Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Muter Ōłberin (matka przełożōnŏ) szła na jutrzinowe rzykani i łominōła drōgōm dwie mode klŏsztorne panny, ftore razinku wrŏcali ze rzykaniŏ. Kej ci wele nich przelazowała pozdrowiōła je gryfnie:
– Dziyń dobry dziołszki, niych Pōnbōczek bydzie swami.
– A dziyń dobry muter ōłberin, Bōg ze cia!
Nō, i kej już te dziywki wartko łodlazywali, ta muter ōłberin usłyszała jak jedna śnich rzykła do drugij:
– Pewnikym naszŏ mutra ōłberin sztrekła sie ze złyj zajty swojigo prykola.
Deczko to ta muter ōłberin wyprościōłon nale uzdała, co niy bydzie ło tym za tela medikować i poszła dalszij. Ady tak szła klŏsztornōm siyniōm trefiōła inksze dwie szwestery, ftore już bedinowli we klŏsztorze pŏra lŏt. Po wymianie powitaniōw ta muter ōłberin juzaś usłyszała jak jedna pedziała do drugij:
– Naszŏ muter ōłberin sztrekła sie dzisiŏj ze prykola niy ze tyj richticznyj zajty.
Zmiyszanŏ, deczko zgańbiōnŏ muter ōłberin napoczła medikować eźli by niy pedziała czegosik bucowato, abo jeji weźrok bōł niy taki jak by przinŏleżało... Szła po lekuśku do kapelki i sumowała sie. Wtynczŏs tyż uwidziała szwestera Marika, kerŏ bōła nŏjstarszyjszōm we tym klŏsztorze i ku tymu bōła deczko guchawŏ. Ta szwestera Marika po lekuśku, po maluśku, słodek po słōdku wlazowała na gōra. Ta muter ōłberin miała mocka czasu, coby sie uśmiychnōńć i wyglōndać na festelnie szczysnŏ nałōnczŏs pozdrŏwianiŏ szwestery Mariki.
– Siestro Mariko, jeżech festelnie rada, iże widza cie we tyn moc szykownisty rozwidniok. Byda rzykała do Pōnbōczka, cobyś miała dzisiŏj piykny dnioszek.
– Witōm wŏs muter ōłberin i festelnie dziynkuja. Widza, iżeście muter wstali dzisiŏj ze prykola ze złyj zajty...
Ta uwŏga powalōła muter ōłberin na kolana.
– Siestro Mariko, coch jŏ takigo zrobiōła? Starōm sie być miyłŏ i libeźnŏ, a już trzeci rōłz dzisiŏj słysza, iżech wstała niy ze tyj dobryj zajty prykola.
Starŏ szwestera Marika sztopła, kukła tak tyj muter ōłberin we ślypia i rzykła:
– Ale... niy bier sie tego do sia! Ganc ajnfach łoblykłaś dzisiŏj pyntofle, lacie łojca Michŏła!

_________________
Ojgyn z Pnioków