłopiniec siana?
– Anó, widza! – łodrzyknół sużóncy.
– Tóż tyż idź tam ku niymu i zjydz, wećkej te côłke siano!
– Ale po jakiymu panoczku?
– Bo jeżeś chopie przebrzidłym YJZLYM! I beztóż môsz wećkać te siano!”
Łoba rajzyndry, tyn sztramski chop i ta szwarnô babeczka uśmiôli sie ze tego gupigo sużóncygo.
Chnetki tyż ta jejich cugowô rajza miała swój fajrant. Chop, jak prôwdziwy kawaliyr, dżyntelmyn, pómóg jij wysmycyć jeji gypak, jeji bambetle na banhów. Tam ta istno wyjmła ze portmaneja pôra rubych i dowo te pijóndze tymu chopowi.
– Ależ paniczko, co wyście? Jô na isto żôdnych pijyndzy, ani ceskigo za przisuga niy wezna łod wôs!
– Źle żeście mie panoczku spokopiyli! – łodpedziała ta gryfnô babeczka. – Te pijóndze sóm dlô wôs panoczku na.... SIANO!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
dobre Szczególnie tyn yjzel - downo tego słowa żech niy widzioł ani niy słyszoł. Ludzie złoci, jak te Poloki nos wynarodowiyli, że muszymy swoja mowa na nowo łodkrywać. Czechy i Słowoki przeszli to już w XIX wieku, kej tzw "OJCOWIE NARODU - BUDZICIELE" nad gramatykom godki norodu zaczli sie namyślać i pisać historyje w tyj mowie. No i łoni tera majom swoje sztaty, norod, i godka, co żodyn niy godo, ze takich niy ma.