Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Kŏżdy chop, kiery by kciŏł, coby go chopym mianować, musi mieć jakigosik ptŏka, abo jak inksi gŏdajōm – „hobby”.
Sōm take, ftore sztaplujōm brifmarki. Inksze cichtujōm briwy, mewki, basztardy lebo kanary. Jesce inksze trzimiōm we zegrōdku kormiki, krōle lebo roztomajtŏ gŏwiydź. Zasik nieftore poradzōm bez trzi dni za rajōm szkacić. A sōm ci i take u nŏs, kiere ciōngnōm roztomajte gupiki, skalary, paletki i inkszejsze fisze, a skuli tego muszōm ciyngiym chytać waserflyje i bele jake glizdy.
A możno być i tak jakech usłyszŏł kiejsik wele naszygo familoka. Łozprawiali trzi sōmsiŏdki.
– Mōj to ci mŏ takigo ptŏka – padŏ jedna śnich – iże poradzi dwa dni zicować we gołymbniku aże jego briwy ze flugu przifurgnōm.
– A mōj – pado na to drugŏ – to ci durch szkyrtŏ tymi szkartkōma, łoglōndŏ te brifmarki, rōłz je wtyknie tam, rōłz zasik kaj indzij. Nō, mŏ jak gŏdŏ take „hobby”.
– A bogać tam – gŏdŏ trzeciŏ – mōj to ci mŏ dziepiyro „hobby”, ptŏka ... łōn durch słepie choby gupi!!!
Nŏjgorzij to bōło ze starōm Gōminiorkōm. Tak sie trŏpiōła, tak sie starała ło swojigo chopa aże polazła kiejsik do dochtora, wiycie, tego łod gupielokōw.
– Panie dochtorze, dadzōm mi jake pile abo co, cobych mojigo chopa mōgła sztopnōńć, zahaltować we chałpie, coby łōn mi ciyngiym niy wylazowŏł z dōma i sztyjc bele kaj niy gymziōł.
– Wiycie paniczko – padŏ dochtōr – musicie nŏjńść tyż take „hobby” jak wasz chop. Mŏ łōn jakesik gryfne „hobby”?
– A mŏ, mŏ... mode blōndiny ze dugimi szłapami i gryfnymi cyckami!!!
U nŏs na Pniokach bōł ci jedyn briftryjger. Niy dosik, iże musiŏł tōmpać ze sztoku na sztok – jesce niy bōło kastli we siyniach – to kiej ino wećkoł łobiŏd, zawiyrŏł sie we izbie i sztyjc sztaplowŏł, przebiyrŏł, hebowŏł te brifmarki. Jego starŏ niy szczimała podwiyl tego niy miała zatela. Narychtowała sie dlŏ sia dwa kofry i ruk-cuk pofurgła fligrym do Afriki. Niy zetwało wiela, ani sie chop niy pozdoł i baba sie przikwanckała nazŏd do chałpy. Chop sie uradowŏł i łod dźwiyrzy padŏ:
– A jakiesik brifmarki mŏsz dlō mie? Ja?
– Brifmarki, brifmarki. Doczkej to uwidzisz – padŏ jego starŏ.
Za dziewiyńć miesiyncy baba śległa i uplōncnōł sie maluśki nyjgerek.
Chop tak gawcy i czekŏ aże mu baba to wszyjsko gynał, direkt wyekleruje.
– Nō i cōż sie tak gupio filujesz? Ty ino te twoje brifmarki, a jŏ ci ciyngiym gŏdała cobyś te fōncle we izbie na noc... niy gasiōł.
Nō, i jesce na łostatek ło tych ptŏkach. Przikarycyła sie kiejsik baba do alwokata, bo niy poradziōła ze jeji chopym dugszij szczimać.
– Panoczku, jŏ bych kciała szajdōng ze tym mojim starym, bo łōn nic ino we tych brifmarkach graco, kajpluje, machluje a na mie ani niy kuknie. Nō i pedzōm mi łōni wiela musza zabulić?
– A mŏcie jakisik przocieli we Miymcach?
– Ja. Łojcōw i bracika.
– Nō, to by uczyniōło ze dwa tysiōnce ojro.
– Co wyście panoczku dochtorze łogupli? Za pōłowa tego, to jedyn jejigo przociel te łŏnego brifmarki poszmaruje trutkōm na szczury i łōn sōm kipnie.

_________________
Ojgyn z Pnioków