Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Wczas ło rozwidnioku... nō, tak kajsik wele połednia cuci sie chop po srogim łożarstwie, łogrōmnucnyj zojfgyladze, palica mŏ choby kalfas, we gymbie nikej we starym tryjtku, lynzyk sztajfny jak niywyszpluchtanŏ fuzekla i ku tymu jesce nabruszōnŏ szarf jak sztalbyszta. Blank kalne i czerwiōne ślypia choby u jakigo mycoka, u „angory”. Wszyjsko naobkoło chuśtŏ sie i zwyrtŏ jak kajsik na takim łodpustowym rōmlu. Cŏłki świat styrcy do gōry nogami. Take cosik, to sie bali i naszymu Hermaszewskimu niy przitrefiyło, kej pofurgnōł we tyn kosmos. Nō, i ludzie! Słepać mu sie kce jak sto pierōnōw. Jużcić mōgby ci cŏłkŏ srogŏ kana wyduldać. A we pysku ku tymu gorko i sucho, choby na jakisik Saharze. Nō, mŏ tyn samtyjszy chop kacynjamer, szmerckopf, i jak ci to kejsik śpiywŏł Wiesiek Golas: tōmpanie biŏlych mew. Znaczy sie srogi kac.
Musi tyn niyszczysny chop cosik szluknōńć... zarŏzki, bo kej niy, to na zicher sam ci wykopyrtnie. Szluknōńć bele co i bele kaj, ino chocia jedyn szluk, coby już tyj hicy i tego piŏsku we tyj jejigo japie niy bōło.
Nŏjprzodzij musi ale ze tego prykola stanōńć. Musi na gwŏłt stanōńć sztram na swoji klepyty. Po lekuśku, jednōm gracōm chytŏ sie za gowa, drugōm wartko kce sie podprzić, coby sie niy łobalić i niy prasknōńć pycholym ło zol.
Styrcy, chocia jesce niy blank sztram, chocia mu sie we łebie wszyjsko kolybie. Wszyjsko wele niygo fyrlŏ, roluje sie choby na jakimsik srogim szifie na pojstrzodku łocyjanu....
Łorŏz do izby wlazuje jego starŏ, jego babeczka i jakosik prziliźnie napoczynŏ:
– Suchej ino, mōj ty roztomiyły chopeczku, a niy kciŏłbyś ty sie tak szluknōńć jakigosik piwa?
Aha... napoczynŏ sie zwykowŏ ryjda... niy... to niy tak... cosik sie tyj mojij staryj pometlało... jeżech we swojim pomiyszkaniu aboch kajsik indzij trefiōł, zabałamōńciōł?
– A te piwo, mōj ty roztomiyły chopeczku, mŏ być blank zimne, abo take możno łodstōne?
Ludzie! A sam co ci sie dziyje? Stało sie co? – medikuje tyn napraniec, ale prōmp gŏdŏ:
– Nōōō...
– A przelŏć ci je do jakigosik zajdla, abo szlukniesz direkt ze flaszki?
– Nōōō...
– A kejeś już sie sztreknōł ze tego prykola, to możno ci jake letke śniŏdanie narychtuja? – pytŏ dalszij libeźnie ta baba.
– Nōōō...
– A cobyś sie, mōj ty roztomiyły chopeczku, zawinszowŏł? Możno smażōnka, ja?
– Nōōō.
– A ta smażōnka mŏ być takŏ barzij prziskwarzōnŏ abo takŏ barzij rzŏdkŏ, mōj ty roztomiyły chopecku?
– Nōōō..– A ku tymu, mōj ty roztomiyły peczku, kciŏłbyś sznita chleba ze tustym abo mŏżno jakŏ bryjtka ze masłym?
– Nōōō...
– Mŏsz sam swoje lacie, mōj ty roztomiyły chopeczku, i pōdź ku stołowi, a jŏ już wszyjsko do porzōndku narychtuja...
Chop do łostatka zgupiŏł. Stało sie co? Niy dało mu to pokōj, wołŏ swojigo synka i napoczynŏ go wypytŏwać:
– Rzyknij mi ino Jorguś co tyż to sie samtukej we naszyj chałpie stanōło?
– Nic sie niy stanōło! – łodrzykŏ jejigo synek.
– Jorguś! Nale musiało sie cosik stanōńć bo mamulka je dzisiŏj takŏ blank niyrichtik... abo łōna zaniynmōgła, prziszła ło gowa?
– Tatulku! To ty blank nic niy pamiyntŏsz?
– Nō, dzisz synek... niy za tela... gŏdej...
– Nō, tōż tatulku to bōło tak. Tak jakosik we pojstrzodku nocy przikludziyli cie do chałpy twoje kamraty, powiesiyli cie za szkrawitel na klōmce, zaglingali i tyż zarŏzki wartko pitli. My ze mamulkōm wciōngli cie rajn do antryju i ze mojōm hilfōm mamulka powiesiōła cie na hoku przi gardyrōbie...
– Nō, i co dalszij?
– Anō, mamulka napoczła cie po lekuśku seblykać... szaket, binder, galoty, hymda... zatym kciała ci seblyc batki a ty żeś we tym łoka mrziku wrzesknōł:
– Łodyńdź, łodyńdź łodymie ty starŏ, ty starŏ lŏtowaico, joch je żyniaty i festelnie przaja mojij babeczce!

_________________
Ojgyn z Pnioków